Zor! Hemde çok zor. Sevmek, aşık olmak. Ben hiç seveceğimi ya da aşık olacağıma inanmıyordum,aşk diye bir şey var mı onu dahi bilmiyordum. Ama öğrendim ki, aşk bağlanmakmış, bırakamamakmış.
"Eğer o kalp atsın istiyorsan doğru yolu bulman gerekiyor."...
Şu an bu bölümü paylaşırken sanki ilk bölümü paylaşacakmışım gibi çok heyecanlıyım. Bu bölümü yol haritasını bulmuş herkese armağan ediyorum.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar canlarım ^^
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- - -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Yol haritam elimdeydi, hangi yöne nasıl gideceğimi biliyordum.*
~
Hava durumunda öngörülememiş bir fırtına gibiydi hayatım. Ne olduğunu anlayamıyordum. Önce her şey normalleşiyor, sakince yaşıyordum sonra bir fırtına başlıyordu her şeyi yerle bir edip beni altüst ediyordu. En kötüsü de bu fırtınanın adı olmaması. Evler, ağaçlar, sokaklar ya da caddeler...zarar görmüyordu. Zarar gören benim içimdeki dünyaydı. Asıl fırtına da içimdeki dünyada oluyordu. Önce ışıklarını yaktığım dünyam sönüyordu, içime fırtına bulutları toplanıyor;yıkıyor, bütün umutları fırtınanın içine alıp götürüyordu. Geri de enkaz altında nefes almaya çalışan ben...Sadece ben kalıyordum.
