•'41'•

79 5 1
                                    

'2 hafta sonra'

"Dae? Beni duyuyor musun?"

Gözlerimi açtığımda etrafımda kopan yaygarayı elbette duymuştum. Ancak cevap verecek mecalim yoktu.

"hey! Doktoru çağırın! Çabuk?"

Gözlerim yarı bulanık etrafımdaki insanları tanımaya çalışıyordum. Annem, babam ve...

Tanımadığım birkaç kişi daha...
🌿

Hastaneden çıkmamın üzerinden yaklaşık 3 gün geçmişti bile. Doktor hafıza kaybı yaşadığımı ve yaklaşık bir yıl kadarlık bir süreyi hatırlamadığımı söylemişti.

Üzerimi giymem ve okula gitmem gerektiğini anlamıştım. Dolabımı açtığımda yaptığım bir kombinin ayrı durduğunu görmüştüm.

"akşam hazırladım herhalde."

Direkt onu alıp üzerime giymiştim.

Evde kimse yoktu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Evde kimse yoktu. Normalde annemin hep yemek hazırlıyor olması gerekirdi.

Mutfakta bulduğum tostu alıp guruldayan karnımı susturmuştum. Ancak sakarlığım hala üzerimdeydi. Elimdeki tabağı aniden yere düşürmüştüm.

Hızlıca yerdekileri toplamış, ve kanayan elime bir yara bandı sarmıştım. Geç kaldığımı anladığımda hemen çantamı almış ve kulaklığımı da takıp evden çıkmıştım.

Okulun önüne geldiğimde bir anlığına duraksamıştım. Okul... Yanmıştı. İyi ama okula gitmiyor muydum?

Telefonumun çaldığını hissettiğimde hızla elime almış ve arayanın annem olduğunu görmüştüm.

"Dae? Neredesin kızım?"

Bir okula bir de etrafıma bakınmıştım.

"eee, ben okula geldim ama... Burası yanmış anne."

Annem bir süre susmuştu. Ağladığını elbette anlamıştım.

"bekle orada. Seni almaya geleceğim."

Annem telefonu kapattığında okulun karşı duvarına oturmuş ve dizilerimi iyice kendime çekmiştim.

Mutsuzdum. Nedenini bilmiyordum ama mutsuzdum. Ağlamamı bastıramıyordum. Kafamı dizlerime yaslayıp gözyaşlarımı serbest bırakmıştım. Bana ne olmuştu ki?

Kısa bir süre sonra annemin arabası hızla yaklaşıp durduğunda, annem telaşla içinden çıkıp yanıma gelmişti.

"bebeğim, özür dilerim benim hatam. Sana yeni okulunu söylemedim. Hadi, bin arabaya."

Gözyaşlarımı silip arabaya binmiştim.
🌱

YOONGİ 'NİN AĞZINDAN
Gözlerini ilk açtığında bir terslik olduğunu anlamıştım. Çünkü o eski Dae' nin bakışlarına sahip değildi. Doktoru çağırmaya gitmeden önce beni henüz görmemişti.

School |M.Y.G|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin