New ft. Frenkie de Jong

26

Uiteindelijk besluiten we met zijn vieren naar Loetje te rijden om daar te lunchen. "Dusss sinds wanneer zijn jullie nu iets?" Vraagt Lizz en kijkt mij grijnzend aan. "Sinds gisteravond" antwoord ik met een grote lach op mijn gezicht. "Ahhh jullie zijn zo verliefd!" Piept Lizz, waardoor Kasper in de lach schiet, wat hem weer een boze blik van Lizz oplevert. "Sorry hoor het zag er gewoon schattig uit" zegt hij onschuldig en steekt zijn armen in de lucht. Daardoor schiet iedereen in de lach. "Ehm wat willen jullie bestellen?" Vraagt een bediende die net aan komt lopen. Ze lijkt niet veel ouder dan ons en heeft mooi lang bruin haar en bruine ogen. ".... toch Esmée?" Hoor ik opeens Frenkie's  stem en schrik op uit mijn gedachte. "Ja prima" zeg ik, geen idee hebbend wat hij eigenlijk zei. Het zal vast wel over het eten gegaan zijn, bedenk ik me dan. "Aarde aan Esmée" zegt Lizz terwijl ze met haar hand voor mijn ogen zwaait. "Huh wat?" Vraag ik verward. "Luister je wel?" Vraagt ze. "Ja nee sorry waar hadden jullie het over?" Vraag ik en zet een glimlach op. "Over het eten" zegt Kasper. "Oh ja, wat dan?" Vraag ik. "Frenk heeft carpaccio voor je besteld" legt Lizz uit. "Ik wist niet zeker of je dat lekker vindt, maar ik kan het nog veranderen als je wil" zegt Frenkie een beetje onzeker. "Nee hoor, carpaccio is goed" antwoord ik glimlachend om zijn verlegenheid. "Mooi zo, iedereen weer blij" zegt Kasper.
Na een tijdje gepraat te hebben komt het eten er aan.

Het eten was gezellig en Frenkie en ik besluiten naar huis te gaan. Als we thuis komen wordt frenkie gebeld. "Es" roept hij mij, "ja wat is er?" Vraag ik hem. "Vindt je het misschien leuk om vanavond bij mijn ouders te gaan eten? Mijn broertje Youri is er ook bij." "Ja tuurlijk, lijkt me gezellig!" "Top" antwoordt hij en loopt weer weg om verder te bellen. "Nee, dat durf ik echt niet hoor... ja maar Esmée.... ik weet niet of ze wel meewilt, ze heeft hem maar een keer gezien. Ik weet ook echt niet of ik het moet vragen, ze heeft het al zo zwaar de laatste tijd..... ja ja oké, dan zien we jullie rond 17.30, joe tot straks." Een beetje globaal hoorde ik het gesprek dat frenkie had met zijn moeder. Hetgeen waar hij me niet mee naartoe durft te vragen zal waarschijnlijk de begrafenis van zijn opa zijn. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, er zelf over beginnen of wachten tot hij me vraagt, want tuurlijk ga ik met hem mee. Ik voel me alleen zo opdringerig overkomen als ik het zelf vraag. Argghhh ik weet het niet, ik weet ook helemaal niet of ik het zou kunnen. Ik moet daar sterk zijn voor frenkie, maar ben bang dat ik zelf ook breek. Dat telefoontje en die appjes maken me ook nog steeds bang. Wat nou als diegene het meende? Dan is het morgenochtend weer raak.. ik wil echt niet dat mensen door mij doodgaan, zo belangrijk ben ik toch ook weer niet?! Waarom moet mij dit nou weer overkomen??

Zoooo dat duurde even 2 jaar, maar weer een klein hoofdstukje erbij!! Waarschijnlijk is iedereen gestopt met dit verhaal lezen, maar voor de fanatieke lezers, het spijt me dat het zo lang heeft geduurd, maar ik hoop dat jullie het kunnen waarderen!! xx