Patrzę przez okno
Na puszyste obłoki
Widzę lemura co rysuje krzywe bloki
Zauważyć też można hipopotama
Którego życiowym motto
Jest udawanie profesora Otto
Obok jest miś Uszatek
Co ma nogi z pojedynczych plamek
Klucz ptaków przelatuje
Wieniec dla białej królowej kształtuje
Pani szczęśliwa córeczkę za rękę trzyma
Chmurne historie są niezwykle ciekawe
Odrywają nas od przyziemnych spraw
Koją zszargane nerwy
CZYTASZ
Słowność serca
שיריםkrótkie wierszyki wymyślone przez moją głowę błądzącą w myślach Jest to także podróż po emocjach zamienionych w słowa. Takie prywatne łzy, które mogą zobaczyć wszyscy.
