BAD LOVE ADRİNETTE

~55

Merinette'in Ağzından
İş çıkış saatim geldiğinde ağır ağır eşyalarımı toplamaya başladım.

Aniden Lisa önümde berilip "Çocuklarla yemeğe çıkıcaz gelmek ister misin? Hem iyice kaynaşmış oluruz" dedi

Aslında gitmek iyi olurdu. Belkide uzun süre onlarla aynı ortamda olucam ve sürekli yüz yüze olucağım insanlar. Fakat kapıda ve evde beni bekleyen yumurcaklarım var

"Gerçekten çok isterim Lisa ama başka zamana"

Lisa bir şey diyecekken konuya dahil olan James oldu "Bırak Lisa şimdi ailesi evde bekler. Saat dokuzdan sonra evden çıkması yasaktır" dedi hırsla eşyalarını toplarken

Aniden önüne geçip sert bir tabirle "James benimle derdin ne bilmiyorum açıkcası umurumda bile değil. Siktiğimin saçma laf sokmalarından vazgeç" dedim sonra iyice yanına yaklaşıp işaret parmağımı ona doğrulttum "Yoksa seni geçmekten çekinmem" diyerek ekledim

Ben kaşlarım çatık bakarken o bana sırıtarak bakıyordu. Tam arkamı dönüp gidecekken kolumdan tuttu. Hızla kolumu çektim "Dokunma!" diye bağırdım.

"Tamam yavaş ol şampiyon. Sen ben saat 00.00 da şirketin arka, ıssız yolunda araba yarışı yapıcaz. Bakalım bahsettikleri kadar iyi misin?" dedi

"Hah"... "Orda olucam" dedim

"Ha bu arada" dedi James "Seni geçmekten çekinmem" diyerek lafımı bana geri postaladı

Odadan çıktığında arkasında "İyi akşamlar" diyerek Lisa ve Steve çıktı.

Kısa bir sinir krizi geçirip odayı -biraz- dağıttım. Ardından tek başımı -tabikide korktuğumdan değil- dağıttığım şeyleri toparladım.

Şirketten çıkıp beni biraz ileride, benim arabam ile bekleyen Adrien ile göz göze geldim.

Arabama yaslanmış bana el sallıyordu. Zıplıya zıplıya yanına vardım.

Kocaman sarılıp sanki az önce sinir krizi geçirmemişim gibi gülümsedim "Nasıl geçti bakalım" dedi Adrien.

Kendimi okulun ilk günü eve geldiğimde sanki annem bana sormuş gibi hissettim.

İkimizde arabaya binerken konuştum "Gayet güzel geçti. Henüz bir öğrencim yok. Ama olursa yapmam gerekenleri öğrendim. Yapabileceğime inanıyorum" dedim
Bir yandan arabanın üst kısmındaki küçük aynadan saçlarımı düzeltiyordum.

Adrien arabayı çalıştırıp "Aslında ben bir şey düşündüm" dedi.

Saçlarımı yukarıdan rahatça toplarken "Evet seni dinliyorum" dedim

"Bir iş buldum"

"Ah gerçekten mi? Buna sevindim. Nasıl bir iş?" diye sordum

"Aslında tepkini merak ediyorum. Ama işe alındım. Yani geri dönüşü yok" demesiyle aynayı kapatıp ona döndüm

"Beni korkutuyorsun. Yoksa mafya çırağı falan mı oldun?"

"Ne! Saçmalama. Yok öyle bir şey. Barmen olucam!" dedi

"Ne!" dedim ona dönüp. Gözünü yoldan ayırmıyordu "Lütfen bana bir barda olucağını söyleme"

Derin bir nefes çekip cevap verdi "Mesaim akşam 10 dan sonra başlıyor ve evet bir bar. İkimizinde bildiği bir yer" dedi. Konuşmasından tepkimden korktuğunu anlamak zor değildi.

"Adrien sana inanamıyorum. Yoksa... Adrien lütfen bana orada çalışacağını söyleme" dedim mızmızlanarak yerimde zıpladım.

"Ne yapsaydın? Bunda iyiyim ve ordaki kötü işlere karışmam merak etme" dedi