Zor! Hemde çok zor. Sevmek, aşık olmak. Ben hiç seveceğimi ya da aşık olacağıma inanmıyordum,aşk diye bir şey var mı onu dahi bilmiyordum. Ama öğrendim ki, aşk bağlanmakmış, bırakamamakmış.
"Eğer o kalp atsın istiyorsan doğru yolu bulman gerekiyor."...
En ama en sevdiğiniz şarkıyı açıp bölümü öyle okuyorsunuz.
Bu bölüm kalbinin yolunu bulan herkese gelsin. Umarım herkes o yolda yürümeye hazırdır.
Sizi bölüme gönderiyorum daha fazla uzatmadan.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın:')
Keyifli okumalardiliyorum canlarım (':
- - -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Uçar gider koşsan da tutamazsın...*
- - -
Dışarıda bir şimşek çaktı.
Sanki gök ikiye ayrıldı, insanları içine çekti.
Kimse kalmadı sokaklarda, evlerde, banklarda...
Kimse yoktu.
Kız tek başına kalmıştı sanki koca dünyada.
Annesi, babası, kardeşi ve arkadaşları... Yok olmuştu.
Kız dizlerinin üzerine çöktü hüngür hüngür ağlamaya başladı,
Sesini duyan yoktu oysa.
Tek mi kalmıştı yoksa onu mu duymuyorlardı?
Çok ağladı kız, sağlam bir bina gibi yıkıldı sevdikleri birden geri döndü ona.
“Her şey yoluna girdi.” dedi derken bir mesaj aldı.
Bu onun aldığı darbeden çıktıktan sonraki ikinci darbesi olacaktı.
Bunun farkına vardığında iş işten geçmişti.
Bir mesaj. Hayatımın ikinci darbesi. Sanki bedenim bir buzun üstünde duruyordu. Üşüyordum, sıcacık odada üşüyordum. Bu benim hayatım, ben hayatımdan korkuyordum. Dünyam tepe taklak olmuştu, sadece bir mesaj yüzünden. Benim evim burasıydı bu dünyada yaşıyordum oysa buraya ait olmadığımın farkına varmıştım. Telefonuma gelen, gözlerimin okuduğu tek bir mesajla hemde.
“İçine hapsedildiğin dünya, sana zarar verir, unutma küçük. Dünyanın kanunu ne biliyor musun? İnsan doğar, büyür ve ölür... Ölenlerden olmak istemiyorsan peşine düştüğün, aklından çıkaramadığın her şeyi unut...”
Söylenenler gayet açıktı! Ölümle tehdit ediliyordum, sana zarar verebilirim diyordu. Ölenlerden olabilirsin diyordu. Bu bir katildi. Birilerini öldürüyordu ve sıranın bana her an gelebileceğini söylüyordu. Dünya zararlı diyordu. Her bir kelimeden tonlarca anlam çıkarılabilir.
Şimdi dışarıda yağmur yağıyor. Gök sanki ikiye ayrıldı. Sokaklarda kimse yok. Herkes evinde... Üstelik elektriklerde yok. Saat şu an gecenin bir yarısı. Mesajı almamın üzerinden dokuz saat geçti. Bir daha mesaj alamadım. Şimdi Yağmurʼla mumların ortasında oturmuş birbirimize bakıyoruz. Her yeri mumla donattık. Mumları sevdiğimizden değil, korktuğumuzdan dolayı...
