"Anak gising na" tinig iyon ni inay. Haystt ang aga aga pa naman eh. I'm Roshanne but others called me Shane. Parang perpekto na ang aking buhay, may mga magulang na lubos na nagmamahal sa akin at dun palang masaya na ako. Sila ang buhay ko.
Napabalikwas ako ng bangon upang harapin ang aking pamilya. Pero ito nanaman, ito nanaman yung pakiramdam na para bang di lang ako ang gumagamit ng aking katawan. Ang pakiramdam na parang dalawa ang kaluluwa sa iyong katawan. Pagbangon ko ay agad akong naghilamos.
Sa kalagitnaan ng aking paghihilamos, isang pulang mantsa sa aking mukha ang aking napansin. "Ano ito?" tanong ko sa aking sarili. Dugo? san naman nanggaling to? haysttt. Siguro sa baboy to na kinatay kagabe ni tatay. Oo, mangkakatay ang tatay ko. Siya ang pinaka sikat na mang kakatay dito dahil sa abilidad niya. Mahusay siya sa ganoong bagay at di maikakaila na makisig at matipuno si tatay. Malaki siyang tao pero sa kabila niyan siya ay may mabuting puso.
Lumabas ako sa kwarto upang harapin sila. Gutom na rin ako hehe. Umaga palang at rinig ko na ang ingay ng mga baboy na nagmamakaawa na huwag makatay. HAHAHAHAHAHA masakit tingnan kapag sila ay kinakatay pero masarap na kapag maluto na hehe.
"Anak nakita mo ba si Markudo?" tanong ni inay.
"Ha? yung pusa natin? hindi ma. Nawawala po ba?" tanong ko. "Kagabi pa kasi namin hinahanap dahil hindi umuwi ng bahay, akala nga namin ay kung ano nang nangyari sa pusang iyon dahil kagabe maraming kaluskos ang aming naririnig sa ating kisame." parang nalulungkot na sabi ni inay. Di ko tuloy maisip kung nasaan ngayon ang pusang iyon. Hahaysttt. Pano ba kasi eh daig pa ng tao kung makapag lakwatsa ang pusang iyon. Hayst. Pero mahal na mahal ko iyon, yun lang ang pusang naging paborito ko. Parang bestfriend ko na nga eh.
Matapos kong kumain ay agad akong pumunta sa CR upang maligo at makapag toothbrush na. Bubuksan ko na sana ang pinto ng tawagin ako ni itay. "Anak gusto mo bang magdala ng linutong baboy nang iyong inay?"malumanay na tanong ni itay. "Ah eh opo, sige po. Maliligo lang po ako at tyaka ko na ihahanda ang baon ko." sagot ko nang may ngiti sa aking mga labi.
Tuluyan na akong pumasok sa banyo at sinimulang maligo. Sa di ko inaasahan ay parang nawala sa ulirat ang aking katawan. Naramdaman ko ang luha kong tumutulo nang hindi inaasahan. Anong nangyayari sa akin? bat ako nagkaganito?
"ROSHANNE!" sigaw iyon ni inay sa labas ng banyo. Agad akong bumalik sa aking sarili at dali daling pumunta sa labas. Paglabas ko ay agad kong natutop ang aking bibig. Hindi ko inaasahan ang aking makikita. Nakakadiri. Agad akong bumalik sa banyo at sumuka. Paglabas ko ay agad akong napaiyak ng makita ko ang aming kawawang pusa na walang ulo at nakalabas ang mga atay. Sinong gumawa nito? Ang brutal ng pagkakamatay ng aming pusa. Walang puso ang gumawa nito. Hindi nakaya ng luha ko at tuluyan na nga itong kumawala mula sa aking magagandang mata.
Sa kalagitnaan ng pagluha ay agad na dumating si Gelo. Ang nag iisa kong kababata at kaibigan. Siya ang kaibigan ko na pinagsasabihan ko ng aking mga sikreto. Sinabi ko rin sa kaniya na parang may mali sa akin at lahat ng aking mga nararamdaman ay alam niya. Pati na ang sikreto ko na parang may sumasanib sa akin na hindi ko alam or sadyang may imaginary friend ako na kinokontrol ako. Pero diko naman ito nararamdaman pag gising ako, nararamdaman ko lang ito pag ako ay tulog.
Akmang papasok na sana si Gelo nang maagaw ng kaniyang pansin ang walang buhay na pusa. "Holy shit!" sigaw niya at agad na lumapit sa amin. Hindi ko alam kung anong mararamdam. Tila may nagsasabi sa akin na ako ang may gumawa sa pagpatay.
