De twintigjarige Lucinda Appelboom heeft zich nooit echt op haar plek gevoeld in de wereld, en dus is ze die gaan ontdekken. Tijdens haar reis door Zuid-Amerika maakt ze een uitstapje naar Curaçao, waar ze een andere Nederlander ontmoet. Laat die Ne...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Lucinda was begonnen met haar baan. De eerste dagen waren zwaar; veel nieuwe indrukken, nieuwe mensen en vooral heel veel dingen die ze moest leren. Maar haar collega's waren leuk. Milan had gelijk gehad; ze paste zo in de groep. Het leren ging snel en iedereen wilde haar helpen waar het nodig was.
Ze werkte in de ochtend, en begon vroeg. Frenkie en zij konden niet meer eindeloos in bed blijven liggen of samen ontbijten. Het was nieuw en niet leuk, maar Lucinda dacht dat ze er maar beter snel aan kon wennen.
Het duurde inmiddels nog maar één nacht voor Frenkie vroeg in de ochtend op het vliegtuig zou stappen, terug naar Nederland. Lucinda kreeg een zwaar gevoel in haar maag als ze eraan dacht. Ook omdat ze het gevoel had dat ze het nog over dingen moesten hebben; Frenkie had nooit gezegd dat hij haar leuk vond. Of dat hij de intentie had om contact met haar te houden.
Het waren dingen waar Lucinda het liefst niet overnadacht, maar nu ze Frenkie sowieso al minder zag was dat moeilijk. Al ze bij hem was was het makkelijk al die zorgen te vergeten, maar als ze in het gezelschap was van haar collega's was ging dat veel moeilijker.
"Ga je me missen?" vroeg Frenkie toen hij en Lucinda naast elkaar op het strand lagen. Ze was vandaag vroeg klaar met werken en kon dus zoveel mogelijk tijd met Frenkie doorbrengen. Ze draaide haar hoofd zodat ze zijn gezicht kon zijn. Hij had zijn ogen dicht en de schaduw van de pet die hij ophad zorgde ervoor dat ze zijn gezichtsuitdrukking niet goed kon zien.
"Ja natuurlijk, ik vind je leuk dus ik vind het niet fijn om niet bij je te zijn," zei Lucinda terug. "Jij mij niet dan?"
"Jawel," zei Frenkie. Maar meer zei hij niet. Het maakte Lucinda onzeker. Had ze niet zoveel moeten zeggen? Het had toch al voor zich gesproken dat ze hem leuk vond? Of betekende al het samenzijn veel minder voor Frenkie? Ze wist dat ze dat gesprek met Frenkie moest voeren, maar kon het nu niet opbrengen.
"Blijf je bij Ajax?" vroeg ze daarom. Hij lachte. Misschien was hij wel blij dat ze niet over het vorige onderwerp doorvroeg.
"Voorlopig wel," zei hij. "In de zomer wil ik wel weg, denk ik."
"Waarom?" vroeg Lucinda.
"Ik weet het niet, ik denk dat ik wel zin heb om gewoon nieuwe dingen te doen op nieuwe plekken. Maar ik heb het er nog met niemand over gehad-"
"Met mij wel."
"Maar jij telt niet. Het voelt een beetje alsof jij niet bij dat leventje hoort," zei Frenkie. Ze wist niet of dat als compliment bedoeld was, maar zo voelde het in ieder geval niet voor haar.
"Ik ga nog even surfen," zei Lucinda. Ze had even geen zin om met Frenkie te praten en stond op.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
