Keyifli okumalar🌷
~~~~~~~~~~
Ben üzgündüm ama onlara ''yorgunum'' dedim.
**************
"Daha iyi misin?"
İçtiğim su daha mideme ulaşmadan bir yudum daha içtim. Korkudan elim ayağım titriyordu. Kendimi en kötüsüne hazırlarken karşımda Saruhan'ı bulmuştum. Korkuma eş kızgınlığım da eklenmişti şimdi.
Ne diye normal insanlar gibi kapıdan gelmiyordu ki!
Ayrıca yeni yeni farkettiğim gerçekte beynimi ağ gibi sarmıştı. Beni nasıl bulmuştu?
Avuçlarımın arasında tuttuğum bardağı daha çok sıkarken bakışlarımı kaldırıp ona baktım. Yürüyüşe çıkmış gibiydi. Oldukça rahat giyinmişti. İş adamı kimliğini rafa kaldırmıştı sanırım.Her hali muhteşemdi.Surat ifadesi mahçup ve eli yine ensesine gitmişti;bu demek oluyor ki gergindi.
Kaşlarımı çatıp hala nabzım ağzımda atıyorken sinirlice konuştum;
"Neden kapıyı çalmadınız? Ölüyordum korkudan!"
"Ben...ev karanlık olunca bahçeden bakayım dedim"
Gözlerimi devirip tekrar konuştum.
"Peki burayı nasıl buldunuz?" Kızgın bakışlarımın yerini bu sefer merak aldı.
"Telefonunun sinyalinden"dedi gözlerini kaçırarak.
İnanmıyorum geçen defa beni mezarlıkta bulduğu gibi yine telefonumdan bulmuştu. Nasıl bir adam bu! Özel hayatın gizliliği diye bir şeyden haberi yoktu herhalde!
"Bana sorabilirdiniz. Neden illegal yollardan hallediyorsunuz?"
"Sanki sorsam söylerdin Asya" dedi tek kaşını kaldırmış ukala ukala bakıyordu.
Evet söylemezdim. Çünkü burayı görsün istemiyordum. Bu da en doğal hakkımdı.
"Yinede bunu yapmamalıydınız"deyip başımı eğdim. Son yudumu da içip ayağa kalktım.
"Nereye?"
"Bardağı bırakacağım!"deyip ayaklarımı yere vurarak mutfağa ilerledim. Yaptığı çok yanlıştı bir kere. İznim olmadan beni takip etmesi ve her an nerede olduğumu bilmesi onu ne kadar sevsem de beni rahatsız ediyordu.
Üstelik mesajda bana nerdesin deyip duruyordu. Madem biliyosun ne diye soruyorsun ki? Beni mi denemek istiyordu acaba? Neden benimle uğraşsın ki?
Arkamda duyduğum adım seslerinden ve daha o gelmeden kokusunun her yeri sarmasından tanıdığım adam tekrar yanıma gelmiş kollarını göğsünden bağlayarak gözlerini bana dikmişti.
Böyle durunca mükemmel vücudu ortaya serilmişti.
"Biliyorum yaptığım yanlış. Ama moralinin bozuk olduğunu görmezden gelemezdim" gözlerimi kapatıp başımı yukarı kaldırdım.Neden bana bunu yapıyordu? Önemliymişim gibi davranıp sonra hiçmişim gibi hissettiyordu. Onun yanında duygu sarhoşu olup çıkıyordum.
"Üstelik neresi burası. Arkadaşın nerede?" Dedi tek kaşını kaldırarak.
"Eminim onu da biliyorsunuzdur"deyip şimdi onun durduğu gibi kollarımı birbirine bağladım.
"Hayır bilmiyorum"ellerini iki yana açıp ben masumum diyordu.
"Burası...bizim ev"bakışlarımı kaçırmadan gözlerinin içine baktım. Yüzünden geçen bütün duyguları görmek istiyordum.
İlk önce şaşkın ardından kaşları çatık ve son olarak da merakla tekrar dudakları kıpırdadı.
"Evin...yani burası fazla terkedilmiş gibi" zaten az çok anlamıştı ona üstünkörü kendimden bahsetmemde bir sakınca görmüyordum. Sonuçta ailesini kaybeden tek ben değildim. Sadece yalnızlığım bir kere daha yüzüme çarpardı bu kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET HAYAT (Düzenleniyor)
Roman d'amour"Ben kalbi de beyni de bilmem. Ben sana aşık olmak istedim ve oldum.!" Kocaman açılan gözlerimle sarf ettiği cümleleri sindirirken bana aşık olduğu gerçeği beni hazırlıksız yakalamıştı. Bu kadar güçlü duygularla bağlandığını bilmiyordum. Açıkçası be...
