Zoon van de wereld | Tony Stark en Sherlock Holmes fanfictie

VI

'Niemand haat de zomer,' klonk het over de comms van het team.

'Luister,' probeerde Tony het uit te leggen, maar Wilson onder brak hem: 'Wanda heeft gelijk. Hoe kan je niet genieten van een zonnige zomerdag?'

De billionaire zuchtte. Het was een zinloze discussie, een verloren zaak.

'Hoe kan je de zon haten als ze eindelijk schijnt? Het regent altijd in Engeland!'

'Sorry voor het hebben van een mening,' onderbrak hij Falcons redevoering op sarcastische toon. Hij draaide zich om in zijn vlucht en schoot een Hydra-soldaat neer. Meer troepen openden het vuur op hem nu hij het eerste schot had gelost. 'Ik was even vergeten dat we allemaal hetzelfde moeten vinden.'

Bartons sussende gefluit klonk schel door de speakers in zijn helm. 'Hé, Stark! Relax! Je mag best een voorkeur voor de lente hebben.'

'Ik haat de lente.' Hij had het gezegd voordat hij zich realiseerde dat dit hem hooguit een nieuwe discussie zou opleveren met een preek van minstens één teamgenoot over waarom het ongehoord was een hekel te hebben aan de lente. Het ging hier notabene over het seizoen waarin alles weer tot leven kwam na de donkere wintermaanden!

Tony kon horen hoe Wilson scherp inademde bij het horen van de opmerking. De playboy concentreerde zich vlug op een groepje Hydra-soldaten die de rest van de troepen leek aan te voeren zodat hij op zijn minst niet hoefde te luisteren hoe het team uitbarstte in een hels kabaal vol argumenten waarom de lente misschien nog wel beter was dan de zomer.

'Wat is dan je favoriete seizoen, Stark?' Op zijn minst één iemand wilde de vrede bewaren.

'Winter.' Hij steeg op voordat de voetsoldaten hem wisten te bereiken.

'Vanwege Kerst en Oud en Nieuw zeker?'

Zijn teamgenoten leken vastberaden een reden te vinden waar ze zich in zouden kunnen vinden. Geen van allen zouden ze ook maar een moment stilstaan bij het feit dat hij van de winter hield omdat de dagen dan op hun kortst waren en de nachten eindelijk langer.

'Nee.' Het gesprek was nu toch al te ver heen. Hij kon maar beter zijn reden doordrukken. Teambonding zou hij het noemen, konden ze mooi wat meer van elkaar te weten komen. Bovendien ging zeggen waarom hij van de winter hield hem echt niet verraden. 'Ik houd van de winter omdat-'

'Kerstmarkten!'

'Nee...' Hij dook omlaag, op een slordig opgesteld peloton soldaten af. 'Ik houd van de winter want... nghn. . .' Hij had niet goed opgelet. Geërgerd kwam hij omhoog uit de modderige aarde. Als een malloot was hij tegen de onderste takken van de boom aangevlogen waaronder de soldaten hadden geprobeerd weg te vluchten voor zijn kogelregen.

'Omdat wat, Stark?'

'Momentje.' Hij schoot de eerste soldaat neer die dapper op hem af kwam gestormd. Een andere soldaat verkocht hem een klap met een stuk hout dat met Tony mee uit de boom naar beneden was gekomen. De helm van het pantser vloog van zijn hoofd en de billionaire knipperde woedend tegen het felle zonlicht dat nu niet langer door een filter zijn ogen bereikte, maar plots in al haar felle intensiteit op hem neerscheen.

De indringende geur van bloed steeg op vanuit de soldatenlinies die in slordige lijnen vol gaten zijn kant uit kwamen gehold.

'Flares!'

Zijn zicht werd ontnomen door de rooksporen die de vele miniraketjes trokken door de lucht. Het slagveld lag bezaaid met levenloze Hydra-soldaten toen de mist optrok.

Tony stond op, slenterde door de modder heen naar zijn helm. Hij pakte het beschadigde ding op, bracht het naar zijn mond. 'Ik houd van de winter omdat de zon dan ten minste niet zoveel schijnt.' Hij schoot het ding aan diggelen opdat niemand met slechte bedoelingen er nog iets mee zou kunnen, en lanceerde zich het luchtruim in.

De rest van de strijd vond voor Stark in stilte plaats. Hij zwaaide af en toe naar een teamgenoot als hij ze passeerde in de strijd, wilde op die manier laten weten dat hij niet in de problemen zat. Hij was alleen zijn helm kwijt; vandaar de radiostilte van zijn kant.

'Dat S.H.I.E.L.D. dit niet zelf aankon,' Barnes trapte de pols van een soldaat doormidden, toen de man in de nasleep van de strijd probeerde nog enige schade aan te richten met zijn wapen.

Rogers haalde zijn schouders op, 'Het was een goede oefening.'

Wilson leek nog niet over Starks opmerkingen heen te zijn. Hij richtte zich tot de metalen Avenger: 'De winter, maar-'

Tony's ogen spuwden vuur. Hij was helemaal klaar met de discussie. 'Ik weet hoe belangrijk de zomer voor jullie is, oké!?' Hij draaide zich met een ruk om en liep met ferme pas terug naar de Quinjet. Als hij zijn helm nog had gehad, was hij alleen naar huis gevlogen, maar de zon scheen genadeloos vandaag en het was een lange rit. Alleen vliegen was niet eens een optie.

'Je houdt het meest van de winter, het seizoen waarin alles dood is?' Hij hoorde het zijn vroegere vriend nog vaak zeggen. Tony's reactie was altijd hetzelfde geweest: 'Alles en iedereen gaat eventueel dood. Wat maakt het uit dat de natuur gestorven is in de winter?'

'Maar alles gaat dood in de herfst.'

'Ik haat dat alles dood gaat, maar ik heb leren leven met dood zijn.'