VERONICA (Montero Series # 4)

Chapter 1: Excitement

Excitement

"UGH nakakainis naman! Why this shinigami has to die?" I frustratingly wiped my tears but I was startled nang makarinig ako ng call. For heaven's sake it was already three in the morning and I'm too engrossed with this anime!

Inis kong inabot ang phone and didn't mind who the caller was.

"Hello good morning!" I greeted happily right away realizing na baka si Elj pala iyon.

"Ma'am Nica I'm sorry po. Sorry po talaga kasi marami po akong ginawa sa office kahapon... Please po huwag po sana kayong magalit. M-ma'am... I have a family at may sakit po ang nanay ko. Sorry po... Ma'am plano ko po talagang ibalita sa inyo pero nag audit po kasi kami kahapon..nawala po talaga sa isip ko..."

"Huh?" I don't even know who this person is. Tinanggal ko ang phone ko sa tenga at tiningnan ang screen. Camille. Camille. Camille!Camille!

"Cut the chase, will you? Tell me!" I already have a hint about what it was. God! I'm going to kill this woman!

"Ma'am... Sir Elj used his credit card yesterday...Y-yung ticket niya po nai-booked niya on the same day...Kahapon pa po siya naka alis at darating po siya ngayon three thirty...am po...M-ma'am sorry po talaga-"

I cut the call right away at taranta kong hinanap yung duplicate key ng ginagamit naming SUV ni Kuya Andoy. God how am I supposed to prepare? It will take fifteen minutes for me to get to his place but I can't be there alone. Kailan kong gisingin si Bebang tapos si Kuya Andoy. But it will take time kung gagawin ko pa iyon. I looked at Bebang. Gusto ko na sanang tadyakan kaso aksaya na sa oras. Ugh!Papatayin ko talaga si Camille! God I hate that woman so much right now!

I went to the garage at pinaandar kaagad ang sasakyan.

"Aissst!" I frustratingly stopped at the gate. Hindi ako pwedeng bumusina dahil baka magising sila daddy. I'll be doomed it that will happen. Binaba ko ang bintana at ang gulat na mukha ni Mang Bert ang bumulaga sa'kin.

"Ma'am Nica!"

"Manong, please let me pass. Nag aksaya na ako ng thirty seconds makita lang iyang mukha niyo. Dali na po....sige na..."nagpapadyak kong pakiusap.

"Ma'am, bawal po kayong mag drive mag isa. At anong oras na po? Ako ang malalagot sa daddy at mommy niyo. Hindi pwede. Mawawalan ako ng trabaho,"pagmamatigas niya.

"Manong ako na pong bahala 'pag nawalan kayo ng trabaho. May paglalagyan po kayo. Promise po. Kailangan ko lang kasing umalis ngayon. Sige na po...Manong naman eh..."

"Hindi pwede Ma'am. Hindi mo na ako madadaan sa ganyan. Ilang beses mo na 'tong ginawa."

"Manong aksaya na po iyong isang minuto ko...Kung hindi niyo bubuksan ang gate ibabangga ko tong sasakyan. I'm not joking.Pag may nangyari sa'kin. Ikaw ang mananagot,"may pagbabanta na ang tono ko.

Hindi parin natinag si Manong so to make it more effective inapakan ko ng maigi ang accelerator para umingay ng malakas. I was really desperate I almost geared it up to drive pero tarantang napatakbo na si Manong sa gate.

I smiled victoriously.

Hindi ko na hinintay na mabuksan pa niya iyon ng todo. Gusto kong magwala sa frustration. Mag bibake pa sana ako ng cake eh. Elj was supposed to taste that cake na inaral ko ng dalawang buwan para sa kanya. Bakit ba kasi ang tanga ng Camille na iyon?Ugh. And that guy. Ang dami talagang pasurpresa? Di ba dapat next month pa siya darating?

And to add to my frustration walang decent looking pastry house na open twenty four seven.Ugggghhhh! I ended up buying wine and donut at seven eleven. How frustrating was this? I almost wanted to cry but the cashier was nice enough na gawan ako ng kawaii characters out of the donuts using chocolates and some cake sprinkles.