Ik open rustig mijn ogen en kijk om me heen. Ik pak mijn telefoon en zie dat het kwart over 10 is. Dan kijk ik naar de appjes die ik heb. Bestiieesss💓💫 Danique💜 Hoe laat is je wedstrijd eigenlijk en waar An? Annick🧡 Om kwart over 11 in de Rotterdamse topsport hallen(geen idee of die bestaan maar nu wel) Melanie💙 Zullen we carpoolen Daan? Ik ben namelijk maar alleen... Danique💜 Is prima!! Mat en ik zijn er om kwart voor 11. Melanie💙 Okee tot zooo! Lizziee💕 Wojow ook allemaal goedemorgen! Annick🧡 Goeiemorgeee Ik Morninggg Melanie💙 Hé, Esmée is ook wakker! Ik Jaaa pas net... moet nog gaan opschieten ben ik bang Lizziee💕 Gaat Frenk mee? Ik Moet nog vragen... Lizziee💕 Zullen kas en ik jullie anders rond kwart voor 11 oppikken? Dan zien we wel of Frenkie mee gaat of niet. Ik Ja dat zou top zijn! Ga me nu snel klaarmaken Lizziee💕 Topp tot zooo Danique💜 Eejjjj wij zitten ook nog in deze groep! Melanie💙 Hoi Daan Annick🧡 Heee guyssss Ik schud lachend mijn hoofd. Wat een kinderen zijn het toch ook... Ik besluit er uit te gaan en kleed me eerst aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Als ik dat gedaan heb loop ik zachtjes naar de kamer van Frenkie en open voorzichtig de deur. Frenkie slaapt nog en ik moet zeggen, het ziet er erg schattig uit. Ik loop zachtjes naar de kant van het bed waar hij niet ligt en plof op het bed. Ik kruip dichter naar hem toe en sla mijn arm om hem heen. Hij draait zich om, maar in plaats van dat hij er wakker van wordt, slaapt hij gewoon door alleen nu met zijn armen om me heen. Ik moet er een beetje om lachen maar besluit hem dan toch zachtjes wakker te maken, ook al zou ik nog wel uren zo kunnen blijven liggen. Ik schud hem zachtjes heen en weer. "Frenkie" fluister ik zacht. Hij beweegt zachtjes en dan opent hij voorzichtig zijn mooie, blauwe ogen. "Hee Es wat is er?" Vraagt hij met zijn ochtendstem. "Annick vroeg of we misschien naar een volleybalwedstrijd van haar met het Nederlands team willen komen kijken." Vertel ik. "Hm ja klinkt wel leuk, we hadden vandaag toch niks te doen. Hoe laat is het?" Vraagt Frenkie. "Het is nu half 11 en de wedstrijd is om kwart over 11. Kas en Lizz halen ons over een kwartier op." Zeg ik. "Wat?!" Roept hij terwijl hij kijkt en ziet dat het inderdaad half 11 is. "Dus als je me nu even los zou kunnen laten kan je je klaarmaken" zeg ik lachend. "Hoezo alleen ik?" Ik sla het dekbed van me af en wijs naar mijn kleren. "Ohh laat maar snap het al!" Zegt hij en springt uit bed. "Kan je misschien heel even... eh weg?" Vraagt hij ongemakkelijk. "Ja tuurlijk ik ga wel alvast naar beneden eten voor ons maken" zeg ik en glimlach geruststellend. Hij glimlacht dankbaar terug en ik sluit zijn kamerdeur achter mij en loop vervolgens naar de keuken. Ik besluit gewoon wat yoghurt met muesli te maken. Tijd om ei te bakken heb ik niet echt meer... Niet veel later komt Frenkie naar beneden. "Thanks Es, ziet er lekker uit." Zegt hij. Ik lach. "Graag gedaan hoor" en dan eten we allebei in stilte ons ontbijt. Het is een prettige stilte waar we allebei in onze eigen gedachten verzonken zitten. "Wanneer wil je naar je opa?" Besluit ik na een tijdje toch voorzichtig te vragen. "Weet niet... morgen moeten we een wedstrijd spelen om half 3, dus dat is niet zo handig, en vandaag gaan we naar Annick." Zegt hij. "Maar we kunnen toch vanmiddag?" Opper ik, bang dat hij het nog erg ver uit wilt stellen. "Waarschijnlijk willen ze dan ook wel met zijn allen afspreken toch?" Zegt hij en ontwijkt mijn blik. "Frenk, je zal toch een keer naar hem toe moeten... Dus, jammer dan dat we daar een keer niet bij zijn, dit is veeel belangrijker oke?" Zeg ik en pak zijn hand even waar ik geruststellend overheen wrijf. Eindelijk kijkt hij omhoog in mijn ogen. "Ik ben gewoon bang... Bang voor hoe ik hem daar zal aantreffen... Hij was altijd zo'n vrolijke en sportieve man, maar nu gebeurt hem dit... hij stond altijd voor me klaar, was mijn grootste fan... het is gewoon niet eerlijk!" Zegt hij huilend en verslagen. Ik twijfel geen moment en trek hem in een knuffel. "Het is niet gek dat je bang bent, natuurlijk is het raar hem zo te zien liggen, maar ik ben er voor je. En praat alsjeblieft niet in de verleden tijd... hij leeft nog. En ik weet zeker dat hij sterk is en er alles aan gaat doen om jou weer te kunnen zien voetballen." Probeer ik hem gerust te stellen. Hij laat me los en kijkt me aan. "Thanks Es, je weet altijd precies wat je tegen iemand moet zeggen zodat diegene zich beter voelt." En een kleine glimlach breekt door op zijn gezicht. "Was je gezicht nog maar even snel dan ruim ik hier alles nog even op, ze zullen er namelijk wel ieder moment kunnen zijn." Zeg ik en Frenkie knikt dankbaar waarna hij naar boven loopt. Net wanneer ik Frenkie de trap af hoor komen gaat de bel. Ik open de deur en zie Lizz en Kasper staan. "Heee" roept Lizz vrolijk en knuffelt me. "Hee" antwoord ik lachend door haar vrolijkheid. "Hee Es, hoe gaat ie?" Vraagt Kasper en geeft me ook een knuffel. "Goed hoor, met jou?" Antwoord ik. "Ook goed" antwoordt hij. Ik glimlach en laat ze binnen. "Hey Frenk ga jij ook mee of niet?" Vraagt Lizz terwijl ze ook Frenkie een knuffel geeft. "Ja had toch niks te doen" antwoordt hij. Terwijl hij en ik allebei wel beter weten, maar ik laat hem, dit is iets wat hij ze zelf moet vertellen wanneer hij dat wil. "Hee maat" zegt Kas en geeft Frenkie een brohug. "Yoo" antwoordt hij. "Zullen we naar de auto? We moeten wel echt gaan als we op tijd willen komen" zeg ik. Iedereen stemt in en we lopen naar de auto. "Heb jij wel eens een wedstrijd van Annick gezien?" Vraag ik aan Lizz die naast me op de achterbank zit. Kasper en Frenkie zitten samen voorin en praten over de wedstrijd van morgen. "Ja, ze is echt super goed!" Zegt ze enthousiast. "Ik ben benieuwd" zeg ik. "Het wordt zoiezo leuk!" Zegt ze. "Dat denk ik ook" zeg ik lachend en kijk uit het raam. Op naar de sporthallen!
