39.BÖLÜM

1.7K 93 88
                                    

Keyifli okumalar🌸

🌓



"Evlendiğini duydum Asya! Hemde o...patron bozuntusuyla! Şaka gibi. Sen ve o. İnanamıyorum! Gizli ve apar topar evlenecek kadar ne olmuş olabilir ki? Sen böyle karakterde bir insan değilsin.Bak Asya, Eda ile sen bana anlatmasanızda ben senin bir sorunun olduğunu biliyorum. Eğer çözüm evlilik ise...ben hazırdım. Allah kahretsin seni sevdiğimi görmüyor musun?! İlk gördüğüm günden beri seviyorum! Ben senin için her şeyle savaşırdım,sorun ne ise çözerdim,bunu birlikte atlatırdık. Sen ise o adamı tercih etmişsin. Ne farkı var benden ha söyler misin ne farkı?! Para mı? Makam mı? Rütbe mi? Soy mu? Söyle bana eksiğim ne? Asya... her şeye rağmen seni seveceğim ve seni bekleyeceğim. Bir gün olurda bana bir şans vermek istersen ben buradayım."

_FERİT.

Onun duygularını kendi ağzından dinlemek gerçeği şimdi daha da yüzüme çarpmıştı. Nerden duymuştu,nerden öğrenmişti bilmiyordum tek bildiğim Ferit şu an burada olsa Saruhan onu öldürecekti.

"Bu herif kendini ne zannediyor?! Hangi cesaretle yazıyor bunları?!." Bağırarak gürlemesiyle yerimde sıçrayıp tedirgince ona döndüm.

Gerçekten ben Ferit'e umut mu vermiştim farketmeden? Yoksa o zaten böyle biri miydi de ben görmemiştim. Evli bir kadına böyle şeyler demesi hiç ondan beklemediğim hareketti. O çok kibar biriydi. Aklım almıyordu gerçekten.

"O şerefsizle bundan sonra tek kelime dahi konuşmanı istemiyorum. Gerekirse yolunu değiştir onu gördüğünde. Hoş görmeyeceksinde..."

"O ne demek?"

"Sana aşık dedim değil mi? Buna rağmen uzaklaşmadın ondan!"suçlu ben oldum şimdi de.

"Arkadaşımın abisiydi ne deseydim. Kusura bakma abin bana aşık bundan sonra görüşmeyelim mi?"

"Eda ile görüşmene bir şey dediğim yok benim. Ama yinede o herifle arana mesafe koyabilirdin!"

"Bana zararı yoktu,bilmiyormuş gibi ve ona ümit vermeden arkadaşlığımızı sürdürebiliriz diye düşündüm."

"Gördüğün üzere yanlış düşünmüşsün. Bak birde benden ayrılıp ona şans verebilirmişsin! Hah...hale bak!. Kim alabilir seni benden?!"

Sinirden beni bile görmezken onun bu hali gözümü korkutmaya yetmişti. Beni bu kadar sevmesi ve kıskanması hem hoşuma gidiyor hemde ürkütüyordu. Çünkü şu an benim yerimde Ferit olsaydı çok kötü şeyler olacaktı.

Birden yerinde durdu ve aklına bir şey gelmiş gibi kapıya doğru sert adımlarla ilerledi. Hızla koşarak önüne geçip karşısına durdum;

"Nereye?!"

"Asya çekil! O şerefsizi bulacağım!"

"Saçmalama! Hiçbir yere gitmiyorsun."

"Sen karışma! Seni benden almaya kalkışanın sonunu ona göstermeye gidiyorum!"

"Sakin olur musun? Kimsenin kimseyi aldığı yok." Diyerek elimdeki telefonun ekranını tekrar açıp mesajlara girdim. Ardından gözünün önünde mesajı ve Ferit'in numarasını sildim.

"Oldu mu?"

"Hala sinirliyim Asya!"

"Bak...ben ona hiçbir zaman o şekilde yaklaşmadım. Aklımın ucundan bile geçmedi."

"Ama sen onun aklının merkezindesin kahretsin ki!" Ne desem öfkesi dinmiyordu.

"İnsanların kalpleriyle olan işlerine karışamıyoruz Saruhan. Beni sevmesi benim suçum değil! Onunda değil aslında. Kimi seveceğimizi seçemiyoruz. Aşk beyin işi değil maalesef ki."

EMANET HAYAT (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin