De twintigjarige Lucinda Appelboom heeft zich nooit echt op haar plek gevoeld in de wereld, en dus is ze die gaan ontdekken. Tijdens haar reis door Zuid-Amerika maakt ze een uitstapje naar Curaçao, waar ze een andere Nederlander ontmoet. Laat die Ne...
Hand in hand daalden Lucinda en Frenkie de Sint-Christoffelsberg weer af - tot zover dat ging in het klimgedeelte, dan. Lucinda kon niet meer stoppen met glimlachen en als ze naar Frenkie durfde te kijken zag hij er zo vrolijk uit als zij zich voelde.
Er werd niet veel gepraat, maar toch had Lucinda het gevoel dat er een vredige sfeer tussen hun twee hing. Eenmaal in de auto bedachten ze om wat te eten te halen en dat in de auto, onderweg terug, op te eten.
"Ik haal het wel," bood Lucinda aan, en daar stemde Frenkie mee in. Ergens op een parkeerplaats bij een grote supermarkt parkeerde Frenkie de auto en Lucinda ging naar binnen om wat broodjes te halen.
In de supermarkt was het niet lang zoeken naar wat brood, beleg en plastic bestek. Toen ze had afgerekend liep ze weer terug naar de auto, waar Frenkie al vrolijk op haar zat te wachten.
"Gelukt?"
"Zeker. Ik heb Nutella gekocht, maar ik weet niet of-"
"Ik mag dat best eten hoor, maak je geen zorgen," zei Frenkie meteen.
"Gelukkig maar. Anders zou ik meteen stoppen met voetballen," zei Lucinda, en ze moesten allebei lachen. In stilte aten ze hun lunch op en toen Frenkie weer ging rijden praatten ze wat over de omgeving.
"Heb je al besloten of je hier langer gaat blijven?" vroeg Frenkie toen.
"Nee. Ik blijf hier sowieso nog twee weken en daarna kijk ik wel verder," zei ze. "Ik voel me hier wel thuis."
Toen ze het zei wist ze dat het waar was. De boeken over het thuis dat geen plek was maar een persoon; misschien zat er toch wat in.
"Op Curaçao bedoel je?"
"Misschien. Misschien ben jij er ook wel een groot onderdeel van," zei Lucinda zacht.
"Misschien," zei Frenkie. Hij ging er niet verder op in en daarom hield zij ook maar haar mond.
Eenmaal teruggekomen in het hotel gingen ze allebei in hun eigen kamer douchen. Onder de douche dacht Lucinda na. Waarom was Frenkie niet ingegaan op haar opmerking? Voelde hij niet hetzelfde voor haar? Had ze hem toch verkeerd ingeschat? Misschien betekende een kus voor Frenkie gewoon minder.
Met de gedachte dat Lucinda gewoon moest ophouden met zoveel nadenken draaide ze de douche uit.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Lucinda en Frenkie hadden elk hun eigen handdoek op het strand liggen maar eigenlijk was dat niet nodig. De twee konden niet van elkaar afblijven. Lucinda had al een poosje - sinds de zoen op de top van de Sint-Christoffelsberg het gevoel alsof er vlinders rondvlogen in haar buik.
De twee werden wel door veel mensen bekeken, maar dat Lucinda niet echt door. Ze registreerde het wel, maar kreeg er niet het ongemakkelijke gevoel van dat ze verwachtte - en het hield haar niet tegen om haar hand nog een keer door Frenkies haar te halen.
