Irytuje mnie każda żyjąca cząsteczka.
Czy ze mną jest coś nie tak?
Mam ochotę komuś przywalić.
Wyżyć to z siebie.
Jeden komentarz potrafi wzbudzić we mnie agresję i iryrację.
Po tym wszystkim zostaje mi tylko płacz.
Wszystko zagłusza mój spokój.
Wzbudza we mnie strach.
Chcę odnaleźć swe małe lokum, gdzie będę miała swój własny cichy kąt.
Gdzie myśli będą przelewane na papier i nie będą nijakie.
Droga do tego jest długa.
A mnie wciąż często irytuje ta druga osoba, która widzi jakąś zabawę w ciągłym wytykaniu mych błędów.
Mam tego dość.
Ochota ma wielka na wykrzyczenie wszystkim co o nich myślę,
Lecz coś w środku mnie hamuje i mówi: nie warto, odpuść.
Odpuszczam i idę dalej.
~Sierściuszka
CZYTASZ
Słowność serca
Poetrykrótkie wierszyki wymyślone przez moją głowę błądzącą w myślach Jest to także podróż po emocjach zamienionych w słowa. Takie prywatne łzy, które mogą zobaczyć wszyscy.
