Pov. Lizz
Ik twijfel, het is midden in de nacht, moet ik Kasper wakker maken en vertellen waar ik achter ben gekomen? Of moet ik eerst proberen even een paar uur te gaan slapen. Ik besluit maar voor het tweede te gaan, ik kijk Kasper aan en hij slaapt zo schattig, ik vind het gewoon zielig om hem wakker te maken...
"Esmée?" Roep ik verbaasd. "Alsjeblieft help me! Ik hou het niet lang meer vol!" Roept ze wanhopig. "Ik weet niet wat ik moet doen!" Zeg ik en kijk haar aan. "Haal hulp! Haal vrienden, familie, maar alsjeblieft laat me niet alleen. Ik smeek je, als je nu weg gaat, beloof terug te komen." Zegt ze en kijkt me doordringend en smekend aan. "Ik ik beloof het!" Mompel ik en draai me om. "Lizz! Lizz!" Hoor ik een stem achter me. Ik draai me om maar zie niemand.
"Lizz!" Ik schrik wakker en kijk omhoog. Ik kijk recht in het bezorgde gezicht van Kasper. "Kkkassppeeerrrr" stotter ik happend naar adem. Ik krijg tranen in mijn ogen, waarom ik heb geen idee... Kasper slaat zijn armen om me heen en trekt me dicht tegen zich aan. "Sstttt het is goed, het was maar een nachtmerrie." Fluistert hij zacht in mijn oor en wiegt me zacht heen en weer. Ik haal een paar keer diep adem en druk me hoofd nog steviger tegen Kaspers schouder. Als we een paar minuten zo gelegen hebben duwt Kasper me zacht overeind. "Gaat het weer een beetje?" Vraagt hij bezorgd terwijl hij me diep in mijn ogen kijkt. "Jja, sorry dat ik je wakker heb gemaakt." Mompel ik en kijk naar beneden. Kasper pakt mijn hoofd tussen zijn handen en duwt hem omhoog waardoor ik hem aankijk. "Je hoeft echt geen sorry te zeggen. Ik hou van je en het doet me pijn je zo te zien. Dan wil ik juist wakker zijn om jou te helpen" zegt Kasper en drukt zijn lippen op de mijne. "Dus vertel waar ging je nachtmerrie over?" Vervolgt hij als hij zijn lippen weer van de mijne afhaalt. "Kas..." begin ik en kijk weg. "Je kan me alles zeggen Lizz, dat weet je toch?" Zegt Kasper lief. "Toen ik van het stappen naar huis fietste moesten we omrijden, we kwamen langs een verlaten buurt waar 2 jongeren buiten waren. Toen de jongen ons zag leek het net of hij het meisje mee naar binnen trok. Een seconde keek haar aan, ik leek haar te herkennen maar ik wist het niet meer. Toen ik daarnet ging nadenken wist ik het weer. Ik wilde eerst gaan slapen om jou niet wakker te maken en het je morgen te vertellen. Maar goed ik zal het nu maar doen. Het meisje dat ik vanavond heb gezien was Esmée." Eindig ik mijn verhaal zacht. Ik dacht even dat Kasper me niet gehoord had maar zijn ogen werden groot dus ik wist dat hij het gehoord had. "Wat?! Je hebt Esmée gezien? Dit had je me toch meteen kunnen vertellen. Daarvoor vind ik het echt niet erg wakker gemaakt te worden hoor. Maar wat heftig! Gaat het een beetje?" Vraagt Kasper. "Jjjawel ik ben alweer van de grootste shock bekomen denk ik." Mompel ik zacht. Kasper trekt me tegen hem aan en ik leg gelijk mijn hoofd op zijn borst. Hij geeft een kus op mijn kruin en zegt, "morgenochtend bellen we Frenkie. Dan overleggen we verder. Voor nu, laten we nog even proberen te slapen" stelt Kasper voor en slaat zijn armen stevig om me heen. Ik knik alleen en sluit me ogen. "Truste sweetheart" fluistert Kasper in mijn oor en geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Night babe" fluister ik terug en niet veel later vallen we allebei in slaap.
