Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

18. Dag een.

18. Dag een.

Point Of View, Troy.

De bus remt langzaam af. Dat mocht tijd worden want ik had echt geen zin meer om nog langer in de bus te zitten. Geen zin om nog langer te zien hoe Derek zo zijn best doet bij Rosalyn en dat het gewoon niet werkt. Geef het toch op Derek. Ze is van mij. Van mij alleen. Iedereen stapt rustig de bus uit en ademt de zoete lucht in. Beter dan de zweterige lucht in de bus. Ik ga bij Jules en Derek staan waar ik uitzicht op Terry en Rosalyn heb. Rosalyn draagt een simpel kort broekje en een leuk bloesje. Het zou nog leuker zijn als ze een knoopje los deed. Of gewoon helemaal uit… Haar haar draagt ze in een hoge paardenstaart en een paar plukjes hangen los naast haar hoofd. Ik zou uren kunnen kijken naar haar lichaam. Damn… Alleen al als ik aan haar denk of naar haar kijk krijg ik al verkeerde ideeën. Ideeën wat ik met haar zou kunnen doen. Helaas word mijn aandacht van Rosalyn afgetrokken als Rik begint te praten. ‘Dames en heren. Zo meteen gaan we deze grotten in maar daar is natuurlijk wel begeleiding bij. We moeten groepjes van vijf maken en we gaan om de beurt naar binnen. Dus zodra je een groepje hebt gemaakt meldt je je bij mij, dan geef ik je een audio tour en kan je mee met je begeleider. Heeft iedereen dat begrepen?’ Er komt wat gemompel door de menigte en dan begint iedereen groepjes te maken. Terry grijpt meteen naar Rosalyn en Jules die weer naar Derek grijpt. ‘Kom jij anders bij ons?’ Vraagt Rosalyn aan mij. Ik schenk haar een dankbare glimlach en knik. Dan kijk ik naar Derek die mij een dodende blik geeft. Derek moet echt eens even op zijn plek worden gezet. Hij moet zich niet bemoeien met mijn zaken. Het zijn mijn zaken, mijn keuzes. Ik bepaal wie ik mee neem. Niet hij. Dat hij nou zo nodig verliefd moest worden op zo een lekker lijf. Ik snap hem ook wel. Ik wil haar namelijk ook wel. En dan natuurlijk niet voor een zielige relatie. Zij wil hem niet eens. Hij moet het opgeven. Accepteren dat ze met mij mee gaat. En dat ze bij mij blijft. Of ze het nu wil of niet. En daar kan ik niet te lang op wachten. Nee, ik wil haar nu. Nu meteen, in de grotten misschien al. Maar dat gaat niet. Dat kan niet. Ik moet wachten op het geschikte moment. Deze vakantie win ik haar vertrouwen en zodra we terug zijn in de VS, dan zorg ik dat ze bij mij in de auto stapt. En ik zal haar mee nemen naar mijn vaders bedrijfje. Een leuke club vlak bij de grens. Een club die ze nooit meer zal verlaten.
‘Troy kom je?’ Vraagt Rosalyn die met een audio tour voor mijn gezicht slingert. ‘Ja, ik kom, sorry ik was even in gedachten verzonken.’ Ze moest eens weten waaraan ik dacht. ‘Dat kan gebeuren he?’ Glimlacht ze lief. Dan draait ze zich om en loopt naar Terry toe. That ass… Oke focus Troy. Nog maar een paar dagen. We lopen met onze begeleidster een trap af waardoor we ons in een klein halletje bevinden. Met een sleutel opent de begeleidster de deur en lopen we allemaal de grot in. ‘Oke jongens. Druk hier op het groene knopje. Je krijgt een kleine uitleg en later als we aankomen bij de plek waar het bordje “1” staat, druk je een in en begint er een uitleg.’ Iedereen doet wat ze zegt en de band begint te spelen als ik de hoorn tegen mijn oor houd. Ondertussen bekijk ik onze begeleidster. Hmm… niets leuks aan. Ik schat haar veertig. Ze is erg mollig en ze heeft erg brede heupen. Natuurlijk heeft ze wel een grote boezem, maar ik wil er niet aan denken om dat… zonder shirt te zien. Het bandje van de audio tour is af en zodra iedereen daadwerkelijk ook het bandje af heeft beginnen we te lopen. Ik moet toegeven dat het er erg mooi uitziet. Erg indrukwekkend. Veel puntige dingen die naar beneden hangen. Ook boven ons hoofd zijn hele grote punten. Als ze maar niet afbreken ben ik blij. Langs sommige punten loopt water dat daarna in een plasje drupt. Zo steken er ook een paar punten omhoog waar de druppel soms precies opvalt. Bij paaltje 5, 7 en 8 treffen we grot tekeningen aan. Het lijken op tekeningen waarbij de mensen van toen aan het jagen waren. Feitelijk doen wij nog het zelfde. De mannen jagen, net als toen. Alleen de mannen van nu jagen op vrouwen en niet op dieren. De meeste dan. Toch let ik niet alleen op de tekeningen en de omgeving hier. Mijn ogen dwalen continu af. Je kunt wel raden naar waar, of eigenlijk naar wie. Hoe kan ik deze drie dagen vol houden? Hoe kan ik dit volhouden zonder aan haar te zitten? Dat gaat niet. Vooral niet nu ze zo weinig kleding draagt vanwege de hitte. Ik zie meer meiden die gewaagde topjes dragen en natuurlijk kan ik het dan niet laten om even te gluren. Of te korte rokjes… Ik zou ze natuurlijk gewoon om mijn vinger kunnen winden en ze na een nacht weer lozen. Om mijn frustraties ergens anders te uiten. Dat kan... maar ik wil niet een ander meisje. Ik wil Rosalyn. Ik wil haar nu. Nu, in deze grot. In het donker. Damn! Troy, je houd je in deze dagen. Het zal alleen maar beter voelen als het dan eindelijk zo ver is. ‘Jezus man! Houd je ogen ergens anders gericht wil je?’ Sist Derek in mijn oor. Ik merk dat ik de hele tijd sta te kijken naar Rosalyn. Naar haar lichaam. Ik kijk in haar ogen en zie een blik die ik niet helemaal kan plaatsen. Angst? Schaamte? Ze kijkt me in ieder geval met grote ogen aan. Dan ruk ik mijn ogen los van Rosalyn en kijk naar Derek. ‘Hoezo?’ Vraag ik hem uitdagend. ‘Hoezo “hoezo”? Je weet prima waarom. Uiteindelijk zal ze je door hebben. Ze mag mij dan wel haten, maar jou zal ze ook haten zodra ze weet wat jij van plan bent.’ Ik hoor veel weggestopte woede in zijn stem. Beter dat hij die woede inderdaad weg houd. ‘Jij gaat haar niets zeggen! Heb je dat begrepen?’ Sis ik hem toe terwijl ik mij groot maak en hem minachtend aankijk. ‘Ik neem haar mee. En jij dus niet.’ Plak ik er achteraan. Woedend kijkt Derek mij aan. ‘Nooit.’ Antwoord hij dan, maar ik ga er niet op in. ‘En haal het niet in je hoofd om een stomme reddingsactie te ondernemen want mijn mannen staan overal. Overal om jou te kunnen zien en te zorgen dat je niet binnen komt.’ Ik draai me een kwartslag en loop verder. De ogen van Derek in mijn rug prikkend.

