Szukają siebie w tym zatłoczonym świecie
Ciągłe plany snują wciąż
Za mali
Dla świata wciąż niewidzialni
poszukują prawdy wciąż
Rzeczywistość umyka im przez palce
Stają się aniołami
Pragną unieść się w górę
Lecz skrzydła nie dają o sobie znać
Za mali
Dla świata wciąż niewidzialni
poszukują prawdy wciąż
Nie widzialni wciąż tak
Nie widzą siebie nawzajem
tylko swój strach
Za mali
Dla świata wciąż niewidzialni
poszukują prawdy wciąż
Inni spojrzą obojętnym wzrokiem
Powiedzą-"To tylko zwykły człowiek"
Pochłonięci w swym zadufaniu
Nie wiedzą, że kogoś ranią
Za mali
Dla świata wciąż niewidzialni
poszukują prawdy wciąż
Powiedz, czy wyjdą z cienia?
Czy upadną na kolana i powiedzą-"Już dość"?
~Sierściuszka
CZYTASZ
Słowność serca
Poetrykrótkie wierszyki wymyślone przez moją głowę błądzącą w myślach Jest to także podróż po emocjach zamienionych w słowa. Takie prywatne łzy, które mogą zobaczyć wszyscy.
