EMANET HAYAT (Düzenleniyor)

34.BÖLÜM

Herkese merhaba arkadaşlar🥰
Yeni yıl herkes için sağlıklı, mutlu, huzurlu bir yıl olsun inşallah🙏

Bölümü geç attım kusuruma bakmayın okurcanlarım işlerimden dolayı🌹

Sizi seviyorum ve bölümle baş başa bırakıyorum🌸

İyi okumalar.

                              ^^^^

Yalnızlığım ortasına bomba gibi düşen sevdam tam karşımda oturuyordu. Nasıl davranmam gerektiğini asla bilmiyor ve gözlerine bakmaya bile çekiniyordum. O ise bu durumumdan zevk alıyor gibiydi.

Bendeki şans mıydı yoksa kader silsilesi de diyebilir miydim?

Koskoca şehirde Tuba ablanın oğlunun Saruhan olacağını kim tahmin edebilirdi ki?

Ah! İşin içinde ben varsam her şey olabilirdi.

Peki ben geçmişimden kaçarken aslında tam bu handikapın içinden birine aşık olmam kader değil de neydi?

Tuba ablanın bir cümlesi geldi aklıma;
"Nedense benim çektiğim acıların anlamını bir gün derin bir şekilde anlayacağımı düşünüyorum. Evet baban...böylesi bir adam olmasa daha iyi olurdu. Kim bilir belkide kaderin tam da burada gizlidir."

Dediği gibi kim bilir belkide benim kaderimi babam, annem ta o zamandan belirlemişti.Babam Tuba abla ile evlenseydi mesela...

"Ne düşünüyorsun?"daldığım düşüncelerden Saruhan'ın sesiyle ayrıldım.

"Hiç öylesine"

"Sanırım benim yerime bir başkasını tercih ederdin."dedi dikkatli bakışlarıyla.

"Saruhan bey..."

"Bey değil Saruhan."

"Anlamadım. Ne?"

"Asya farkındaysan seninle randevudayız. Patronun olarak değil tanışma aşamasında olduğun biriyim."

"İyide bütün bunlar...yani çok tuhaf."

"Nesi tuhaf? Benimle olduğun için mi?"

"Saruhan bey neden bugün bu kadar alıngansınız acaba? Yani siz hiç mi şaşırmadınız? Hiç mi garipsemediniz şu durumumuzu?"

"Elbette bana da her şey garip geliyor ama sanki sen daha çok rahatsız hissediyor gibisin."

"Evet. Yani hayır... Bakın hiç tanımadığım biriyle sırf sevdiğim bir insan için yemeğe çıkıyorum ve o kişide patronum çıkıyor."dediklerimle arkasına yaslanıp gözlerini bana dikti.

"Peki. Hiç tanımadığım biriyle,sırf hayatımdaki en sevdiğim insan için yemeğe çıkıyorum o kişi ise asistanım ve proje ortağım çıkıyor. Şimdi eşitlendik mi?"

Ben ne kadar şaşkınsam o da o kadar olağan karşılıyordu durumu. Evet ilk başta şaşırsa da beni karşısında görmesine,şimdi ise bunu göz ardı edip gerçek bir tanışma yemeği gibi davranıyordu. Üstelik birde alınganlığı tutmuştu. Yok başkasını mı tercih edermişim yok bilmem ne.

"Haklısınız."dedim kabullenerek.

"O halde her şeyi unutup birbirimizi baştan tanımaya ne dersin?"

Ben yanlış hatırlamıyorum değil mi? Karşımdaki adam böyle emrivaki ve zoraki görüşmeler bana göre değil,asla hoşlanmam diyen kişi değil miydi?

Şimdi de gayet rahat tanışalım diyor. Dalga mı geçiyordu!

"Ama siz...demiştiniz ki..."

"Baştan başlayalım. Merhaba ben Saruhan. Saruhan Demirler!"