De volgende morgen word ik om half 10 wakker. Ik draai me om en hoor dan Kaspers ochterstem,"hee Goodmorning Babe" "morning" antwoord ik terug en gaap. "Misschien moeten we Frenkie even bellen" begint Kasper. Ik word gelijk weer helemaal wakker geschud als ik begrijp waar hij het overheeft. "Ja dat is wel handig denk ik" mompel ik zacht. Kasper trekt me naar zich toe en drukt een kus op mijn lippen. "Het komt goed" fluistert Kasper. Ik ga recht op in bed zitten. "Dat weet ik wel alleen, toen ik haar zag, ze leek me zo'n aardig meisje, ik snap niet hoe iemand haar dat aan zou kunnen doen..." zeg ik zacht. "Ik weet het ook niet... ze leek me helemaal geen lelijk meisje vanaf de foto" zegt ook Kasper. Ik kijk hem nep-beledigd aan. "Maar jij bent natuurlijk nog veeel knapper en leuker" zegt hij snel en drukt voordat ik kan reageren zijn lippen op de mijne. "Slijmbal" glimlach ik tegen zijn lippen. "Laten we maar bellen" zegt Kasper dan. Ik knik en zoek het nummer van Frenkie op.
F met Frenkie
L hee Frenk ik heb nieuws
F wat dan?
L Esmée...
F wat is er met Esmée?
L ik heb haar gezien gister
F weet je het zeker?
L ja maar misschien is het makkelijker om langs te komen, dan leg ik het dan uit.
F ja is goed ben er in een kwartier. App de anderen ook maar even, dan zie ik je zo.
L ja is goed tot zo
F bye
Pov. Frenkie
Ik kan het nog steeds niet geloven wat Lizz net zei. Ik zit nu in de auto onderweg naar het huis van haar en Kasper en haar woorden spoken steeds door mijn hoofd. Zou ze Esmée echt gezien hebben? Als ze weet waar ze is, kan ik haar helpen, een beetje goed maken wat ik haar heb aangedaan. Maar terwijl ik dat denk ben ik ergens ook bang dat ze boos op me is en me nooit meer wilt zien. Als dat zo zou zijn zou ik er kapot van zijn, maar er uiteindelijk mee kunnen leven, omdat ik weet dat ze veilig is en het goed met haar gaat. Ik kom aan en bel aan. "Hee Frenk" zegt Kasper als hij open doet.
Als iedereen binnen zit vertelt Lizz het hele verhaal. Ik kan het bijna niet geloven, ze heeft Esmée gevonden. Lizz is klaar met praten en iedereen kijkt mij aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Thanks Lizz" is het eerste wat ik zeg na een lange stilte. "Ik heb niks gedaan Frenk, ik fietste er net langs en zag haar toevallig. Het is nu aan jou" zegt ze. Ze loopt maar me toe en geeft me een knuffel. "Oke, wat nu?" Zegt Matthijs. "Ik denk zoiezo niet dat het handig is er met zijn allen heen te gaan..." zegt Donny. "Dat denk ik ook niet, misschien kunnen de meisjes beter hier blijven, dan kunnen zij haar opvangen als we terug zijn" zegt Justin. "Maar wij willen ook helpen!" Roept Melanie. "Zonder mij komen jullie er niet eens!" Zegt Lizz. "Het is echt veiliger dat jullie hier blijven, weet je het adres nog Lizz?" Zegt Matthijs. "Ehm ja" zegt ze en geeft het adres. "Beloof alsjeblieft dat jullie niks overkomt!" Roept Annick. "We komen allemaal heel terug, beloofd" zegt Donny en drukt een kus op haar lippen. "Neem alsjeblieft Esmée ook mee terug, ik ben ondertussen wel benieuwd." Zegt Danique, waarna ook zij afscheid neemt van Matthijs. "We moeten wel! Ik kom niet terug voor we haar hebben" zeg ik en geef alle meiden een knuffel. Daarna vertrekken we. Nu maar hopen dat Lizz het goed had....
Oeeee spannend!!
Nog even een hoofdstukje, omdat ik zo blij ben dat ze met 2-0 hebben gewonnen vandaag!!
En Frenkie heeft zijn Klassieker debuut gemaakt! Het was niet de beste wedstrijd die hij tot nu toe speelde, maar had wel een goede rol bij de 1-0 en het was ook moeilijk, omdat Feijenoord gewoon opdracht kreeg om kort op Frenkie te zitten.
Maar goed, we hebben gewonnen en daar gaat het om😍
