De twintigjarige Lucinda Appelboom heeft zich nooit echt op haar plek gevoeld in de wereld, en dus is ze die gaan ontdekken. Tijdens haar reis door Zuid-Amerika maakt ze een uitstapje naar Curaçao, waar ze een andere Nederlander ontmoet. Laat die Ne...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Frenkies verjaardag kwam sneller dan Lucinda had verwacht, en ze vond het haar verantwoordelijkheid om er iets voor te organiseren. Ze had appjes gestuurd naar al hun gezamenlijke vrienden - Matthijs en Carel - en zo had ze het voor elkaar gekregen dat iedereen die Matthijs en Carel maar konden bedenken op hetzelfde moment in Frenkies appartement was; het werd een feest.
Op twaalf mei haalde Frenkie Lucinda op van haar werk. Ze rende snel naar hem toe.
"Gefeliciteerd!" riep ze, en ze vloog hem om de hals.
"Doe normaal," zei Frenkie, maar hij lachte en kuste haar. De twee waren die ochtend samen de dag begonnen, maar omdat Frenkie gewoon 's ochtends training had en Lucinda moest werken hadden ze besloten om het pas later in de middag te vieren. Dat was alleen op een wat andere manier dan Frenkie nu dacht.
Lachend stapte het stel Frenkies auto in en gingen ze op weg naar zijn appartement.
"Hoe was het op de club?" vroeg Lucinda nieuwsgierig.
"Ja, leuk. Iedereen heeft me gewoon gefeliciteerd enzo," vertelde Frenkie. "Ik ga ze nog missen als we in Barca zitten."
"Natuurlijk ga je ze missen, ze zijn je vrienden," zei Lucinda begripvol. "Maar je gaat ze vast nog wel zien."
"Niet zo vaak als nu."
"Dat is waar."
"Je krijgt er wel een mooier uitzicht voor terug," zei Lucinda in een poging om hem wat op te vrolijken. Hij moest wel een beetje in de feeststemming komen voordat hij bij het daadwerkelijke feest aankwam.
"Krijg ik trouwens nou nog dat cadeautje van je?" vroeg Frenkie. Als hij daarover begon was het gelukt hem vrolijker te maken, besloot Lucinda.
"Zeker! Ik heb het toch beloofd? Je krijgt 'm straks," zei ze geruststellend. "Het is heel leuk."
"Je houdt de spanning er wel in," zei hij lachend.
"Dat is ook precies de bedoeling."
Ze waren inmiddels aangekomen bij Frenkies appartement. Als het goed is was iedereen nu binnen. Lucinda keek even op haar telefoon en zag dat Matthijs haar een emoji had geappt van een opgestoken duim; alles was goed gegaan.
"Wat is er?"
"Niks." Lucinda deed haar telefoon snel in haar tas. "Zullen we maar naar boven gaan?"
Frenkie pakte haar hand vast en ze liepen samen het gebouw in. De lift was al beneden en dus stonden ze binnen een minuut voor Frenkies voordeur. Lucinda's hart klopte in haar keel terwijl Frenkie zijn huissleutel in het sleutelgat deed en de deur opendraaide. Heel even was het stil terwijl hij naar binnen stapte.
"Surprise!" klonk het toen vanuit de woonkamer. Lucinda liep snel achter Frenkie aan de gang in terwijl hij zich naar haar omdraaide.
"Heb jij dit geregeld?" vroeg hij zacht, voor de eerste gasten bij hen waren. Blij knikte Lucinda, en hij glimlachte naar haar. "Dankjewel, Indy."
