New ft. Frenkie de Jong

3

Nadat ik uitgehuild ben hebben we besloten een film te kijken. Frenkie had ijs gehaald en het op mijn wang gehouden. Nu zitten we dus een film te kijken en zit ik tegen hem aan. Ik ken hem pas een paar dagen, maar bij hem voel ik me veilig.
"Esmée" Fluistert een stem en ik word zacht door elkaar geschud. Ik schrik wakker en kijk om me heen. Ik ben in een vreemd huis. Dan zie ik een jongen. Ik herinner me opeens alles weer. Ik ben bij Frenkie en ben waarschijnlijk op zijn borst in slaap geval. "Hee" fluister ik. "Je bent tijdens de film in slaap gevallen" zegt Frenkie met een lach op zijn gezicht. "Hoelaat is het?" Vraag ik. "12 uur, dus misschien is het tijd om naar bed te gaan. Ik zal de logeerkamer even klaarmaken" zegt Frenkie en duwt me zachtjes omhoog.
Een halfuur later komt Frenkie naar beneden. Hij heeft zich gedoucht, omgekleed en mijn kamer klaar gemaakt. Hij ziet er goed uit, nu hij zijn haar niet heeft gedaan en het nog nat is. Voor de rest heeft een wit shirt en zwarte joggingbroek aan. "Je kan de badkamer gebruiken" zegt Frenkie en ik volg hem naar mijn kamer, waar ik mijn tas neerleg. "Ehm waar is de badkamer?" Vraag ik aan Frenkie. "Oh ja ik zal je even een korte rondleiding geven zodat je een beetje wegwijs bent. Nou de woonkamer en keuken weet je al. Jou kamer nu ook, dus we gaan nu eerst naar de badkamer, die zit. Daarnaast is mijn kamer, dus er iets is kan je daar altijd heen. Dat is wel het belangrijkste denk ik" zegt Frenkie. "Thanks!" Zeg ik en doe de badkamerdeur achter hem dicht.
Als ik klaar ben loop ik naar mijn eigen kamer. Dan besef ik dat ik mijn pyjama vergeten ben in te pakken, dus besluit ik maar iets aan Frenkie te vragen. Ik loop naar zijn kamer en open de deur. Hij ligt al op bed met zijn telefoon in zijn hand. Als hij mij ziet kijkt hij op. "Ehm heb je misschien iets als een pyjama voor mij? Ik ben hem vergeten mee te nemen..." leg ik uit. "Ja tuurlijk ik pak wel iets voor je." Hij stapt uit bed en zoekt even in zijn kast. Daar haalt hij een veel te groot Ajax shirt voor me uit. "Ik denk dat je hier al wel genoeg aan hebt aangezien hij nogal groot is.. Je doet het wel gelijk goed, een Ajax shirt met mijn naam achterop!" Zegt hij lachend en geeft het shirt. "Thanks" zeg ik. "Welterusten" zegt Frenkie en geeft me een knuffel. "Truste!" Zeg ik en loop dan naar mijn eigen kamer. Ik check nog even mijn telefoon en zie dat ik berichten van Quinten heb:
Waar ben je? Je kan toch nergens heen
Kom naar huis!
Godverdomme bitch waar ben je?!
Je bent toch niet bij die voetballer hé?!
Echt als ik hem tegenkom gaat hij eraan!
En anders jij wel!
Kom naar huis en niemand overkomt wat!!
Je hebt tot morgen 12 uur, anders krijgen jij en Frenkie een heel zwaar leven!
Dus beslis maar, bescherm je Frenkie en jezelf of niet?!
Ook al zit je ergens anders Frenkie is een makkelijk doelwit
Beslis!!
Ik krijg opnieuw tranen in mijn ogen en loop naar Frenkies kamer. Ik duw de deur open. Net voordat ik in huilen uit wil barsten zie ik dat hij al slaapt. Ik draai om en doe de deur weer dicht. "Esmée, ben jij dat?" hoor ik Frenkies stem zacht. Ik duw de deur weer open. "Ja.." zeg ik zacht. Frenkie gaat rechtop zitten en ziet dan mijn tranen. "Hee wat is er?" Vraagt hij en klopt op zijn bed als teken dat ik naast hem moet gaan zitten. Ik zeg niks, maar geef in plaats daarvan mijn telefoon en barst in huilen uit. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Met zijn ene hand draait hij rondjes op mijn rug terwijl hij met zijn andere hand heeft hij mijn telefoon vast. Ik hoor hem hoorbaar slikken. Daardoor moet ik nog harder huilen. Door zijn natte shirt heen voel ik zijn sterke borstkas. Hij klikt mijn telefoon uit en legt hem naast ons neer. Ik voel hij me met zijn handen zacht omhoog duwt, zodat ik hem aan moet kijken. "Het is allemaal mijn schuld! Als ik niet was weggelopen of geen contact met je had opgenomen was jij er nu waarschijnlijk niet bij betrokken geweest. Ik ga morgen wel terug naar huis.. Dan heb jij in ieder geval geen last meer van hem. Ik vond het erg gezellig en echt bedankt voor alles. Het spijt me zo dat ik jou erbij betrokken heb!" Roep ik huilend en kijk naar mijn handen, die erg interessant zijn geworden. Hij duwt met zijn hand mijn kin omhoog. "Jij kan hier helemaal niks aan doen. Quinten is gewoon helemaal gestoord. Ik ben heel blij dat je wel contact hebt opgenomen. Ik vond het heel gezellig. Ik ben ook blij dat je wel bent weggelopen. Misschien zit hij nu wel achter ons aan, maar liever dat hij mij iets aan wil doen dan jou. Esmée ik ken je pas een paar dagen, maar in die tijd ben je al erg belangrijk voor me geworden en ik laat je nu dus ook niet terug gaan. Weet jij veel wat hij doet als hij jou ziet. Hij heeft je al pijn gedaan, dat laat ik niet nog een keer gebeuren. Je bent veilig bij mij en ik zal je altijd beschermen." Antwoordt Frenkie resoluut. "Maar...." "niks maar Esmée, je blijft bij mij. Ik zorg ervoor dat je niks overkomt" onderbreekt Frenkie mij. Ik kijk naar mijn handen. "Als je dat wel wilt natuurlijk, ik wil me niet zo opdringen aan je zoals Quinten deed... ik wil gewoon het beste voor je" zegt hij zacht. Ik kijk omhoog en krijg een waterige glimlach op mijn gezicht. Hij kijkt me onzeker aan, maar als hij mijn glimlach ziet krijgt hij ook een kleine lach op zijn gezicht. "Als je het echt niet erg vindt, zou ik graag hier blijven." Zeg ik. "Ik vind het echt niet erg. Ik ben blij dat je blijft." Zegt Frenkie en trekt me tegen zich aan. "Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, maar ik ga je beschermen. Samen komen we van Quinten af. Ik laat hem jou geen pijn meer doen." Fluistert Frenkie in mijn haar en drukt er een kus op. Niet heel veel later voel ik mijn oogleden zwaar worden en val ik in slaap, veilig, op de borst van Frenkie. Ik voel nog hoe hij de deken over ons heentrekt en mijn telefoon weglegt, daarna val ik in een diepe slaap.