[COMPLETED]•⊱ BEFORE U GO ⊰• (SeKai chanbaek)

FOUR

○° L ●•

8 سال پیش

چانیول در حالیکه زبونش رو بین لب نگه داشته و با دقت به کمرِ کوزه شکل میداد ،سرعت حرکتِ پاش رو کند تر کرد و با آخرین چرخشِ صفحه با ناخن، خطِ کم عمقی روی کوزه ی گلی انداخت.

به سختی نفسی بیرون فرستاد و با چشم هایی ریز شده سطحِ خمیده ی لبه ی کوزه رو برانداز کرد.

فشارِ بیشتری به پا آورد و با نفسی حبس شده در حالِ خمیده کردنِ دهانه ی کوزه بود و قبل از اینکه ظرافتِ طرحی که در نظر داشت رو به قوسِ خمیده ی کوزه تحمیل کنه،کسی از پشت بهش تنه زد!

با واکنشی غیرِ قابلِ جبران به صفحه ی در حالِ حرکت چنگ زد و همین توقفِ ناگهانی با عثِ مچاله شدنِ کوزه شد که در حالِ حاضر تفاوتِ چندانی با گلوله ای گلی نداشت!

با چشم های سرخ از عصبانیت به سمتِ مجرمِ احمق برگشت و همونطور که انتظار داشت کیونگسو با رنگی پریده بهش زل زده بود.
در حالیکه کلمات از بینِ دندون های به هم چفت شده ش به زحمت شنیده میشدند از جا بلند شد.

چان-الان...چه غلطی...کردی؟!
پسرِ بی دفاع که با پیش بینیِ طوفانی که در راهه دست هاش رو به علامتِ تسلیم بالا گرفته بود قدمی به عقب برداشت و با لکنت توضیح داد...

کیونگسو-باور کن...اینجا...من فقط...
چان خیزی به سمتِ شکارِ ترسیده ش برداشت و با ابرو هایی به هم دوخته شده غرید...

-توی کله پوک...
-آروم باش چانیول!
سهون با لبخندی سرِحال سرِ راهِ چان رو بست و دست هاش رو برای محافظت از پسرِ کوچکتر باز کرد.

سهون-ببینم تو آهنربای دردسری؟!
به پشتِ سر نیم نگاهی انداخت و کیونگسو بلافاصله به کمرِ ظریفِ استاد چنگ زد و طوری به خودش میلرزید که انگار برای حفظِ جونش به تکه چوبی رها شده وسطِ اقیانوس دل بسته!

چان-شما دخالت نکنید!
نفسِ تمامِ دانش آموز های کارگاهِ هنر حبس شد و فقط وقتی مجبور به پلک زدن بودند حرکتی از سمتشون دیده میشد.

صدای چرخشِ میز های کوزه گری متوقف و تمامِ نگاه ها گوشه ی کلاس قفل شده بود.

سهون-فکر کردی هر جمله ای که "شما" داشته باشه محترمانه ست؟!

چان نفسش رو با حرص بیرون داد و لب هاش رو جمع کرد. با اخم از استاد رو برگردوند و به نتیجه ی تلاشِ دو ساعته ی کلاس اشاره کرد.

چان- این هم تقدیمِ "شما" !
کلمه ی آخر رو غلیظ تر ادا کرد و با گام هایی عصبانی تر از گردشِ خونش از کنارِ میز گذشت.

یقه ی لباسِ سفید رنگِ پسر تو دست های سهون گیر افتاد.

چان-هِی...
وقتی تا روی صندلی کشیده شد سهون شونه هاش رو محکم گرفت و اجازه نداد دوباره بلند شه.