Agad akong inilayo ni Gelo at iniupo sa isang upuan. Di ko mapigilang maiyak, ang pusa ko ang mabait kong pusa. Mamimiss ko si Markudo, siya ang pusa na parang kaibigan kona. Nandiyan siya pag may problema ako, kahit alam kong di niya ako maiintindihan atleast nandiyan pa rin siya para makinig. Mahal na mahal ko ang pusa ko.
"Gelo si markudo, anong nangyari kay Markudo?" iyak kung sabi kay Gelo. Nakakaiyak lang isipin na wala na akong pusang masasabihan ko ng aking mga hinanakit.
-Way back 2018-
Umuwi akong luhaan galing sa eskwelehan. Binully kasi ako ng aking mga kaklase at ang higit pa nun, nakita ko ang aking crush na tumatawa lang, naiyak ako sa aking mga naririnig at nakikita. Agad akong pumasok sa kwarto at nagkulong. Umiyak ako ng umiyak, nakaupo ako habang ang mga tuhod ko ay magkadikit sa aking dibdib. Biglang lumapit ang aking pusang si Markudo. Agad itong umupo sa tabi ko na tila pinakikinggan ako. Mas lalo akong umiyak ng mag hum ito. Yung tunog ng mga pusa kapag naglalambing.
~End of Flashback
What the hell happened? Is this all my fault? Is this the curse Isabel? I can't imagine myself doing this kind of killings! Hindi ko magagawa ang pumatay, ayaw kong pumatay. Ganito ba talaga?
I utter those words to Gelo. How can myself do this? Oo alam kong may parang gumagamit ng katawan ko tuwing gabi pero the fuck, i can't do this. I will not do this to Markudo. Sa mga nangyari ngayon isa Lang ang Alam ko kailangan kong papag ingatin ang lahat ng mga minamahal ko, kailangan ko silang lubayan para Sa ikabubuti ng lahat.
"Gelo, help me escape this place" i utter. Ayaw ko na dito gusto ko nang umalis, gusto kong takasan lahat ng sakit. Ilalayo ko ang aking sarili sa lugar na ito. Lalayo ako dito. Isasama ko ang pamilya ko.
Hindi kopa nasasabi pero ang tinitirahan ko ang lugar Kung saan naganap ang mga patayan sa lugar ng "Sto. Thomas". Ito ang lugar kung saan pinatay ng walang awa ang aking mga Lolo at Lola. Na kwento sa akin ng aking mga magulang ang alitan ng pamilyang Shemiren at pamilyang Mariano. Ang pamilyang walang awa na pumatay Sa aking Lolo at Lola. Di pa ata sila tapos at pati ako nabigyan ng sumpa.
I will get my vengeance. Lalayo muna ako pansamantala kasama ang pamilya ko.
"Roshanne, saan ka naman pupunta kapag umalis kayo? Alam naba ng pamilya mo Ito? Pano ang pag aaral mo? Pano ako?" Gelo said those words with irritation on his face.
"Gelo isasama Kita wag kang mag alala, delikado ka rito kailangan nating umalis"
And that's how our conversation ended. Sa huli ay lumipat kami sa lugar ng "ARIZONA" ang probinsiya ni Gelo. Ang lugar Kung saan siya lumaki.
"Sino yan? bago rito?"
"Ang pangit ng pananamit pang old classic HAHAHAHAHAHA"
"Maganda sana kaso parang kanuno pa si Rizal eh"
"Maygahd di ba siya aware na 2021 na?"
I always hear those kind of treatments after i came here. Di ba sila nagsasawa? Alam kong pangit ako manamit pero Hindi naman tulad Nila na halos maghubad na. I don't mind their words. I know myself better than them. I don't want to be like those girls nowadays. I want a unique version of me.
Its almost dawn at naglalakad na ako pauwi sa Bago naming bahay. Medyo Malaki at kalumaan pero safe Sa pakiramdam.
The road i was walking seems darker than before. What happened? Im here at "Arizona street". I was actually don't mind the dark road but I've noticed something. There's a person standing in the gate of our house. I think it's a lady. She's wearing a black hoodie jacket. What does she want? I walked so fast as i could.
Pano Kung isa itong mamatay tao? magnanakaw? Pano Kung patayin ang pamilya ko? Binilisan ko ang paglalakad at Nang nasa harap na ako ng babae agad itong nagwika.
"Are you Roshanne?" tanong ng babae, parang lesbian to.
Agad akong kinilabutan ng ngumisi ito. Ngising nakakatakot.
Before I can enter our gate, hinawakan niya Kamay ko. Volts of electricity came into my body. Before i can take back my hand she smile more devilishly.
