Ik zit met op getrokken benen op de bank Netflix te kijken met Frenkie. Hij hangt op de bank en het ziet er best grappig uit. Ik heb het nu toch best fris in mijn shirt dat ik aan heb en wrijf over mijn armen. "Heb je het koud?" Vraagt Frenkie meteen. Jezus stalkt hij me ofzo. Ergens vind ik het ook wel weer schattig dat hij meteen bezorgd is. "Ehm misschien een beetje" geef ik zacht toe. Hij gaat normaal op de bank zitten en trekt me naar hem toe. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik, maar besluit het te negeren. Het voelt fijn zijn armen om me heen en mijn hoofd op zijn borst. Ik voel zijn warmte en krijg het meteen zelf ook weer een beetje warmer. "Heb je het alweer iets warmer?" Vraagt hij. "Jja thanks" antwoord ik. Hij grinnikt en drukt me nog wat steviger tegen hem aan. Ik zou zo wel uren kunnen blijven liggen. Ik schrik me opeens rot van een harde knal en begraaf mijn hoofd in zijn trui. Hij legt een hand op mijn achterhoofd en ik klem me stevig tegen hem aan. "Wwwat was dat?" Vraag ik bang. "Ik weet het niet, blijf zitten ik kijk wel even" zegt hij en laat me voorzichtig los. "Nee laat me niet alleen!!" Roep ik en pak zijn shirt vast. "Rustig ik blijf in de kamer ik kijk alleen even wat het was, blijf maar zitten" zegt hij geruststellend en staat rustig op. "Het was een steen" hoor ik vanuit de keuken. "WWat?" Roep ik angstig. "Er geeft iemand een fk baksteen door de achterdeur gegooid!!" Roept hij en stampt boos weer de woonkamer binnen met een baksteen in zijn hand. "Heeft iemand een baksteen door je raam gegooid?" Vraag ik zacht. Hij knikt en drukt een briefje in mijn handen. Jullie dachten nu misschien een keer klaar te zijn met al dat gedoe, maar het is pas net begonnen! Ik krijg jullie wel kapot, al is het het laatste wat ik doe
Ik krijg tranen in mijn ogen en slik. Frenkie merkt het en loopt naar me toe waarna hij zijn armen stevig om me heen slaat. "Waarom? Heb ik ooit iets zo erg fout gedaan dat ik daar nu nog voor gestraft moet worden?" Roep ik huilend. "Je hebt niks fout gedaan" probeert Frenkie mij te sussen. "Het enige wat ik voor jou heb gedaan is je in de problemen brengen!" Roep ik vooral boos op mezelf. "Het is niet erg, echt niet" zegt hij zacht. "Dat zeg je alleen maar om me gerust te stellen Frenk, of wil jij zeggen dat je hier ook al last van had voordat ik er was?" Zeg ik. "Nou nee... Maar het is vervelender voor jou dan voor mij. Ik ben blij dat je er nu niet alleen voor staat en ik beloof je dat ik je klappen zal opvangen Es, ik beloof je, er overkomt jou niks echt niet, ook al zou ik mijn leven er voor moeten geven." Zegt Frenkie en trekt me nog steviger tegen hem aan alsof hij me nooit meer los laat. Een warm gevoel gaat weer door mijn buik. Ik had er de laatste tijd al vaker laat van. Wat zou dat betekenen? "Hoe aardig ik het ook van je vindt, waarom zou je dat voor mij willen doen? Ik ben een mislukkeling, iedereen verlaat me, maar jij, hoe moeilijk het ook is, jij geeft me nooit op, dat heeft nog nooit iemand voor mij gedaan. Waarom? Ik ben toch helemaal niet speciaal?" Zeg ik terwijl ik het probeer te begrijpen. "Es, voor mij ben je wel speciaal, ik heb dit ook nog nooit voor iemand gedaan, maar toen ik jou had weggestuurd, mijn leven was niet meer compleet. Ik deed niks meer behalve de dingen due echt moesten. Ik miste je elke minuut van de dag en kon je gewoon niet opgeven. Jij bent degene die me helpt, die mij compleet maakt. Ik begon te huilen als een klein jongetje om mijn opa, die in het ziekenhuis ligt, en jij, jij bood mij een schouder om op te huilen en een luisterend oor om mijn verhaal te doen. Toen wist ik het zeker, zonder jou ben ik niks. Ik kan niet zonder je" zegt hij zacht. "Waaraan heb ik zo'n lief iemand zoals jij verdiend? Ik ben het helemaal niet waard..." zeg ik en ontwijk oogcontact. "Begrijp het nou Esmée, ik hou van je! Zo verdomd veel dat het niet meer goed voor me is, ik heb dit geval nog nooit gehad! Je bent het wel waard en het breekt me dat je zelfvertrouwen zo is aangetast dat jij dat zelf niet meer in ziet... Ik zal alles voor je opgeven als jij maar veilig bent!" Zegt hij en pakt mijn hoofd in zijn armen waardoor ik hem wel aan moet kijken. Ik schrik. Zegt hij nou net dat hij van me houdt? Ik voel een vreemd gevoel in mijn buik dat steeds erger wordt. Zal dat het dan zijn? Zou ik hem ook leuk vinden? Ben ik verliefd op Frenkie? Vragen schieten door mijn hoofd en ik kijk Frenkie weer in zijn ogen. Elke seconden dat ik niks zeg lijkt het alsof ik zijn hart steeds verder breek en kan de pijn in zijn ogen aflezen. Dan weet ik het. Ik zet mijn gedachten op nul en ga op mijn tenen staan. Ik sluit mijn ogen en druk zacht mijn lippen op de zijne. Een dierentuin ontploft in mijn buik. Hij lijkt verrast maar zoent me dan terug. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoelt als nu. Hij haalt een hand van mijn wang en slaat die om mijn onderrug waarna hij me nog dichter naar hem toe trekt. Zijn andere hand beweegt zachtjes heen en weer op mijn gezicht. Mijn handen liggen op zijn borst en in zijn nek. Na een tijdje trekken we terug en kijken we elkaar aan. Hij krijgt een kleine glimlach op zijn gezicht en ik daardoor ook. "I ik vind jou ook leuk." Zeg ik zacht en zijn lach wordt nog groter. "Echt?" Vraagt hij ongelovig. "Echt" zeg ik lachend en bevestig het door mijn lippen weer op die van hem te drukken. "Je wil niet weten hoe bang ik was dat je mij niet leuk vond en dat ik alles naar de klote had geholpen" zegt hij zacht. Het enige wat ik doe is naar hem glimlachen en hij slaat zijn armen om me heen. Hij trekt me mee naar de bank waar hij gaat liggen met mij tegen hem aan. "Esmée" begint hij gespannen. "Wat is er?" Vraag ik. "Ehm nou Ehm" begint hij stotterend. "Frenkie je kan het gewoon zeggen hé" zeg ik lief. "Ik weet niet of het te snel is maar zou je misschien mijn vriendinnetje willen zijn?" Vraagt hij zacht. Hij ziet er erg schattig uit nu hij zo onzeker is. "Ik zou niks liever willen" glimlach ik naar hem. "Pff ik ben zo blij om dat te horen" zegt hij opgelucht en hij drukt zijn lippen op de mijne. Dan besef ik het me pas echt. Ik ben gewoon het vriendinnetje van Frenkie de Jong!
