Merinette'in Ağzından
Adrien yavaşça yerden kalktı "Böyle durmayız kalk gidiyoruz" dedi
Paul'u aradım bana gittikleri hastaneyi söyledi.
Hastaneye varınca Adrien arabadan inmedi "Hadi in içeri geçelim" dedim kafasını salladı
"Eve gitmem gerek.. Annem"
Bir şey diyemedim
Arabadan inince Adrien hızla sürüp uzaklaştı. İçeri girdim kısa sürede bizimkileri buldum.
Paul, Ally ve Bree buradaydı. Paul'un yanına gidip sarıldım. Bana sıkıca sarılıp "Sonunda geldin" dedi
Paul dan biraz uzaklaşıp "Neler oldu" dedim
Paul kendini toparlamaya çalışır şekilde konuştu "Hava karardığı için Ally ile bizim yani sizin eve gitmeye karar verdik. Kapıyı çaldım açan olmayınca Bree ablayı aradım. Sizi Adrien ile rahatsız etmek istemedim. Hem biliyorsun Bree ablada yedek anahtar var. Bree gelince içeri girdik. Tonton-" derken devamını getirmeden ağlamaya başladı. Sıkıca sarıldım
"Tamam şimdi anlatmak zorunda değilsin" dedim
"Hayır" dedi benden uzaklaşıp "Şimdi anlatmalıyım" kafamı salladım "To-tontonum koltukta ö-öylece yatıyordu. Uyuyor sandık. Sessizce yanına gittim. 'biz geldik' diyerek bağırdım. Ka-kalkmadı. Tekrar bağırdım. Yine kalkmadı. Meğer kalp krizi geçirmiş. Ambulans'ı aradık. Hiç kimsenin aklına nefes alıyor mu diye kontrol etmek gelmedi. Görevliler gelince bize bir şey demeden hemen alıp götürdüler. Hastaneye gelince öğrendik. Nefes almıyormuş. Ellerinden geleni yapmışlar ama.... Yaşamıyor" dedi
Geri geri adımladım "Benim hatam" dedim "Bu aralar çok b-boş bıraktım. Okul dışında da evde zar zor duruyordum. Eğer eve erken gelseydi-m bir ihtimal"
Paul yanıma geldi "Öyle deme olucağı varmış olmuş. Kurcalamaya gerek yok" dedi
Bağırarak Paul'u ittim "Anlamıyorsun! ANLAMIYORSUNUZ! HEPİNİZİN AİLESİ VAR! BENİM TEK VARLIĞIMDI O VE ŞİMDİ BENİM YÜZÜMDEN ÖLDÜ" dedim
Paul bana yaklaşmaya çalıştı "Merinette hiç baba tarafınla görüşmedin. Yani..."
Kafamı salladım "Hayır hayır hayır o benim için ölüden farkı yok. Onu asla çağırmam" dedim
"Annesi.... Çağırmak zorundasın" dedi Paul
Ve şimdi amcamı.... Amcama ulaşmaya çalışıyorum. Bir cenazemiz var amca....
Adrien'ın Ağzından
Eve girip. Etrafta koşuşturmaya başladım "ANNE! BABA!"
Cevap veren yok. Tek tek odaları dolaştım. Son oda annemlerin odasına girdim. Kapıyı açar açmaz geri kapattım.
Geri geri giderken topallayıp yere düştüm. Sırtım duvarla buluştu. Ellerim istemsiz saçlarıma gitti. Saçlarımı yolmaya başladım.
"Hayır... Hayır!... HAYIR!"
Ağlamam durmaksızın devam ederken içeri girmeye cesaret bulamadım. Nasıl gireyim. Annem öylece yerde yatarken... Bir evlat annesi yaşıyor mu diye nasıl kontrol etsin.
Ambulans'ı aradım.
Telefonum çalmaya başladı
"Efendim Merinette" dedim
"Ne yaptın? Anneni gördün mü? İyi mi? Sen iyi misin?..... Bir şey diyecek misin?"
"Annem içeride ama yanına gitmedim. Öylece yatıyor"
Merinette derin nefes verdi "Adrien... Annen'in yanına gider misin?.... Yoksa korkuyor musun?"
"Evet"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAD LOVE ADRİNETTE
FanfictionKötülükten doğan aşk mı? Ya da nefret? Merinette hayatının en berbat anısını tadmıştır ve hayatını değiştirmiştir... ama hayatta kötü olanı seçmiştir, kendini kötülüğün bir halkası yapmıştır. Tek başınadır ve ona yanlış yolda olduğunu söyleyen kimse...
