Czuję się jak w klatce,
Jak ten ptak co uciec chce od lat,
Choć wszystko mam jednego nie chcą mi dać.
Wolności.
Tylko tego pragnę,
Uciec stąd i poznać świat,
Jak najdalej od tych ludzi,
Co niszczyli mnie cały czas,
Cały czas rozkazują,
A nie dają nic.
Drzemie we mnie wielka moc,
Przez co nikt nie jest w stanie pojąć jak silna i wytrzymała jestem,
Jestem jak broń?
Możliwe,
Tylko, że nad bronią da się panować,
Na de mną nie,
Sama decyduję o własnym losie.
Nikt ani nic nie da rady stanąć mi na drodze.
Nie tym razem.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No więc witam w kolejnym wierszu? Tak, Tak możemy to nazwać, mam nadzieję, że się spodobał. Zachęcam do zostawienia 🌟 oraz 💬. Do następnego bayo.🐺
CZYTASZ
Słowność serca
Poetrykrótkie wierszyki wymyślone przez moją głowę błądzącą w myślach Jest to także podróż po emocjach zamienionych w słowa. Takie prywatne łzy, które mogą zobaczyć wszyscy.
