Pov. Frenkie
Ik zit met mijn hoofd in mijn handen als er opeens iemand naast me komt zitten. Youri kan het niet zijn, want die ging naar huis toen ik naar het ziekenhuis vertrok. Ik heb geen zin om op te kijken dus blijf gewoon zo zitten. 'Hey Frenk. Gaat het een beetje?' Hoor ik dan zacht naast me. Aan de stem kan ik horen dat het Lizz is. 'Niet echt.' Is het enige wat ik tegen haar zeg, terwijl ik nog steeds de moeite niet neem om haar aan te kijken. 'Het komt goed Frenk, ze is een sterk meisje.' Hoor ik de stem van Matthijs zeggen. Ik kijk verbaasd op en zie dat al mijn vrienden er staan. Stuk voor stuk kijken ze mij vol medelijden aan. 'Heb je al iets gehoord?' Donny is de eerste die de stilte weer verbreekt. 'Nog steeds niks.. het duurt al zo lang, dat kan toch niet goed zijn.' Zeg ik gefrustreerd dat ik nog steeds niks te horen heb gekregen. 'Dat hoeft niks slechts te betekenen Frenk, dat ze daar nog zijn betekend ook dat ze nog leeft en er alles aan doen om er voor te zorgen dat ze het overleefd.' Zegt Lizz en legt haar hand op mijn schouder. Ik antwoord niet maar zucht alleen. 'Kan je ons vertellen wat er gebeurd is?' Vraagt Justin voorzichtig. Melanie geeft hem gelijk een strenge blik, waarna Justin onschuldig terugkijkt. Ik knik zacht naar Justin en begin het verhaal van vanmorgen te vertellen.
Als ik klaar ben kijkt iedereen me geschokt aan. 'Wat een gek!' Roept Aniek uit. 'Vertel mij wat..' mompel ik bijna onverstaanbaar. 'Wil je wat te eten of te drinken?' Vraagt Danique vervolgens. 'Ik heb geen honger, maar een glaasje water zou wel fijn zijn.' Antwoord ik en kijk haar dankbaar aan. Ze vraagt wat de rest wilt en loopt vervolgens met Matthijs weg om het te halen. Niet veel later komt er eindelijk een dokter aan. 'Familie van mevrouw Rijkshof?' Vraagt de dokter. Ik sta op. 'Ik ben haar vriend, ze woont bij mij.' 'Is er verder geen familie?' Vraagt de dokter. 'Nee die wonen ver weg.' Zeg ik snel. 'Goed, normaal bespreek ik patiënten alleen met familie, maar in dit geval zal ik een uitzondering maken aangezien jij haar vriendje bent.' 'Dankuwel, hoe gaat het nu met haar?' Vraag ik, bang voor het antwoord. 'Het goede nieuws is dat het mes geen vitale organen geraakt heeft' hij pauzeert even. 'Het slechte nieuws is echter dat ze veel bloed heeft verloren; waardoor haar lichaam heel hard moet werken. Dit betekent dat ze erg veel rust nodig zal hebben en dus voorlopig ook nog niet weg kan hier.' Zegt de dokter. Ik ben toch wel opgelucht met wat hij zegt. 'Is ze wakker, kan ik naar haar toe?' Vraag ik gelijk. 'Nee, ze is momenteel nog niet wakker en we willen haar ook laten slapen zo lang ze nodig heeft, wat betekent dat je momenteel nog niet haar toe kan. Ik laat het u weten als ze wakker is en klaar is om u te zien.' Zegt de dokter. Een triest gevoel gaat door me heen, ik mag nog niet eens naar haar toe.. 'over hoe lang zal dat ongeveer zijn?' Vraag ik voorzichtig. 'Dat kan een uur duren, maar ook een halve dag, afhankelijk van hoe lang haar lichaam het nodig heeft. Daarom raad ik u aan gewoon naar huis te gaan en daar te wachten totdat wij u bellen om te vertellen dat u haar kan zien.' Zegt de dokter. Ik kijk teleurgesteld voor me uit. 'Dankuwel voor het redden van haar leven.' Zegt Lizz voor mij en ik kijk haar dankbaar aan. 'Graag gedaan, zorg goed voor elkaar, jullie elkaar nodig hebben.' Geeft de dokter als laatste advies waarna hij zicht verontschuldigt en weer weg loopt. 'Ik blijf hier.' Zeg ik gelijk. 'Ik moet hier zijn als ze wakker wordt.' 'Frenk, je hebt de dokter gehoord, dat kan nog een halve dag duren.' Zegt Donny voorzichtig. 'Maakt me niet uit, het kan ook maar een uur duren, ik moet er voor haar zijn als ze wakker wordt.' Zeg ik resoluut. 'Dat lijkt me echt niet verstandig Frenk, kan je niet beter even langs huis om je op te frissen, zodat je daarna weer fris naar het ziekenhuis kan. ' probeert Melanie me over te halen toch langs huis te gaan. 'Ja dat is echt het beste Frenk, ik ken je, als ze straks wakker wordt, vertrek je ook ni meer van haar zijde, dan kan je maar beter nu alvast zorgen dat je gedoucht hebt en schone kleren aan hebt toch?' Zegt Kasper. 'Pfff oké dan, maar alleen om me op te frissen, daarna ga ik gelijk weer terug.' Stem ik twijfelend tich in. 'Deal.' Zegt Kasper en ik sta op met ze mee het ziekenhuis uit te lopen, in een rap tempo zodat ik zo snel mogelijk weer terug bij Esmée ben.
