🌓
"Sen bütün bunları nereden biliyorsun Eda? Birde hiçbir şeyden haberin yok güya!"
"Buğra ve Saruhan enişte konuşurken duymuş olabilirim."dedi suçlu gibi dudaklarını dişleyerek.
"Neyse kabul etmeyeceğimi yine belirteceğim zaten."
"Asya benim söylediğimi söyleme sakın!"
"Tamam merak etme."
Benden habersiz alınan kararlar yine belimi bükmüş moralimin de içine bir miktar etmişti. Ben saldıkça neden şu emanet peşimi bırakmıyordu?! İstemiyordum işte!
Korkumdan değildi bu serzenişim. Sadece onu hak etmiyor zaten benimmiş gibide hissetmiyordum. Bunun için az sonra salonda aldığım kararı itiraz kabul etmeksizin açıklayacaktım. Tabi biz bize kalınca.
Eda ile mutfakta çayları hazırlamış salona götürecekken kapı çaldı. Elimde tepsi, kimin geldiğine bakarken onu gördüm:Viran'ı.
Tepsiyi Eda'ya vererek içeri giren Viran'a yaklaştım. O da beni farketmesiyle kollarını açarak bana doğru ilerledi ve birbirimize sarıldık.
"Nasılsın kardeşim?"hitabıyla içim sıcacık olurken geri çekilip cevap verdim:
"İyiyim sen peki?"
"Seni gördüm,daha iyiyim."dedi tebessüm ederek.
"İçeri geçelim." Saruhan'ın sesiyle başımızı sallayarak salona adımladık. Ama daha bir adım atamadan Viran ceketinin cebinden çıkardığı zarfla durdu.
Bakışlarım bu ne der gibi bakarken cevap verdi:
"Dna testi..."kaşlarımı çatarak zarfı ittim ve ona baktım:
"Buna gerek yok. Bakmayacağım!" Dedim.
Sonuç ne olursa olsun o benim kardeşimdi. Bundan emindim. O sadece kağıt parçasıydı.
"İçinde en ufak bir şüphe kalsın istemiyorum." Diyerek bu sefer Saruhan'a verdi. Saruhan bir şey demeden cebine koydu ve bize döndü:
"Bunları sonra konuşalım."
Salona girince tüm bakışlar Viran'ı bulmuş o ise herkese gerginlikle tebessüm etmişti. Kendini yabancı hissetmemesi için sıcacık gülümsemiş sonrada tek tek tanıtmıştım:
"Kardeşim Viran!"
Buğra yerinden kalktı ve gözlerine dolan hüzün bulutlarıyla Viran'a yaklaştı. Ardından sanki af diler gibi sarılarak ona sığındı. Bu görüntü benimde gözlerimi doldururken yanımdaki sevdiğim adama yaslandım. O da bekletmeden karşılık verdi ve teselli eder gibi saçlarıma öpücük kondurdu.
"Özür dilerim..."Buğra'nın fısıltıdan farksız sesi bir çok şeyi anlatıyordu ama şimdilik sadece iki kelime sarf edebildi.
Viran ise sadece başını salladı ve geri çekildi. Onu tanıyordu. Herkesi tanıyordu. Etrafımdaki herkesten haberi vardı. Ama bir tek benim ondan haberim yoktu...
Eda Buğra'ya yaklaşıp sırtını sıvazladı ve Viran'a selam verdi:
"Merhaba bende Eda." Viran Eda'yı görünce tebessüm etmiş uzattığı eli tutarak cevap vermişti:
"Asya'mın kız arkadaşı..." Eda şaşırarak kafa salladı ve geriye çekildi. Bu sırada Buğra evden hava alacağım diye çıkarak gitmişti. Onu sıkmamak adına bir şey dememiştik.
"Sen Asya'nın kardeşi misin sahiden?! Hiç bahsetmedi!" Emre fazla fazla tepkisini koyarak bana döndü. Sanki benim haberim vardı Emre!
"İkiziyim...sende Emre olmalısın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET HAYAT (Düzenleniyor)
Romantizm"Ben kalbi de beyni de bilmem. Ben sana aşık olmak istedim ve oldum.!" Kocaman açılan gözlerimle sarf ettiği cümleleri sindirirken bana aşık olduğu gerçeği beni hazırlıksız yakalamıştı. Bu kadar güçlü duygularla bağlandığını bilmiyordum. Açıkçası be...
