Zoon van de wereld | Tony Stark en Sherlock Holmes fanfictie

XXXIII

Het was geweldig hoe hij zonder schuldgevoel zijn dorst kon lessen. Voorheen had hij zo nu en dan kleine voorraadjes bloed aangehouden, maar dat bloed had hij afgevangen van zijn slachtoffers. Hij had er nooit ook maar een seconde bij stilgestaan dat hij wat bloed van donoren kon nuttigen, hier en daar wat zakjes kon stelen bij de bloedbank.

Hij trok zijn koffer achter zich aan de Compound binnen. Met dit alternatief voor het moorden moest het team hem wel terug in hun midden willen hebben. Wat konden ze hier ooit op tegen hebben? Als de sticker met de bloedgroep en de resusfactor niet op het zakje had gezeten, had het zelfs geleken alsof hij wat vruchtensap nuttigde, vooral nadat Vision een rietje door het plastic had geprikt met het doel het er minder weerzinwekkend uit te laten zien, Tony de uitstraling te geven van een vruchtensapdrinkende idioot.

Het team keek niet al te blij toen Vision trots verklaarde met welk idee ze op de knoppen waren gekomen. Dit was overduidelijk niet de oplossing die ze hadden willen zien. In de ogen van het team was dit een aardig begin, maar geen definitief antwoord op het probleem. Stark teerde per slot van rekening nog steeds op mensenbloed. Daar moest volgens de helden dringend verandering in komen.

'Er is nog een klein detail dat jullie moeten weten.' Stark slurpte het laatste restje bloed op. Hij kon zien dat de Avengers het niet op prijs stelden dat hij zo zichtbaar genoot. Hij kon het ook niet helpen. Dit was de eerste keer in tijden dat hij zo grenzeloos in zijn energiebehoefte kon voorzien.

Hij slikte de laatste druppels door. 'Ik heb iemand Bekeerd.'

'Bekeerd?' klonk het.

'Tot wat, Stark?' vroeg Sam ongeduldig.

'Vampier?' antwoordde het genie voorzichtig.

'Er zijn er meer zoals jij?'

'Ter verdediging: ik vond dat we haar moesten laten doodgaan.'

'WAT?'

Fuckfuckfuck. Hij staarde angstig naar zijn teamgenoten, zag de furie op hun gezichten. Zelfs een moment van vrede moet je zo nodig verkloten. 'Het ging per ongeluk,' piepte hij.

'Per ongeluk? Hoe dan? Je keek te lang in iemands richting en boem! Vampiertje erbij?'

Tony haastte zich het hoofd te schudden. 'Nee, eh...'

'Mr Stark viel haar aan en ze overleefde door mijn ingrijpen,' kwam Vision ertussen, 'Blijkbaar heeft een beet Bekering tot gevolg.' Hij keek nu naar het genie.

'Het was echt niet mijn bedoeling.' Hij zette een behoedzame stap naar achteren.

'Verban ze! Verban ze allemaal!'

'Een vampier erbij, door jouw toedoen. Hoezo niet je bedoeling?'

'Lucifer, jouw rebellie heeft niet alleen jouw lot bezegeld, maar ook dat van Antonius, Arnos en Natasha. Het had niet zo hoeven zijn, mijn zoon.'

'Ik zweer dat ik het graag anders had gezien,' probeerde de billionaire nog. Hij kon echter aan alles merken dat zijn woorden geen verschil zouden maken. Het team kon deze ontwikkeling niet door de vingers zien.

Zeggen dat je de voorkeur had gegeven aan iemands dood, druiste tegen alle regels van het heldendom in.

Toch was het zo. Toch wenste hij de vrouw die hij had Bekeerd de verlossing van de dood toe, in plaats van de vloek van een eindeloos bestaan.