"Kijk is uit, lompeling!" Roept Quinten boos tegen de jongen. "Ssorry.." zegt de jongen en kijkt naar de grond. "Het is niet erg" glimlach ik snel naar de jongen. Hij kijkt voorzichtig omhoog en krijgt dan ook een kleine glimlach op zijn gezicht. "Het is wél erg!" Roept Quinten nog steeds boos en trekt me mee. 'Sorry' playback ik nog naar achter en de jongen kan nu dan toch wel weer lachen. 'Wauw, zijn lach' niet aandenken Esmee! Je hebt Quinten en je bent gelukkig.
Aan het eind van de dag zitten we in een restaurant. "Ik ga nog even naar de wc" zegt Quinten en hij loopt weg. Ik pak mijn telefoon erbij en check even alle social media. "Mag ik erbij komen zitten?" Vraagt een jongen en ik kijk verschrikt op. Dan zie ik dat het de jongen is die tegen me aan was gebotst die middag. Gelijk krijg ik een lach op mijn gezicht. "Ehm ja kan wel, maar je moet wel even kijken wanneer mijn vriend terugkomt.." antwoord ik. Hij knikt en gaat zitten. "Het spijt me echt van vanmorgen." Zegt hij. "Het maakt echt niet uit hoor! Kan gebeuren toch? Quinten reageerde veel te heftig. Ja kan wel is tegen iemand aan lopen toch? Ik vind het echt niet erg." Antwoord ik. "Mooi zo" antwoordt de jongen opgelucht. "Frenkie" zegt de jongen en steekt zijn hand naar me uit. "Esmée" zeg ik en geef hem een hand. "Woon je hier in Amsterdam?" Vraagt hij. "Nee in een dorpje in de buurt. Pas 2 weken hoor. Ik woonde eerst in Harderwijk maar nu woon ik hier met Quinten. We zijn nu in Amsterdam en maandag begin ik aan een opleiding bedrijfskunde in de hoop vrienden te maken." Vertel ik het verhaal. "Heb je hier nog helemaal geen vrienden dan?" Vraagt Frenkie verbaasd. "Nee niet echt... Thuis ook niet echt.. bijna niemand mocht Quinten en daar kregen we meestal ruzie over, daarom ben ik ook weg bij mijn ouders." "Oh, sorry dat ik erover begon.." verontschuldigt Frenkie zich. "Maakt niet uit, kan jij ook niet weten toch?" Zeg ik en geef hem een kleine glimlach. "Maar eh ik wil wel vrienden met je zijn? Dan heb je er in ieder geval 1." Zegt Frenkie ongemakkelijk. "Wil je dat echt? Dat is super lief!" Antwoord ik blij. "Tuurlijk! Hier zet je nummer maar in mijn telefoon, dan app ik je straks wel zodat je ook mijn nummer hebt." Zegt hij en overhandigt zijn telefoon. Ik zet mijn nummer erin en geef zijn mobiel weer terug. Daarna komt Quinten aangelopen. Als hij Frenkie ziet zitten kijkt hij boos. "Wat doe jij hier?!" Roept hij boos. "Quint, rustig..." begin ik, maar Quinten kapt me halverwege af. "Ik ben helemaal niet rustig. Vandaag liep hij nog tegen je aan en nu loop je hier vrolijk met hem te praten alsof jullie beste vrienden zijn! We gaan Esmée, en wel nu!" Roept hij woedend en trekt me omhoog van mijn stoel. "En jij, jou wil ik nooit meer in de buurt zien van mijn vriendin, begrepen? Zo wel dan heb je een heel groot probleem!" Roept hij woedend naar Frenkie en trekt me mee. Ik draai me nog een keer om naar Frenkie, hij kijkt helemaal niet blij meer. Hij kijkt me nog wel even aan maar kijkt dan ook snel weer weg. 'Bedankt Quinten! Die gaat me nu natuurlijk ook niet meer appen... daar gaat iemand die wél vrienden met mij zou willen zijn....' denk ik bij mezelf. "Moest je nou gelijk zo boos reageren?" Vraag ik Quinten als we weer in de auto zitten. "Je herkent hem niet hé?" Zegt hij terwijl hij zijn ogen op de weg houdt. "Waarvan moet ik hem nou weer kennen?" Vraag ik verbaasd. "Hij is Frenkie de Jong, speler van Ajax. Je hoort het goed, een profvoetballer. Profvoetballers denken alleen maar aan zichzelf. Ik bespaar je alleen maar weer pijn Esmée. Wanneer ga je dat nou is een keer inzien?!" Roept hij boos. "Oh... dat wist ik echt niet." Maar hij leek zo aardig... misschien is hij anders, hij zei toen hij zich voorstelde in ieder geval niet dat hij dé Frenkie de Jong van Ajax was. Hij zei alleen maar zijn voornaam. Maar ja of hij anders is kom ik nooit te weten want Quinten heeft hem weggejaagd... wat zou ik graag willen dat hou appte. Gewoon zodat ik hem beter zou kunnen leren kennen. Zodat ik misschien vrienden zou maken. Maar nee, het is me weer eens niet gegund. "We zijn er!" Roept Quinten. Ik schrik uit mijn gedachten. "Waar zat je met je gedachten?" Vraagt Quinten. "Toch niet bij Frenkie hé!" "Nee ik was gewoon even aan het nadenken, over niks bijzonders." Zeg ik snel. Hij kijkt me nog even argwanend aan, maar stapt dan toch de auto uit. Ik zucht diep uit en loop dan achter Quinten aan het huis in.
's Avonds liggen we allebei in bed. "Het spijt me van vanmiddag.." zegt Quinten en hij lijkt echt spijt te hebben. "Het is al goed" zeg ik. "Ik zal het goedmaken" zegt hij grijnzend en gaat beven me hangen. Hij zoent me en gaat dan naar mijn nek waar hij ook allemaal kusjes geeft. Met zijn hand heeft hij mijn borsten vast. Hij trekt mijn topje en beha uit, ik trek zijn shirt uit. Daarna volgt mijn short en string. Niet veel later vliegen ook zijn broek en boxer door de kamer. "Ik wil je, Esmée, ik wil je zo hard" fluistert hij in mijn oor. Een kreun verlaat zijn mond. Ik geef me over aan het moment. "Niet zo hard" zeg ik zacht. Hij luistert niet, in plaats daarvan gaat hij nog harder. Waar gaat dit heen? Ik ben blij als hij na 5 minuten stopt. Hij draait zich gelijk om en schenkt me geen blik meer. Waar heeft hij nou weer last van? Ik besluit ook maar gewoon te gaan slapen.
De volgende ochtend word ik wakker van mijn telefoon. Ik pak hem en zie dat Quinten nog naast me ligt te slapen. Onbekend, hee ik weet dat je vriendje me verboden heeft met je om te gaan, maar ik vond het erg gezellig dus als jij dat ook vond hoor ik het wel. Als je geen contact wil, zou ik het jammer vinden maar dan laat ik het zo. Ik hoop je toch snel een keer te zien of te spreken! X Frenkie
Spontaan krijg ik een lach op mijn gezicht. Hee ik vond het ook erg leuk, maar voor nu denk ik niet dat het heel handig is om af te spreken... sorry. Als ik iemand nodig heb of het kan laat ik het meteen weten! X Esmée
Met een zucht leg ik mijn telefoon weer terug en val weer in slaap.
