EMANET HAYAT (Düzenleniyor)

15. BÖLÜM

Keyifli okumalar🌹
         ••••••••••••••••••••••••••••••••

Çünkü her tarafı gece olan bi kadını ışıkları kapatarak korkutamazsın..

Dudağından dökülen ilahi cümleler bir insanı sarhoş edebilirdi. Dünyanın en saçma şeyini söylese mantıklı bulabilirdiniz.Tıpkı şu an benim durumumda olduğu gibi. Olduğum yerde kalmış şaşkınlık ve hayranlıkla yüzümü ona dönmüştüm şimdi. Bu Bay Rochester'in sözleriydi,ne yani bu kitabı ezberleyecek kadar okumuş ve tıpkı benim gibi o da aynı satırları;aynı duyguyla okumuş muydu?
Bu bilgi beni hazırlıksız yakalamıştı. Tamam belkide bu çok uç bir şey değildi ama yinede beni derinden etkilemişti. Belkide bu kadar içten bir şekilde konuşmasıydı beni etkileyen; kitaptan çıkmışta o pekte dolgun olmayan dudaklarına mühürlenmişti.

Bir ömür okusa bıkmayacaktım sanki....

Onunla bir ömür geçirmeyi düşündüğümü farkedip nedensizce kaşlarımı çattım. Neler düşünüyorum ben? Kendimi  fazla kaptırdım yine.

Ama öyle bakıyordu ki şimdi de bana ne söylese inanacaktım.Acaba  okurken ne hissetmişti;benim gibi o da Jane'e hayran mı kalmıştı, yoksa kararlarından dolayı yargılamış mıydı? O kadar merak ediyordum ki. Sabaha kadar bunu konuşabilirdim. Ama şimdi yapmam gereken Saruhan'a hayran hayran bakmayı bırakıp bir şeyler söylemem.

Usulca kafamı tekrar yüzüne kaldırdım ve sesimin titrememesini umarak ve onun az önce bana sorduğu soruyu sordum;
"Sever misiniz?" Usulca kafasını salladı ve iki adım atıp yanıma yaklaştı. Kokusu şimdi de beni sarmıştı. Etkisi altına girmemek için yine üstün bir çabaya girdim. Ama nafile kokusu bitiyor bakışları başlıyordu;bal kovanı gibi içine düşüyordum.
"Severim"dedi tıpkı benim deminki cevabım gibi. Yüzüme bakıyor bir şeyler arıyor gibiydi. Neden sürekli sorgular bakışları üzerimdeydi?

Daha fazla oyalanmamak hemde bu yakınlıktan uzaklaşmak adına ;
"Ben....şey artık hazırlansam iyi olacak"deyip cevabını beklemeden koşar adım odama gittim ve kapıyı ardımdan kapattım.
Bir süre sırtımı kapıya yasladım elimde kalbimin üzerinde hızlı hızlı atışının bitmesini bekledim;az önce olanlar da neydi öyle? Gitgide adama çekiliyordum hemde patronuma;çok yanlış kişiye.

Üstelik neden o kadar sayfadan o cümleleri seçmişti. Bir anlamı mı vardı? Yoksa bana bir şey mi anlatmaya çalışıyordu. İyide bana neden bir şey anlatmaya çalışsın. Belkide en sevdiği bölümdü çok fazla anlam yüklüyorum.Beni tanımıyor bile,sıradan bir asistanım işte. Of kafamda yine bir ton soruyu bıraktı. Yine uykusuz geceler beni bekler.

Hemen ufak bir valiz hazırlayıp,içine birkaç günlük eşyalarımı koyduktan sonra üstümü giydim. Aynada çıkarken durup kendime baktım;siyah bir tayt onun üstüne uzun erkek reyonundan severek aldığım sweat ve ayakkabı olarakta havalar iyice soğuduğu için yarım bot giymiştim. Saçlarımı da at kuyruğu olarak bırakmıştım.Seyahat için rahat ve şıktım.

Tekrar odaya vardım ve bu sefer düşünceli bir şekilde yere baktığını gördüm. Bir hali bir halini tutmuyordu.

Benim geldiğimi daha kapıdan girmeden anladı ve bakışları tekrar beni buldu,aynı hızla dış kapıya adımladı. Sanırım diğer Saruhan tekrar gelmişti;soğuk ve ukala.

Aslında dışarı çıkmaya korkuyordum,ya komşulardan biri görürse. Nedensizce yanlış düşünmelerini istemiyor,kendimi kötü hissetmek istemiyordum.

Ama yine her zamanki gibi istediklerim olmuyordu. Çünkü daha kapıyı açar açmaz karşımızda Eda ve Ferit vardı. Umarım farklı düşüncelere yol almazlardı.