Piszę smutasy co kryją się w cieniu.
Szukam słów co przyjdą w olśnieniu.
Coś mi nie wychodzi.
Czy moje wesołe serce zostało na porzuconej łodzi?
Pytam się starszego pana skąd u niego tyle uśmiechu.
On patrzy na mnie tylko i powiada magicznie.
-Ludzie są zabawni, ukrywają się za pozornymi maskami zamiast być sobą.
Podnosi się z zielonej parkowej ławki, idzie w stronę drzew i rozpływa się jak cień.
Zastanawiam się czy był on prawdziwy czy może to tylko moja wyobraźnia.
Taka tam tylko skrajna fantazja.
~Sierściuszka
CZYTASZ
Słowność serca
Puisikrótkie wierszyki wymyślone przez moją głowę błądzącą w myślach Jest to także podróż po emocjach zamienionych w słowa. Takie prywatne łzy, które mogą zobaczyć wszyscy.
