De twintigjarige Lucinda Appelboom heeft zich nooit echt op haar plek gevoeld in de wereld, en dus is ze die gaan ontdekken. Tijdens haar reis door Zuid-Amerika maakt ze een uitstapje naar Curaçao, waar ze een andere Nederlander ontmoet. Laat die Ne...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Een kwartiertje later stond Lucinda tot haar borst in het water, met haar bikini aan en een paarse surfplank naast zich op het water. Alle surfplanken die hier verhuurd werden waren paars, en niemand had haar uitgelegd waarom. De vrouw was een redelijk ervaren golfsurfster, en ook windsurfen kon ze goed. In de paar maanden dat ze nu weg was had ze op verschillende locaties wat lessen genomen, en het bleek dat ze een snelle leerlinge was.
Het was wachten tot de eerste goede golf eraan kwam, dan zou ze op haar plank gaan liggen om vervolgens op precies op het goede moment overeind te komen en dan, als ze nog niet was gevallen, overeind te gaan staan.
Naast haar waren er andere surfers, de meeste al bruin - of rood - door de brandende zon. Het was gelukkig niet zo druk dat het haar zenuwachtig maakte; bang om iemand te raken.
Deze reis was het eerste in haar leven wat zij deed waar ze zelf voor gekozen had, en het surfen het enige wat ze zelf had geleerd. Het gaf de vrouw kracht dat ze zelf initiatief kon nemen en dat goed uitpakte, iets waar ze jaren van overtuigd was geweest dat het niet kon.
De zee stond voor Lucinda symbool voor de weg naar vrijheid, weg van de drukkende sfeer waarin ze was opgegroeid. Weg van het kleine wereldje, waar alle keuzes voor haar gemaakt waren en ze toch zelfstandig moest zijn. Waar ze nooit echte liefde had gekend, maar wel altijd dankbaar had moeten zijn.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het was een klein uurtje later toen Lucinda naast Frenkie in het zand neerplofte. De surfplank legde ze naast zich in het zand. Ze had hem voor de rest van de ochtend gehuurd. Uit ervaring had ze gemerkt dat ze niet de hele dag moest surfen, omdat ze anders de hele volgende dag moe zou zijn en spierpijn zou hebben.
De vrouw wilde de man naast zich gedag zeggen, tot ze zag dat hij zijn ogen dicht waren, en bedacht dat hij misschien wel sliep. Of hij deed alsof omdat hij geen zin had om met haar te praten, dat kon ook.
Ze besloot het zichzelf comfortabel te maken en ging languit op haar handdoek liggen, met een gouden zonnebril op om haar ogen tegen de felle zon te beschermen.
Een tijdje later toen Lucinda net begon in te dommelen hoorde ze Frenkie overeind komen.
