School |M.Y.G|

•'12'•

-CHO HEE-
Ben: n-ne dedi?
Jungkook: senin.. beni sevdiğini söyledi. Yaklaşık 2 senedir.
Ben: ben n-ne diyeceğimi bilemiyorum..
Jungkook: bak Cho.. ben nasıl söylesem...
Ben: direk söyle Jungkook..
Jungkook: ben.. başka birini seviyorum.

Jungkook 'un söylediği şeyle zor tuttuğum yaşlarımdan bir tanesi süzülüp gitmişti. Kendimi toplayarak konuşmaya devam ettim.

Ben: k-kimi?
Jungkook: bizim sınıftaki kızlardan biri...
Ben: a-anladım.
Jungkook: her neyse bence sende artık başka  birilerini sevmeye çalışmalısın Cho üzgünüm ben gitmeliyim. Görüşürüz.

Jungkook elini salladıktan sonra gitti ve beni düşüncelerimde baş başa bıraktı. Gerçekten de Jungkook 'u 2 senedir seviyordum. Ama onun bana olan ilgisizliği beni kırıyordu. En çok da az önce duyduğum şeylerdi beni asıl kıran. Kalbim acımıştı. İçimde değişik bir his vardı. Jungkook 'un dediklerini idrak edemiyordum. Belki de etmek istemiyordum. Gözümden ikinci bir yaş akmasıyla sinirlenip kazağımın koluyla silmiştim. Hye Dae koşarak yanıma gelmiş ve ellerini omzuma koymuştu.

Hye: Cho.. iyi misin?
Ben: iyi- .... Değilim Hye..
Hye: anlatmak ister misin?
Ben: Jungkook anlatmadı mı?
Hye: hayır görüşürüz diyip gitti.
Ben: Hye.. artık vazgeçmeliyiz. O -o beni hiç bir zaman sevmeyecek. Sen de ben de boşuna uğraşıyoruz.
Hye: ne-neden?
Ben: başka.. birini seviyormuş. Sen de artık başka birini sevmeye çalışmalısın dedi bana. Sanki çok kolay bir şeymiş gibi... Ben 2 sene sevdim onu Hye.. şimdi gelmiş burda bana başka birini sev diyor...

Anlattıkça göz yaşlarım çoğalıyor sel olup gidiyordu. Canım yanmıştı. Hem de çok. Hye 'nin bana sarılmasıyla ben de ona geri sarılmış ve kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Hye: merak etme Cho ben de Park Hye Dae 'ysem bu işi düzelticem.

-HYE DAE-
Cho Hee ile birlikte önce lavaboya indik. Daha sonra ise AVM 'den çıktık. Cho Hee hala ağlamanın etkisiyle hıçkırık tarzı sesler çıkararak yürüyordu tabii buna yürümek denirse.. resmen Cho Hee 'yi sürüklüyordum.

Ben: hadi Cho biraz yürüsene kızım yaa. Seni sürüklemekten ben yoruldum.
Cho Hee: hiç iyi değilim Hye. Şuan beni öldürseler neden öldürüyorsunuz demem yani o derece..

Cho Hee 'yi kolundan sürüklemeyi bırakıp ellerimi omuzlarına koydum. Teselli eder bir şekilde konuşmaya başladım.

Ben: Cho... Böyle yapma kızım. Sevginden vazgeçmek zorunda değilsin.
Cho Hee: ama Jungkook...
Ben: Jungkook 'un ne söylediği önemli değil. Sen vazgeçmeyeceksin. Bir kaç gün, belki bir kaç hafta sonra seni sevdiğini söylemek için kendi gelecek eminim.
Cho Hee: na-nasıl?
Ben: sen bana güven ve sadece dediklerimi yap.

Cho Hee ikna olmuşcasına bakıp gülümsedi. Ben de ona karşılık güldüm ve konuşmaya devam ettim.

Ben: işte.. ilk yapman gereken de buydu. İyi gidiyorsun.

Cho Hee bana sarıldığında geri düşer gibi olmuş ama dengemi toparlayıp ben de geri sarılmıştım. Cho Hee 'nin homurdanarak söylediği şeyle gülüp daha sıkı sarılmıştım.

Cho Hee: neden herkes bize bakıyor?
Ben: çünkü yolun ortasındayız Cho..
🎗️🎗️🎗️🎗️🎗️🎗️

Odamda oturmuş müzik dinliyor diğer yandan da düşünüyordum. Cho Hee ve diğerleri bugün doğum günüm olduğunu unutmuşlar mıydı? Veya unutmamışlar bana unutmuş gibi mi yapıyorlardı? Tüm bunların cevabını düşünürken annemin seslenmesini duymuştum. Kim bilir kaçıncı kere çağırıyordu. Kulaklıkla bile sesini duymuştum. Kulaklıklarımı çıkartıp geri seslendim.