VERONICA (Montero Series # 4)

Bitch Venum

Veronica

This is one of the many days of my twenty   four years sa scenematic records ng buhay ko if that really is existing na gusto kong ma-delete . Dull. Boring. Routinary. Lifeless. I've spent a lot yesterday shopping. I bought three Hermès birkin bag yung pinaka latest designs nila.

There were new realeases of Dior dresses and I bought each, tatlo rin. Nakabili rin ako ng Chanel, Manolo Blahnik at Gucci na shoes, two pairs of each. Kaso nung naiuwi ko na 'di ko na type kaya binigay ko kay Bebang lahat ng dress, dinagdag ko narin sa kanya iyong isang birkin bag at iyong isang Manolo Blahnik, nakakahiya naman sa kanya. But kidding aside, wala na kasing paglagyan sa closet.

Yung dalawang natirang bags pag iisipan ko pa sana. Kaso si Manang Inday mamalengke daw. Nakita kong wala siyang dalang bag kaya binigay ko sa kanya iyong isa. I told her to use it right away. Tinakot kong babawiin ko 'pag hindi niya ginamit kaya ayon, namalengke dala ang bag. Sinama ko narin iyong isang flat Chanel shoes na ipasuot para hindi naman siya magmukhang tsimay kahit kulubot na ang balat niya.

O 'di ba ang saya? Iyong ibang househelp namin ayaw na kasing tanggapin yung mga natira kong nabili. Puno narin kasi raw ang closet nila. So, I decided to bring them here sa office. Pag iisipan ko pa kung anong gagawin ko sa kanila.

Alam ko na ang iniisip niyo. Judgmental lang? Hindi ba pwedeng sarili kong pera ang pinangbili ko? I have my ways to earn money kahit pa sobrang yaman na namin. Supportive pa nga sa'kin ang parents ko. If you want your days here on earth to be worth it. Spend your money to buy the things you want and to experience what you need to be experienced 'yan ay kung mayaman kang kagaya ko. Shallow? Let's not be hypocrite. We people are.

Hay. This has been the most boring three months of my life. I put an "X" mark on the date sa mini calendar on top of my table then I decided to leave. Maka gawa nga ng visit sa labas kung nagtatrabaho ba ang mga inggetera at tsismosang mga empleyadong pinapasahod namin. Gusto kasing magsayang ng pera ni Daddy. I told him to fire five employees dito sa department ko but he was too merciful.

Last time there were three empolyees that I want to be kicked out pero naawa si dad so ako na ang gumawa ng paraan para magkapalpak palpak sila at tuluyan nang masisante. Ugh what a taste of victory! And these five employees, well, baka it's about time para makipag laro ako sa kanila ngayon. I know I'm too beautiful and too precious to be exposed to their undeserving eyes. Isang tao lang and deserve na makita ang mukha ko aside from my family. Not them but I'm bored.

Feel kong gamitin iyong entrance ng office ng mga employees sa may pantry so doon ako dumaan. I opened the door, dahan dahan.

"Girl, ano ba iyong bagong hire na kasama natin? Dumaan ba kay Bitch Venum 'yan sa interview? Walang ka taste taste sa fashion. Baka nga wala ring alam sa marketing 'yan. Mukhang walang sense of creativity sa katawan."

"Psst!Hinaan mo lang ang boses mo baka may makarinig masumbong pa tayo..." bulong ng pauper fish na kasama niya habang ngumunguya ng mabahong ulam. Naamoy ko. Kasing baho ng mga mukha nila.

"Totoo naman. Akala mo kung sinong maganda. I bet gumanda lang iyan sa plastic surgery. Nakita mo iyong mga old pics niya? Teenage pics. Ang pangit niya."

"Talaga?"

"Oo. Wait papakita ko sa'yo." She stopped eating and fished out her phone from her ugly looking bag. As bad looking as her. Poor bag.

" Ito. Tingnan mom," she shoved the phone to the pauper fish.

"Siya iyan?"

"Oo. Di ba ang pangit?"

"Di naman kasi masyadong clear iyong pic. " That's right pauper fish. Mapanira lang ang babaeng iyan."Pero mukhang pangit nga,"she added.

"Pangit talaga iyan kasing pangit ng totoong mukha ang ugali. Sayang naman ng fiance niya. Hindi niya deserve girl mas deserve pa siguro tayo. He's too much for her. Hindi ko alam kung paano napapayag niya ang isang tulad ng isang--"