Esmée pov.
Rond 17.00 komen we aan in Arkel, waar zijn ouders en broertje wonen. Ik ben best zenuwachtig om zijn ouders te ontmoeten en Frenkie heeft het door. 'Hey het komt echt goed hoor Es, niet zo druk maken. Ik weet zeker dat mijn ouders je super leuk gaan vinden, net zoals ik!' Zegt hij en geeft me snel een kus. We stappen de auto uit en hij pakt mijn hand vast als we voor de deur wachten tot er iemand open doet. Niet veel later doet een vrouw de deur open. 'Hallo wat leuk dat jullie er zijn!' Roept de vrouw enthousiast en ze trekt Frenkie in een knuffel. 'En jij moet Esmée zijn.' Zegt ze als ze uit geknuffeld is met Frenkie. 'Ik ben Marjon, de moeder van Frenkie.' 'Ik ben Esmée inderdaad, leuk u te ontmoeten!' Zeg ik terwijl ik haar een hand geef.
We lopen naar binnen en ik zie daar nog 2 mensen zitten, een man en een jongen iets jonger dan Frenkie. Als ze ons binnen zien komen staan ze allebei op. De man komt eerst naar mij. 'Hallo Esmée, ik ben John, wat leuk dat je er bij bent vandaag, ik heb al veel dingen over je gehoord.' Zegt Frenkies vader en hij geeft me een hand. 'Ik vind het ook erg leuk dat ik mocht komen vandaag.' Zeg ik met een glimlach en kijk even naar Frenkie die druk in gesprek is met zijn broer. Als ze doorhebben dat we op hen staan te wachten stoppen ze het gesprek en komt de jongen naar mij. 'Hoi ik ben Youri en jij bent het meisje waar Frenk het steeds over had. Leuk om er nu ook een gezicht bij te hebben.' Zegt hij enthousiast. 'Uh ik ben Esmée ja, ook leuk om jou te ontmoeten.' Zeg ik een beetje twijfelend. 'Goed nu iedereen Esmée begroet heeft kunnen we gaan eten, ik heb vreselijke trek.' Zegt Frenkie en pakt mijn hand vast waarna hij me naar de tafel begeleidt.
'Uh wat eten we eigenlijk?' Vraag ik voorzichtig aan Frenkie. 'Penne met kip, het lekkerste gerecht ooit.' Zegt Frenkie trots. 'Hoho oma's gehaktballetjes mogen er ook zijn hoor.' Onderbreekt Youri hem. 'Ja oke dat is zeker waar.' Zegt Frenkie twijfelend. 'Ach ja, nu zullen jullie het met penne met kip moeten doen, eet smakelijk!' Zegt Marjon terwijl ze de pan op tafel zet. Ik wacht geduldig af totdat iedereen pakt, want ik vind het altijd zo ongemakkelijk als iedereen me aankijkt terwijl ik eten opschep. Als Frenkie de opscheplepel vastheeft kijkt hij me vragend aan. Ik schud nee, om aan te geven dat hij wel eerst mag en hij pakt een schep, maar hij legt het niet op zijn eigen bord maar op die van mij. Ik kijk hem dankbaar aan, wat is hij toch ook lief voor me.
'Het eten was erg lekker, dankuwel!' Zeg ik tegen de moeder van Frenkie. 'Graag gedaan hoor meis, je mag wel je zeggen tegen ons hoor.' Antwoord ze lief. Ik glimlach terug. 'Tijd voor Fifa!' Roept Youri en hij rent samen met Frenkie naar de bank. Ik kijk ze lachend aan, wat een kleine kinderen zijn ze toch ook als het op dat spelletje aankomt. 'Kan ik helpen afruimen?' Vraag ik beleefd. 'Dat hoef je eigenlijk niet te doen hoor, maar als je toch geen zin hebt om bij die jongens fifa te kijken, mag het natuurlijk wel.' Antwoord zijn moeder. 'Kunnen we je gelijk een beetje beter leren kennen.' Voegt zijn vader er aan toe. 'Nou dan blijf ik gezellig bij jullie hoor.' Antwoord ik terwijl ik nog even snel een blik richting Frenkie werp, maar die is te druk bezig met zijn potje. Ik pak wat borden op en breng ze naar de keuken, waar John het in de vaatwasser zet en ik terug loop om de rest van de spullen te halen. 'Dus hoe hebben Frenkie en jij elkaar leren kennen?' Vraagt John dan ineens. Ik ben even van mijn stuk gebracht door deze vraag, ook al is hij natuurlijk redelijk makkelijk te beantwoorden, ben ik toch een beetje bang hoe ze erop zouden reageren. 'Uh nou...' begin ik twijfelend.
Yesss ik ben weer terug!! Eindelijk weer een hoofdstukje voor mijn trouwe lezers die ondanks deze lange stop toch dit boek lezen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!! Laat me het weten als je opmerkingen of ideeën hebt. xx
