De training is afgelopen. Ik heb de hele tijd met Donny gepraat over van alles en nog wat. "Boe!" Hoor ik opeens achter me en draai me verschrikt om. Dan zie ik dat het Frenkie is. Ik sla hem tegen zijn arm en zeg "ik schrok me tot gek!" "Sorry.." zegt Frenkie onschuldig en trekt me in een knuffel. "Nou ik zie jullie tortelduifjes zo binnen wel" zegt Donny en krukt weg. Ik kijk hem raar aan, maar besluit het dan maar te laten. Hij zegt het vast alleen maar om te pesten.
Als we nog wat gedronken hebben in de kantine gaan we weer terug naar Frenkies huis. "Wat wil je doen vandaag?" Vraagt Frenkie. "Ehm ik heb misschien wel wat nieuwe kleren nodig..." zeg ik zacht. "Maar je hoeft niet mee hoor, ik kan ze ook zelf halen!" Zeg ik er snel achteraan en blijf naar beneden kijken, bang voor hoe hij gaat reageren. "Nee joh ik ga wel mee! Gewoon naar Amsterdam?" "Jja" zeg ik nog steeds zacht, niet gelovend dat hij instemde mee te gaan. "Hee, ik vind het echt niet erg om mee te gaan hoor. Misschien kan ik je nog wel wat advies geven!" Zegt Frenkie. Ik kijk lachend op en zie dat Frenkie een enorme grijns op zijn gezicht heeft. "Dat merken we snel genoeg De Jong" zeg ik terwijl jk alweer kan lachen. "Hee hoe weet jij mijn achternaam?" Vraagt hij lachend. "Van Quinten... Hij zei dat hij zo boos op jou reageerde omdat hij mij wilde beschermen van een voetballer zoals jij. Ik herkende je helemaal niet, maar hij zei je hele naam dus daardoor weet ik wel dat je De Jong heet."zeg ik en mijn glimlach verdwijnt weer als ik aan Quinten denk. "Oh..." zegt hij alleen zacht. Hij reageert voor de rest niet. Ik ken hem nog niet heel lang, maar ik weet wel dat er iets aan de hand is. Hij praat altijd zoveel en is zo gezellig. Dit is een veel te kort antwoord voor Frenkie. "Frenk, wat is er?" Vraag ik zacht. "Niks" zegt hij bot en blijft strak naar de weg kijken. "Alsjeblieft je kan het me vertellen. Dat weet je toch?" Antwoord ik. "Wat denk je wel niet verdomme! Ik neem je in huis, zorg voor je, ga met je mee winkelen. Terwijl jij heel die tijd dacht dat ik een player en een egoïstische zak was, net zoals álle voetballers!" Valt Frenkie boos uit en hij kijkt me woedend aan. "Ik ben je heel erg dankbaar en en..." verder kan ik niks uitbrengen. Ik weet dat hij gelijk heeft... Ik denk zo helemaal niet over hem of over andere voetballers, maar dat gelooft hij nu natuurlijk nooit... "Ik breng je naar Quinten" zegt Frenkie opeens. Zijn stem klinkt zo koel. Zo is hij helemaal niet. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Ik wilde je echt wel helpen, geloof me, maar jij dacht blijkbaar heel de tijd anders over mij en vond het wel lekker makkelijk. Ik ben er klaar mee. Het spijt me" legt Frenkie verder uit. De tranen stromen als een regenval naar beneden en doe ook geen moeite meer om ze te stoppen. Ik dacht dat Frenkie anders was. Dat hij wel een vriend wilde zijn, dat hij me wel wilde helpen. 'Ik laat je nooit in de steek', dat is wat hij zei. Nou, blijkbaar wel. Hij geeft me niet eens de mogelijkheid om het uit te leggen. Dan herken ik opeens waar we zijn. Dit is de straat waar Quinten woont. Hij stopt de auto en hij kijkt me aan met een koele blik, alsof hij dwars door me heen kijkt. "Bedankt dan maar, voor alles wat je hebt gedaan voor me." Zeg ik zacht. "Ga nu maar" zegt hij kil. Ik wil uitstappen maar zeg dan nog 1 ding "ik wil dat je weet dat ik het echt gezellig vond ik je geen egoïstische zak en player vindt, dat zijn Quintens woorden. Niet die van mij." Met dat stap ik de auto uit. Ik hoor Frenkie slikken maar hoor dan toch een auto wegrijden. Ik haal een keer diep adem en bel dan aan. Quinten gooit met een enorme zwaai de deur open en trekt me naar binnen.
