Lucas'ın ablası Lisa, karantina yüzünden evde oldukları süre içerisinde Lucas uzaktan eğitimdeyken onu izler ve matematik sorularını bildiği halde cevaplamaya utandığını görür. Çözümü matematik hocası Jeon Jungkook'a yazmakta bulur.
Bilinmeyen numar...
"Neden bu kadar heyecanlısın sakin ol." dedi Jungkook arabayı sürerken. "Çünkü Lucas malı her şeyi mahvedebilir." diye cevapladım kalbim hala hızlı hızlı atarken. "Hani o senin küçücük kardeşindi?" dedi alayla.
"Küçükler daha yaramaz ve gıcık olur, bunu unutma Jungkook." dedim. Kısa bir sessizlik girdi araya. "Eee, nereye gidiyoruz? Evin nerede? Yemek yapmakta iyi misin? Gece sende mi kalacağım yoksa beni eve geri mi getireceksin? En önemli soru ise; biz polislere yakalanacak mıyız? Eğer öyleyse ben kimliğimi almamışım."
Cümlemin sonunda şirince gülümsedim. Bu ortamı yumuşatıyordu.
"İlk olarak sakin ol. Markete gidiyoruz. Evim uzakta değil. Yemek yapmakta iyiyimdir. Bende mi kalacaksın gidecek misin ona bakarız. Son olarak, neden kimliğini yanına almıyorsun!?"
İlk başta ne kadar sakin başladıysa sonunda o kadar öfkeli bitirmişti.
"Asıl sen sakin ol." dedim ona. "Hem ben kimliğimi falan hep unuturum. Bana söylemen gerekirdi." Gözleri hala yoldayken "Şimdi suçlu ben mi oldum?" dedi. "Evet, bana söylemeliydin." diye tekrar ettim. "Senin yanına kimlik almama gibi bir alışkanlığın olduğunu nereden bilebilirdim?"
"Neyse, biz kötü düşünmeyelim. Yakalanmama gibi bir ihtimalimiz de var." dedim umut dolu bir sesle. "Saat gece on iki Lisa. Şimdi polisler devriye falan geziyordur. Bizim arabayı durdurursa ben yırtarım da seni hapse atabilirler."
"Ciddi misin?" dedim ona dönüp. Yok canım, neden yapsınlar? Küçücük bir kimlik. Olmaz yani.
"Hem de çok." dediğinde moralim sıfıra inmişti. Ben bu yaşımda hapse mi girecektim? Kırmızı ışıkta araba durduğunda Jungkook bana bakıp kahkaha atmaya başladı. "Ya! Ne gülüyorsun!? Gençliğim elden gidiyor benim." dedim kızgınca.
"Cidden inandın mı? Bunu beklemiyordum." dedi ve daha çok gülmeye başladı. "Bana yalan mı attın?" diye sordum. Bu sorumun üzerine daha çok gülmeye başladığında ben de kahkahasına katıldım.
"Cidden inanmış olabileceğine inanamıyorum. Ben ve bu yalana kanmak! Çok komiksin!"
Tamam, kanmıştım... Ama en azından olayı lehime de çevirebilmiştim değil mi?
Bu olaydan sonra konuşulmadı ve sakince markete gidildi. Polise falan uğramadık. Yine de yolda giderken diken üstündeydim.
"Ne gerekiyordu?" diye sordu Jungkook market arabasını alırken. "İki kavanoz garnitür alalım. Sonra o uzun salamlardan. Turşu da gerekiyor... Sen de var mı?" diye sordum garnitürleri arabaya koyarken.
"Evet, annem yollamıştı." dedi. Başımla onu onayladım. "Sonra yumurta gerek. Sen de var mı?" Başıyla beni onayladı. "Tamam o zaman. Pek bir şeye ihtiyacımız yok." dedim. Gereken malzemeleri aldıktan sonra parasını ödedik ve Jungkook'un evine gittik.
Normal evdi işte dışı ama için çok güzel ve klas dizayn edilmişti. Genç bir adamın evinde olduğunuzu hissedebiliyordunuz.
"Tamam, haydi başlayalım." dedi Jungkook ceketini askılığa astığında. "Saçma saçma konuşma. İlk önce eller yıkanacak, kolonya da sıkılacak. Ancak ondan sonra." dedim. "Haklısın." dedi ve ilk önce banyoya gidip ellerimizi yıkadık. Ardından da Jungkook kolonya getirdi.
Temizlenme işimiz bittiğinde birlikte mutfağa geçtik ve Rus salatasını hazırlamaya başladık.
⪥
"Ben öldüm." dedi Jungkook koltuğa kendini atarken. "Çok uykum var." dedim ben de gözlerimi ovarken. "Saat kaç ki?" dedi Jungkook ve telefonunu çıkarıp saate baktı. "İki olmuş." dedi. Tekli koltuğa oturdum ben de.
"Jungkook, uyuyalım. Ben daha eve gitmekle uğraşamam. Anneme yazayım, olsun bitsin." dedim. Başıyla beni onayladı. "O zaman ben odamı senin için hazırlayayım. Bir de giyebileceğin rahat kıyafetler bırakayım." dedi ayağa kalkarken.
"Kıyafete gerek yok. Üstümdekiler rahat zaten." dedim. "Olsun, belki değiştirmek istersin." dedi ve gitti.
Aslında farklı falan hissetmem gerekirdi ama hissetmiyordum. Birçok kez Jimin ve Taehyung ile kalmıştım. Hatta birlikte uyumuştuk. Jungkook ile pek yakınlığımız olmasa da onunla kendimi garip bir şekilde yakın buluyordum. Birbirimizden hoşlanmasak da bu olayda da olduğu gibi birbirimize yardımcı oluyorduk.
Düşünmeyi bırakıp anneme mesaj attım.
"Oda hazır. Bir ihtiyacın olursa söylersin." dedi Jungkook. Başımla onu onayladım ve odaya gittim. Çok yorgundum ve uykum vardı. Odaya dikkat edebilecek şekilde değildim. O yüzden kendimi direk yatağa attım ve gözlerimi kapattım.
⪥
Yine biraz uzun bir bölüm. Umarım sıkılmıyorsunuzdur ^^
Ve bu zorlu günlerde hijyeninizi korumayı unutmayın. Temizlik önemli!
Bu arada LİSKOOK ETİKETİNDE 1 OLMUŞUZ!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
