Adrien'ın Ağzından Yarım Saat Önce Evde
Annem bana şaşkınca bakarken tekrar ettim "Okul değiştirmekten vazgeçtim. Anne?"
Annem cebinden telefonunu çıkardı "Ne yapıyorsun?" diye sordum
"Babanı arıyorum o herşey halleder" dedi. Annem'in elinden telefonu aldım. "Adrien ne yapıyorsun? Ver!" diye bağırdı.
"Hayır, herşeyde onu aramanın anlamı yok. Biz ikimiz"
"Adrien sadece biz ikimiz yokuz o da ailemizin bir parçası, o baban. Şimdi ver telefonumu" annem'in eli titremeye başlayınca telefonu verdim "Baban sana kızacak. Bu çocuk oyuncağı değil her kafana estiğinde herşeyi elde edemezsin" dedi telefon tuşlarına basarken
İçime dolan sinirle dişlerimin arasından cevap verdim "Onun laflarını... bana.. satma"
"Alo, Gabriel nasılsın?"
"..."
"Sadede mi? Tamam. Ben sana demiştim ya"
"..."
"Aslında kısa bir konu"
...
Ha meşgulsün. Tamam. Sonra seni ararım"
"..."
"Peki"
Telefon görüşmesinden sonra annem iyice titremeye başladı "İyi misin?" dedim yanına gelip
"i-iyiyim" dedi
Nathalie seslendim "Natalie, annemin ilaçları. Getir"
Annem inkar ederek "İlaç... gerek yok. Hasta değilim ben"
Nathalie yanınıza geldi "İlaçlarınız bitti efendim" dedi
Nathalie'ye bağırdım "Nasıl ilaçlar biter!! Neden almadınız!" dedim
Annem nefes almakta zorlamaya başladı.
Nathalie "Bay Gabriel ilgileniyordu"
"Onun ilgileneceği şeye de"
Nathalie bulunduğumuz yerin camlarını açmaya başladı "Derin nefes almaya çalış" dedim sakin olmaya çalışırken "S-su getir. Ambulansı arıyorum"
Annem toparlanmaya başladı "İ-iyiyim ben ambulansa gerek yok. Nathalie, Gabriel'ı ara o ilgilenebilir" dedi
Hem hasta olmadığını söyleyip hemde ilgi istemesi. Üstelik o adamdan. Sırf o gelsin.
Annemi böyle aciz zavallı görmek beni aşırı sinirlendiriyor. Bir de onu üzmemek için bir şey diyememek...
Hızla evden çıkıp arabaya bindim ne ara okula vardım hatırlamıyorum.
Merinette'in Ağzından Yarım Saat Sonra Okulda
Bu koca bebek öyle çaresizce ağlıyordu ki beni de ağlamıştı.
Adrien benden uzaklaşıp "Özür dilerim" dedi
"Ne için" dedim
"İşte... Sana bağırdım" Adrien konuşmakta zorluk çekmeye başladı.
"Adrien bana bağırmadın bunu biliyorum. Kendini üzme" dedim
Bu sefer ben Adrien'a sarıldım "Seni seviyorum koca ağlak" dedim
"Bu aramızda kalıcak" dedi Adrien gülerken
"Tamam tamam"
Sınıfa doğru giderken asıl dünyaya dönmüş olduk. Herkes 'neler oluyor' diye merak ediyordu.
Hiçbir şey olmamış gibi sınıfa girdik. Adrien aslında başımı beladan kurtardı gibi bir şey oldu. Müdürün yeğeni sonuçta pekte kurcalamamak gerek.
Sıramıza geçer geçmez başımda tüneyen bir Paul vardı.
Paul "Kızım neler oluyor" dedi
"Paul daha sonra anlatırım" dedim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAD LOVE ADRİNETTE
FanfictionKötülükten doğan aşk mı? Ya da nefret? Merinette hayatının en berbat anısını tadmıştır ve hayatını değiştirmiştir... ama hayatta kötü olanı seçmiştir, kendini kötülüğün bir halkası yapmıştır. Tek başınadır ve ona yanlış yolda olduğunu söyleyen kimse...