Pov. Frenkie
Telkens als ik een meisje dichtbij me laat, gebeurt er zoiets. Ze had me alleen nodig om uit te kunnen huilen. Misschien heeft hij haar wel helemaal niet geslagen en viel het allemaal wel mee. Ik weet niet meer wat ik van haar moet vinden. Ik moet haar vergeten, uit mijn gedachten. Ik besluit om naar Clara te gaan, mijn ex. Ik vind haar niet meer leuk, maar ik weet dat zij mij nog wel leuk vindt. Ik weet dat het fout is maar ik doe het toch. Zij wilt mij wel en dan kan ik in ieder geval even met haar het bed in duiken. Ik weet dat Esmée niet eens mijn vriendin was, maar ze voelde erg belangrijk voor me... Ik rij naar huis en bel aan. Niet veel later doet ze open. "Hee!" Zegt ze verbaasd. Ik zeg niks maar druk mijn lippen op die van haar. Ze gaat er al snel in mee. Ik duw haar naar binnen en trap de deur met mijn voet dicht. Ik duw haar tegen de deur zonder de zoen te verbreken. "Ik heb je gemist" fluistert ze tegen mijn lippen. Ik kan het niet opbrengen om ook nog eens tegen haar te liegen, dus ik besluit maar om mijn lippen opnieuw tegen die van haar te drukken. Ze trekt me mee de trap op en we lopen naar haar kamer. We liggen op haar bed en ze drukt haar lippen weer op die van mij. Ik ga er in mee en ze trekt me shirt uit. Haar shirt volgt. Ik voel dat ze aan de rand van mijn broek zit, maar ik kan het niet. Ik trek terug en ga op bed zitten. Dan besluit ik weg te gaan. Ik kan dit niet maken, niet tegenover haar en ook niet tegenover mezelf. Ik vraag me opeens af waar ik last van had. Ik pak mijn shirt en trek hem weer aan. "Ssorry, ik kan dit niet, het spijt me..." zeg ik twijfelend en loop dan de kamer uit, naar mijn auto. Ik stap in en rij naar mijn eigen huis.
Ik loop naar de deur en zie dan dat er een briefje op hangt. Volgens mij ben ik duidelijk geweest! Nergens ben jij of die bitch meer veilig. Nergens!
Ik schrik en loop snel naar binnen, het papiertje van de deur gescheurd. Ik hoor de wind en kijk naar de achterdeur. Hij staat open! Ook daar hangt een briefje. Bedankt dat ik even binnen mocht in huize De Jong! Het was me een genoegen!
Ik schrik me rot en kijk de kamer rond. Er lijkt niks weg te zijn. Ik doe de voor-en achterdeur op slot en loop naar boven. Ik loop naar mijn slaapkamerdeur en zie ook daar een briefje hangen. Ik heb in deze kamer de spullen gevonden die ik nodig had. Bedankt daar voor! Weet dat ik jou of die Esmée niet heel zal laten!! Ik ben heeel duidelijk geweest en jullie zelfs tijd gegeven. Nu is het te laat....
Dat is het moment dat ik in huilen uitbarst. Ik heb haar aan de duivel gegeven! En waarom? Omdat niet zij, nee, omdat Quinten me een player noemde. Ik had haar haar verhaal moeten laten doen. Nu is het te laat. Ik zie haar nooit meer... Ik laat me op mijn bed vallen en besluit Donny te bellen.
D met Donny
F Don, ik heb een groot probleem... zeg ik stotterend, bang voor de gevolgen.
