SEVSENE BENİ 2 | Texting

SB13

Bugün oturup en az 10 tane yeni bölüm yazmayı düşünüyorum. Hadi beni gaza getirin xndhdheueuiei

Kapının çalım şeklinden Ali'nin geldiğini anlamış ve ayağa kalkıp kapıyı açmıştım.

"Ali sana giriş kapısını her seferinde kim açıyor? Ben açtığımı hiç hatırlamıyorum." dedim. Bunu ciddi ciddi soruyordum çünkü her zaman kendisi içeri giriyordu.

"Şansıma ben gelirken hep biri çıkıyor." dedi ayakkabılarını çıkarıp içeri girerken.

"Hoşgeldin Ali." dedi Alper oturduğu yerden. "Hoşbuldum."

"Çay içer misin?" dedim koltuğa oturan Ali'ye. "İçerim tabi."

"O zaman gidip al ve gel." dedim ben de oturarak. Ali göz devirip ağzının içinde bir şeyler geveleyerek mutfağa gitti.

Bugün Cumartesiydi ve Damla'nın uyanıp uyanmadığını bilmediğim için rahatsız etmek istemiyordum. Birkaç dakika koltukta uzandıktan sonra telefonuma bir bildirim geldi.

İnanın bana bunun Damla olacağını hiç ama hiç düşünmemiştim ama mesaj atan Damla'ydı. Gülümseyerek ve heyecanla mesajın üstüne tıkladım.

Damla: Günaydın.

Gün işte şimdi gerçekten aymıştı. Saate bakıp güldüm. Çoktan öğlen olmuştu bile. Her ne kadar görmesem bile Damla'yı güldürmek istiyordum.

Oğuz: Sizin oralarda güneş yeni doğdu galiba. Biz öğlen vaktindeyiz:')

Damla: Bizde güneş biraz geç doğuyor.

Oğuz: Geç doğuyor ama doğuyor sonuçta.

Oğuz: Değil mi?

Damla: Doğuyor Oğuz. Geç olsa da doğmayı unutmuyor ve doğuyor:')

Oğuz: Ee ne yapıyorsun bakalım?

Damla: Uzun zamandır uyanmıştım ve annemle kahvaltı yapıp biraz konuştuk.

Oğuz: Annen nasıl? Onu o kadar özledim ki.

Oğuz: Yani şey, uzun zamandır görmemiştim ya.

Aferin Oğuz. Mal mal konuşup kızın canını sık. Aferin sana. Kıza annesinin eski halini hatırlat.

Dudağımı ısırarak Damla'dan cevap beklediğimde attığı cevap içimi rahatlattı ve hatta gülümsetti.

Damla: Belki bir gün yine karşılaşırsınız.

Oğuz: Bunu ne kadar istediğimi bilemezsin.

Damla: Farkettin mi Oğuz? Sanki eski bizden eser yokmuş gibi. Konuşma şeklimiz bile aynı değil.

Damla: Eskiden her şeyle dalga geçerdik ama şimdi mesaj yazarken bile düşünüyoruz.

Oğuz: Eski bizden eser kalmadığını biliyorum ama sonuçta biz varız. Sen varsın ben varım. Bunlar bile yeter benim için.

Damla: İyi ki varsın Oğuz. Gerçekten.

Gülümsedim. Onun da hala beni sevdiğine adım gibi emindim. Onu asla ama asla bırakmayacaktım artık.

Damla: Bu arada Eslem ne yapıyor, nasıl?

Oğuz: Biz ayrılınca çok ağladı ve bana çok kızdı. Hep hatayı bende buldu ama her zaman bana destek de oldu. Küçük ama işlevi çok büyük.

Oğuz: Şimdi İstanbul'da. Ortaokula geçti.

Damla: Ona hiç her şey Damla'nın yüzünden dedin mi?