De twintigjarige Lucinda Appelboom heeft zich nooit echt op haar plek gevoeld in de wereld, en dus is ze die gaan ontdekken. Tijdens haar reis door Zuid-Amerika maakt ze een uitstapje naar Curaçao, waar ze een andere Nederlander ontmoet. Laat die Ne...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Lucinda werd langzaam wakker en had het gevoel dat er iemand naar haar keek. Zelfs met haar ogen dicht wist ze dat het al licht was; de gordijnen in het Bon Bini Hotel waren te dun om echt zon tegen te houden. In de ochtend stond de zon naar de andere kant en dus werden zij en Frenkie gelukkig niet wakker van de warmte.
Ze deed langzaam haar ogen open en zag dat Frenkie naar haar lag te kijken. Ze glimlachte naar hem en trok hem tegen zich aan.
"Goedemorgen," zei hij glimlachend. Hij drukte een kusje in haar nek.
"Ging je niet hardlopen?" vroeg Lucinda. Ze voelde hem knikken.
"Ik wilde niet dat je alleen wakker werd," zei hij zacht. Ze voelde het bloed naar haar wangen stromen en glimlachte tegen Frenkies borst aan.
"Dat is lief van je," zei ze terug, en ze maakte zich los uit zijn armen zodat ze hem aan kon kijken. "Echt."
Hij lachte terug naar haar.
"Dat valt wel mee."
"Je bent liever dan je denkt," zei Lucinda. "Zullen we gaan ontbijten? Ik heb honger."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Heb je zin om weer te gaan surfen?"
"Zeker. Ik word er nu eindelijk goed in," zei Frenkie. "Als ik langer zou blijven zou ik binnen een week beter zijn dan jij."
Lucinda schoot in de lach.
"Dat is niet waar!"
"Jawel. Jij bent straks alleen nog maar bezig met het aan andere mensen leren."
Het viel stil.
"Je gaat die nog baan aannemen, toch?" vroeg Frenkie toen.
"Ik denk het, ja," zei Lucinda. Ze was gestopt met het eten van haar bak yoghurt en keek diep in gedachten naar de muur.
"Ik vind dat je het moet doen," zei Frenkie. "Het is maar een paar weken, zei je zelf."
"Dat is waar. En ik kan het altijd langer doen. Het is allemaal heel flexibel," zei ze. "Ik ga het doen, dan."