Point Of View, Rosalyn.

Als we eindelijk terug zijn en met zijn alle bij het knetterende kampvuur zitten overspoelt een gelukkig gevoel mij. Dit is toch super gezellig? Met je vrienden in het donker bij een knus, warm en knetterend kampvuur. Allemaal met een takje met een marshmallow er aan. Beter kan het niet. Liever zat ik hier natuurlijk zonder Troy en Derek. Samen met Terry en Jules alleen. Maar ach, het kan niet verkeerd zijn om Troy en Derek misschien wat beter te leren kennen. Wie weet zijn ze wel anders dan ze zich voordoen op school. En nu heb ik de gelegenheid om te zien hoe ze echt zijn. Ik zie namelijk heus niet alleen het slechte in mensen hoor. En ik haat ze heus niet. Ik zei dat alleen maar. Ik voelde me er wel een beetje schuldig over. Derek keek zo zielig en gekwetst toen ik recht in zijn gezicht zei dat ik hem haatte. Dat is natuurlijk ook niet leuk. Misschien moet ik mijn excuses aanbieden en zeggen dat ik het niet zo bedoeld had. Ik bedoel ik ben hier om het gezellig te hebben en niet om iedereen die af en toe een beetje raar doet te ontlopen. Goh, wat een gezellig avondje kampvuur wel niet met je kan doen zeg. Iedereen kletst over van alles en nog wat totdat Rik de aandacht vraagt. ‘Jongens, bij een kampvuur hoort natuurlijk een kampvuur verhaal.’ Hij stopt even om iedereen zijn reactie te peilen maar er komt weinig respons. ‘We hebben ervoor gekozen om deze avond een horror verhaal te vertellen voor de mannen onder ons en donderdag avond een romantisch verhaal voor de dames onder ons. En iedereen is verplicht om te komen.’ Een horror verhaal kan toch ook voor vrouwen zijn? Dat zijn een paar min punten Rik… Rik begint te vertellen over een oud huis midden in het bos. Er komen nieuwe bewoners bla bla bla het spookt bla bla bla moord bla bla bla. Geloof me het was best eng toen we zo midden in het bos zaten en hij het verhaal vertelde. Rik kon trouwens erg goed en geloofwaardig vertellen. Toen het verhaal af was zaten Terry en ik helemaal tegen elkaar aangedrukt. We gaven elkaar af en toe blikken die niet veel goeds betekende maar uiteindelijk liepen we toch argwanend naar onze tent.

HI :) 
Weer een hoofdstukje er bij :) jeej
Ik hoop dat het weer een beetje leuk was vooral met het POV van Troy :o

Nou, ben benieuwd wat er gebeurd aan het einde van deze kleine vakantie.

Love you xx