De twintigjarige Lucinda Appelboom heeft zich nooit echt op haar plek gevoeld in de wereld, en dus is ze die gaan ontdekken. Tijdens haar reis door Zuid-Amerika maakt ze een uitstapje naar Curaçao, waar ze een andere Nederlander ontmoet. Laat die Ne...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Lucinda begon zich te vervelen in Amsterdam. Ze wist dat het zou komen, vanaf het moment dat ze ervoor had gekozen om haar avonturenleventje op te geven. Ze had ontzettend weinig te doen.
Billy had haar aanmelding voor haar opleiding aanmelding nog een paar keer doorgelezen en goedgekeurd, wat haar vertrouwen compleet maakte en dus had ze het uiteindelijk verstuurd - een dag voor de deadline. Billy wist goed wat er gezegd moest worden om indruk te maken, want zelf was hij toegelaten tot een prestigieuze kunstopleiding. En hij had ernog een beurs bij gekregen ook.
Inmiddels had ze ook een sollicitatiebrief gestuurd naar de buitenschoolse opvang die ze eerder had gevonden. Ze zou daar op dezelfde dag iets van horen als van haar opleiding.
Ze had haar ouders nog steeds niet verteld dat ze weer in Nederland was en was daar eigenlijk wel blij mee. Nu was er geen druk om naar het platteland in het oosten af te reizen en haar ouders te bezoeken, iets waar ze totaal geen zin in had. Ze wist dat de tijd snel zou komen dat ze dat wel moest doen, maar wachtte graag tot de volgende belafspraak.
Lucinda was dan ook blij toen ze op een zonnige ochtend een berichtje van Frenkie kreeg.
Hallo, heb je zin en tijd om vanmiddag een stukje te wandelen in het vondelpark en even bij te praten?
Lucinda wist niet wat hij hiermee bedoelde, maar had wel zin om met hem te praten en in zijn gezelschap te zijn. Misschien zouden ze ook nog wel wat dingen uitpraten, en daar had Lucinda eigenlijk wel behoefte aan.
Is goed. Hoelaat? En waar?
Half twee? De westingang?
Oke, tot dan!
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Om kwart over één stond Lucinda zenuwachtig om zich heen te kijken bij wat volgens haar de westingang van het Vondelpark was. Het was redelijk druk met gezinnen; het was wel mooi weer, maar ook weer niet zo mooi dat er veel toeristen waren.
Ze wist niet vanaf welke kant Frenkie zou komen, of of hij lopend of met de fiets kwam - of misschien wel met de auto. Uiteindelijk kwam hij na vijf minuten wachten aangelopen, maar hij zag Lucinda nog niet.
