HAYATTA KALMA SANATI

ü ç ü n c ü ❥

Yıldızları parlatmayı ve yorumlarla süslemeyi unutmayalım lütfen. ⭐️

🀄️🀄️🀄️

~Saat 03.57 ve bu zamana kadar taş gibi uyumuşum. Sokaklarda geçen onca soğuk geceden sonra böyle sıcak bir ortam daima uykumu getiriyor lanet olsun.~

Esneyerek yattığım yerde gerindim. Canlı yayınım devam ediyordu ama kendime çeki düzen vermek aklımın ucundan bile geçmiyordu. Bulunduğum yer loş ışıkta kaldığı için görüntüm nete yakın gibiydi. Sert tahta belimi ağrıtsa da artık bu ağrılara alışmış olmam pek de rahatsız hissettirmiyordu.

Tamamen kalktığımda küçük aralıktan dışarıyı izlemeye başladım.
Odanın gece lambaları yanıyordu ancak yatak boştu. Tahminimce kadın daha gelmemişti ve adam da hala onu bekliyordu.

~Size bomba bir haberim var. Bu moruklar birbirini aldatıyor. Yani teknik olarak kadın adamı aldatıyor ama ne fark eder eminim adamın da karısından aşağı kalır yanı yoktur.~

Köstebeklik yaptığım evi en ince ayrıntısına kadar anlatmak bana inanılmaz büyük bir zevk veriyordu. Üstelik bu hikaye bambaşkaydı. Şimdiden dizi izlermiş gibi seyre başlamıştı takipçilerim. Sok bilgiden sonra da hızla atttı yorumlar.

termitlerd8nyasında
Oha şok lan! Gerçi zenginlerde bu normal artık.

pelinsuiçinde
mal bunlar ya o kadar zenginsin git güzelce yaşa

1998depremler
Çok heyecanlı! Bildirimleri açtım ben de seni bekliyordum. Evi de gez hadi nolur.

Guruldayan midem yine dikkatimi dağıtmıştı. İki gündür sadece bisküvi yiyordum ve durmadan acıkıyordum. Kendi kendime küfür ederken odanın ışığı bir anda yandı.

"Gece geç saatlere kadar çalışman seni de çok yoruyor Beyza, yakında grafiklerden daha fazla alacağım sen biraz rahatla lütfen."

Telefonu kapatıp havalandırma bölümüne daha çok yaklaştım. Kadın şişme montunu çıkarıp tekli koltuğa oturduğunda adam da yatağın bir ucuna oturdu.

"Bak Tan, evlenirken birbirimizin işine karışmayacağız diye anlaştık. Ben bir savcıyım ve sen de bir grafiker. Senin benden ne kadar az aldığın umrumda bile değil ama lütfen bana karışma olur mu? Ela'nın okul giderleri artık yükselecek ve para biriktirmemiz lazım."

"Ben gerekeni yapacağım yemin ederim. Sen bu kadar yorulma, üzülüyorum."

Kadın tek bir duygu kırıntısı göstermezken bıkkınlıkla yüzünü devirdi ve kıyafetlerini çıkarmayı bile umursamadan öylece yattı. Yatağın ucunda kalan adam ellerine büyük bir boşluktan başkası kalmamışçasına öylece kalakalırken derin bir nefes aldım.

Kalk sen de be! Neden bu kadar kibar olmak zorundasın ki?

İçsel düşüncelerimi duymuşçasına ayağa kalkan adam da yatağa yattığında ışıklar bir kere daha söndü.

Sessiz olmam zorunlu olan saatlere girmiştik. Canlı yayını kapattım ve telefonumun sesini tamamen kapattım. Böyle anlarda ışık namına herhangi bir şey kullanamazdım. Öyle olunca kitap okumak gibi sıradan şeyler de yapılamıyordu. Kendimi yeniden uyumaya zorlamaktan başka şansım kalmamıştı.