Zor! Hemde çok zor. Sevmek, aşık olmak. Ben hiç seveceğimi ya da aşık olacağıma inanmıyordum,aşk diye bir şey var mı onu dahi bilmiyordum. Ama öğrendim ki, aşk bağlanmakmış, bırakamamakmış.
"Eğer o kalp atsın istiyorsan doğru yolu bulman gerekiyor."...
Çooooookkkk uzun bir aradan sonra bölümü sizlerle paylaşıyorum. Fazla geç oldu, farkındayım. Anca yazıp burada paylaşabiliyorum.
En sevdiğiniz müziği açmayı unutmayın.
Şimdi,
Sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar.
- - -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* "Bir kalbim var, içinde de sen." *
"Neden bu dünyaya geldiğini düşündün mü? Düşünmedin. Çünkü dünya senin omuzlarına bir takım ağırlıklar yükledi, onları taşımanı, taşıyamazsan kaybedeceğini fısıldadı. Bu yüzden bu dünyaya geldin ; acıları, gözyaşları, düşmeyi ve yeniden kalkmayı sana öğretmek için. Sen bunlara dayandın, dayanmaya hatta düşmemeye çaba sarf ediyorsun. Hayat sana yalnızlığı kıldı. Yanında ailen olsa da, arkadaşların yalnızlığa terk etmese de seni, senin aslında kalbin yalnız. Hayatına biri girecek ki 'yalnızlık' kelimesini unutacaksın. Onun için her şeyi, herkesi karşına alacaksın. Sen ailenin sevgisini, yaşama sevincini, kariyerini kaybedeceksin. Belki hayatına giren kişinin sevgisini bile... Sen neler göreceksin. Avucunun içine düşen yıldızlar bir bir düşecek avucunun içinden. Omuzlarının üzerine daha fazla yük yüklenecek. Bu sefer sadece bedenin değil, ruhunda yorulacak. Ruhun darbe yiyecek, darbe üzerine darbe. Çok yürüyeceksin , çok koşacaksın, çok yorulacak, çok tükeneceksin. Dibi yaşayacaksın. Kendi felaketini bekleyeceksin, felaketin sana dibi yaşatacak. Sonunda ne olacak biliyor musun, avucundan düşen yıldızlar yeniden avucunda olacak, sevgiyi, aileni kazanacaksın. Neden? Çünkü sen güçlü olmayı başaracaksın. Güçlü olduğun sürece sen kazanacaksın, bu acımasız hayatın minik savaşçısı. Senin aşkın kazanacak. Senin aşkın her şeyi kazanacak. Senin aşkın hayatı yenecek, çünkü Aşk Mucizelerde Saklıdır."
Beynimin içinde yankı yapan, aylar önce okuduğum kitabın sözleriydi. Öyle doğru söylüyordu ki, sanki hayatıma yön veren bu kitaptı. Rahatsızlıkla yönümü dönüp yorganımı üzerime iyice çektim. Bir elim karnımda bir elim ise yorganı çekmekle meşguldü. Yorganı tamamen çektiğimde annemin çaresiz bakışları, babamın yıkılışı ve öylece evden çıkıp gitmeleri göz kapaklarımın önünde bir bir dolaştı. Sırtımın terlediğini hissediyordum. Korkuyor muydum? Hayır. Aile mi tekrar kazacak mıydım? Evet. Sorularımın cevabını bilsem de beni korkutan tek şey bebeğime zarar gelmesi. Onu koruyorum fakat o benim psikolojim altında kötü etkileniyor. Bunu da biliyorum. Yönümü bir kez daha çevirdim yatakta. Sadece üç dakika sonra yatağın üzerindeki hareketlenmeler ve saçlarımda hissettiğim o elle hafifçe gülümsedim.
"Uyanmayı düşünmüyor musun?" diye sordu Ömer, "16 saattir uyuyorsun."
