Dagen zijn voorbij gegaan en ondanks dat ik had gezegd geen contact te willen, heb ik hem toch maar geappt als ik me verveelde. We appten elke dag en kwamen steeds meer over elkaar te weten. Frenkie is net trainen dus was ik weer alleen. Dan hoor ik de deur open gaan. "Thuis!" Roept Quinten door de gang. "In de woonkamer" roep ik terug. Hij komt naast me zitten. "Hoi schat" zeg ik. "Hi wat als jij nou is ff een biertje pakt." Zegt hij. Ik zucht en pak er 1. "Alsjeblieft." "Ja nu mag je wel weer weer weg hoor!" "Maar mag ik niet gewoon bij je zitten dan?" Quinten kijkt nors. "Heb je niks beters te doen dan? Zoals iets in het huishouden! Daarvoor ben je hier toch? Nou oprotten ik wil tv kijken." "Maar ik heb alles al gedaan! Ik kan gezellig met jou een film gaan kijken!" Zeg ik zacht en wil naast hem op de bank kruipen. " Rot op! Denk je nou dat ik je ooit echt leuk heb gevonden? Je was een makkelijk doelwit, zo naïef, voor mij heb je het contact met al je vrienden en familie verbroken. Dat was erg lief van je! Nu heb ik jou voor mij alleen. Je kan nergens heen. Je hebt alleen mij." Grijnst hij. "Quinten waarom? Was er ooit iets echt van wat je tegen me zei?" Vraag ik terwijl de tranen in mijn ogen staan. "Je was goed in bed, dat moet ik je toegeven. Ja dat was het wel denk ik." Zegt hij, haalt zijn schouders op en kijkt gewoon verder alsof er niks gebeurd is. "Dit kan je niet maken! Het is uit" Roep ik huilend. Hij slaat me op mijn wang. Dat is de druppel. Ik loop naar boven pak een tas en gooi er spullen in. Ik wil hier weg. En wel nu! Waar naartoe? Dat weet ik niet, zolang ik hier maar weg ben. Ik pak mijn spullen en loop de deur uit. Ik loop de straat uit en loop naar een parkje. Op een bankje laat ik me huilend neervallen. Waar moet ik heen? Familie? Daar ben ik zelf weggegaan, vrienden? Die heb ik ni... wacht! Frenkie! Misschien kan hij me helpen. Hij zal wel denken, want een huilebalk, ze heeft me alleen nodig als haar vriend haar in de steek laat. Toch besluit ik hem te bellen.
F- Met Frenkie
E- FrFrenkie, zeg ik snikkend
F- Esmée? Wat is er? Vraagt hij bezorgd
E- kkkan je me misschien ophalen?
F- tuurlijk! Waar ben je?
E- in het parkje bij Ouderkerkerplas
F- kom er nu aan! Vertel maar wat er gebeurt is als ik er ben.
Dan hangt hij op. Ik begin nog harder te huilen en besluit alvast naar de uitgang van het parkje te lopen. Op een bankje naast de uitgang laat ik me weer vallen. Ongeveer 5 minuten later hoor ik een auto stoppen en zie dan Frenkie uitstappen. Hij ziet mij ook en loopt gelijk naar me toe. Hij komt naast me zitten en ik laat me snikkend in zijn sterke armen vallen. "Ssttt het is al goed, ik weet niet wat er gebeurt is, maar je bent nu veilig." Ik huil door met grote uithalen en voel zijn shirt nat worden. Ik trek terug en kijk naar zijn shirt. "Ssorry" zeg ik zacht. "Ja dat wordt een nieuw shirt kopen jongedame!" Zegt hij met een grote grijns op zijn gezicht. Ik kijk naar beneden. Hij tilt mijn hoofd op en zegt "ik maakte maar een grapje hé. Ik vind het echt niet erg dat mijn shirt nu nat is van jouw tranen. Hij moet toch de was in omdat ik er in heb gesport. Ik vind het veel erger om te zien dat je huilt... wil je vertellen waarom?" "Nadat jij had gezegd dat je was trainen was, kwam Quinten opeens vroeg thuis en en" ik kruip weer in Frenkies armen en verberg mijn hoofd in zijn shirt. "Rustig maar" stelt Frenkie me gerust. Hij wrijft met zijn handen rustgevend rondjes op mijn rug en drukt een kus in mijn haar. "Kunnen we misschien eerst gaan?" Vraag ik aan Frenkie. "Tuurlijk, kom maar dan neem ik je wel mee naar mij." Zegt Frenkie lief.
Na een rustige autorit komen we aan bij zijn appartement. Ik loop achter hem aan naar binnen. Daar ga ik op de bank zitten en leg ik mijn tas op de grond naast de bank. Niet veel later komt Frenkie aangelopen met een glas water en komt naast me zitten. "Wil je al verder vertellen of nog niet?" Ik knik en vervolg mijn verhaal. "Hij kwam naast me zitten en vroeg of ik drinken wilde pakken. Dat deed ik en toen zei hij dat ik wel weer mocht weggaan. Ik vroeg of ik niet gewoon bij hem mocht blijven en toen begon hij te grijnzen."Ik slik even en Frenkie veegt wat tranen weg. Het heeft niet veel zin want ze blijven terugkomen maar goed. "Hij vertelde me dat hij nooit echt van me gehouden heeft en dat hij alleen de seks goed vond. Ik zei dat hij dat niet kon maken, dat ik alles voor hem heb opgegeven. Toen zei hij dat ik een makkelijk doelwit was en heel erg naïef... Hij zei dat ik toch nergens heen kon omdat ik alles had opgegeven voor hem. Toen maakte ik het uit en sloeg hij me. Ik heb mijn spullen gepakt en ben weggelopen. Ik wist niemand om te bellen dus belde ik jou. Maar als ik je te veel van last ben dan moet je het zeggen hoor dan ga ik gewoon weer weg.." vertel ik het verhaal. "Wat een eikel!" Fluistert Frenkie zacht maar de boosheid in zijn stem is duidelijk te horen. "Je hoeft echt niet weg hoor! Waar moet je dan heen?" Vervolgt hij. "Dan vind ik vast wel een plek" zeg ik naar de grond kijkend. Hij tilt mijn hoofd "Je kan hier bij mij blijven oke? Ik laat je niet in de steek. Gaat het wel een beetje het is nogal heftig wat je hebt meegemaakt." Zegt Frenkie bezorgd. In plaats van antwoord te geven sla ik mijn armen weer om hem heen en begin ik weer te huilen terwijl Frenkie ook zijn armen om me heen slaat en me tegen zich aan drukt. "Je bent veilig nu" fluistert hij.
