Chapter 13
Veronica
" Dad, please let me get back to work?" Promise I won't fire any employee unless you'll know everything that you have to know. "
Bumuntong hininga si Daddy. "How about your upcoming wedding preparations? At ilang beses kanang na ospital ngayon. You're still even inside the hospital. It's best if you'll do it after the wedding na."
I have no income. And I realized all this time that I feel so confine. I need a breather. Pero this doesn't mean that I gave up. I can still be a fiancee to Elijah kahit na bumalik na ulit ako. At mas matututukan ko talaga kung anong ginagawa niya sa office at the labas. I'd still be living next to him, too. Wala pa akong planong umuwi and to be treated like a baby again. I'm so tired of feeling like a sick person.
"I want to work now. As soon as I'm discharged, dad." I wanted to work too dahil wala rin akong income. I rely on the people around me.
Kailangan ko ng pera para sa mga gagawin kong plano.
"You're going to work? When your fiance had worked so hard the past few months to close projects para maibakante niya ang buwan na 'to para sa'yo."
"Anong para maibakante itong buwan?"
Was this what he told me last night?A month for a workaholic like him? Parang hindi ako makapaniwala.
"He asked me a leave this month."
"Kailan pa dad?"
"After his chairmanship. That's why he was too busy the previous months."
Bakit hindi niya sinabi? Why wasn't he telling me everything?
Hindi ko na alam kung natutuwa pa ako. Knowing that I was already decided to work back.
Napaka iksi ng one month pero napakatagal na nun para kay Elijah.
Ano bang plano niya?
Pero ito naman ang gusto ko, di ba?
"Magpahinga ka muna anak. Gwen's taking care of your position right now. Mas makakabuti kung pagkatapos nalang ng kasal ka ninyo babalik. I'll talk to you sometime dahil may kakausapin lang ako. Please take care."
Then there, Dad ended the call.
Iyon naman ang pagpasok ni Elijah sa kwarto ko dala dala ang pagkain ko.
Hindi ko alam kung nagkataong alam niyang gising na ako o nalaman ba niyang kausap ko si Daddy.
I was suddenly feeling ashamed of last night at parang hindi ko alam ang sasabihin ko. There was both tension and awkwardness again.
Wala naman talaga akong planong sabihin iyon sa kanya kagabi. Umiyak pa ako. I was so stupid!
"I-I'm sorry 'bout last night..." bigla kong nasabi nang makalapit na siya, I could feel my heart beating so wild. Ni hindi ako makatingin sa kanya sa hiya.
Umupo siya sa gilid ng bed at nilapag ang pagkain sa gilid ko.
Muntik pa akong mapatalon sa gulat ng bigla niyang kinuha ang isang kamay ko at dinala iyon sa bibig niya. He softly kissed my palm.
"No, I'm sorry, Nic..."
Why that sorry even felt so heavy na pakiramdam ko he wasn't just sorry because of what I said last night. There was even more ramdam ko.
Huminga ako ng malalim. I was done with yesterday. I wanted to feel okay now.
"Napagod lang siguro ako kagabi, excited at maraming nangyari. Huwag nalang natin iyong pag usapan," sinubukan kong pasiglahin ang boses ko at pilit siyang tiningnan at ngumiti.
BINABASA MO ANG
VERONICA (Montero Series # 4)
General FictionWarning: FOR MATURE READERS ONLY (Elijah Mathias Montero's Story) Not your ordinary villain story I do not own the photo. Credits to the rightful owner.
