Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

16. Camping...

16. Camping…

Point Of View, Rosalyn.

Wankelend stap ik uit de bus. De vieze zweterige bus waarmee we naar deze bestemming zijn gereden. Ik zeg het je, die bus wil je niet meer in. Met 31 graden buiten en dan met zijn alle in een bus zitten waar iedereen zweet en weinig zuurstof is, dat wil je niet. Inmiddels is de temperatuur al wat gezakt omdat we weer richting de avond gaan. Ik schat de temperatuur nu iets van 27 graden. Nog steeds heel warm dus. Zodra iedereen uit de bus is en weer zuurstof binnen heeft vraagt onze economie leraar de aandacht. ‘Dames en heren, uw aandacht alsjeblieft.’ Het gepraat valt weg en iedereen kijkt naar de docent. ‘Deze week is natuurlijk vooral om te ontspannen maar omdat het eigenlijk gewoon een school week is moeten wij van de overheid ook leerzame dingen doen.’ Een diepe zucht gaat door de menigte waaraan ik ook mee doe. ‘Oh en deze week mogen jullie mij gewoon Rik noemen, maar als we volgende week weer op school heb ik toch liever dat ik weer meneer Van Der Velt wordt genoemd. Goed, hier hebben jullie je programma boekjes die we zo met zijn allen door gaan namen tijdens het eten. Voor nu mogen jullie je koffer pakken en krijgt iedereen een tent. Elke tent heeft plaats voor twee personen dus maak paren.’ Langzaam komt iedereen in actie en ik loop naar Terry toe. We geven elkaar meteen een wij-gaan-met-elkaar-als-paar blik en lopen naar Rik toe die uit een vak onder de- bus kleine tentjes uit staat te delen. Ik neem er eentje aan en samen met Terry zoek ik een mooi plekje uit. ‘Deze?’ Vraag ik aan Terry. ‘Nee, te weinig schaduw…’ Ik knik, ze heeft een punt. Als je wilt rusten bij de tent moet je natuurlijk wel wat schaduw hebben. ‘Deze dan?’ Zeg ik als we weer bij een plaatsje komen. ‘Nee, veel te dichtbij die kinderspeeltuin. Dan hoor je de hele tijd kinderen gillen.’ ‘Tja, dat zouden we niet willen he?’ Vraag ik sarcastisch aan Terry die dit blijkbaar heel serieus neemt. ‘Deze!’ Gilt Terry dan. Het is een mooi plekje geef ik toe, veel beschutting aan de achterkant en het ligt aan een loop pad. ‘Prima.’ Zeg ik terwijl ik nog een keer om mij heen kijk. ‘Nee, laat maar ik wil hier niet.’ Zeg ik dan tegen Terry. ‘Waarom nu weer niet?’ ‘Pardon? Jij bent degene die de hele tijd een ander plaatsje wilt?’ ‘Sorry, dat is zo, maar deze plek is zo perfect, waarom wil je hier niet?’ ‘Omdat…’ Zeg ik en ik wijs mijn vinger naar de andere kant van het loop pad. ‘De duivelse drie daar zitten… Eigenlijk maar twee. Je mag natuurlijk maar met zijn twee, maar weer schuin tegenover ons zit de derde met nog een vriend en dat is… NIET GOED!’ ‘Ach Lyn, hou toch op. Het is niet dat ze je gaan aanvallen in de nacht.’ Proest ze maar ik ben er toch niet helemaal zeker van. Gewoon de tent goed dicht doen in de nacht. ‘Je hebt gelijk.’ Zeg ik en haal de tent uit de verpakking en gooi hem op de grond waarna hij meteen open springt. Zulke tenten zijn echt super handig. ‘Nou, laten we in gaan richten.’ Zeg ik en ik verheug me er op. Waarom weet ik ook niet, maar ik heb hier zin in. Dit wordt een geweldige week.

We nemen onze koffers mee het tentje binnen en beginnen met een kleed neerleggen die Terry had mee genomen. Een roze pluizig kleed. Daarna vouwen we onze luchtbedden uit en om de beurt pompen we onze luchtbedden op. Die pomp hadden we trouwens mee gekregen van Rik en moesten we zo meteen weer inleveren. Dan plaatsen we onze slaapzakken en kussen op het bed en ploffen op het bed neer. ‘Wat heb jij nog allemaal mee?’ Vraagt Terry aan mij en ik schuif mijn koffer naar mij toe. ‘Kleren natuurlijk, bikini, ondergoed, handdoeken, toilet spullen, make-up spullen natuurlijk en…’ Ik haal een knuffeltje uit mijn koffer en houd hem omhoog. ‘OMG wat een schattig pluizig ding!’ Roept Terry die naar haar gezicht grijpt. Ik kijk naar het knuffel diertje en hij is ook best schattig. ‘Ja, dit is meneer Hondje.’ Zeg ik en ik leg het bruin gekleurde hondje in de hoek van mijn bed. ‘Ik heb ook een knuffeltje mee.’ Giechelt Terry en ze tilt ook een knuffel diertje uit haar koffer. Het is een groen gekleurd koetje. ‘Oh die is zo schattig!’ Zeg ik en bekijk het knuffeltje aandachtig. ‘Dit is koetje, mijn beste vriend sinds ik twee jaar was.’ Zegt ze waarna ze hem ook in haar bed legt. Knuffels zijn gewoon zo schattig! En je bent er ook nooit te oud voor! Dat staat vast. ‘Heb je nog wat mee?’ Vraag ik aan Terry. ‘Hetzelfde als jij, en dit!’ Geheimzinnig trekt Terry iets uit haar koffer en houd het dan omhoog. ‘Malibu!’ Roept ze enthousiast. ‘Ehm… wauw ehm… Terry?’ ‘Ja?’ ‘Wij mogen nog helemaal niet drinken.’ ‘Dus? Dit is het moment om te feesten! Geen ouders en ook niet zo veel toezicht van leraren. Kom op, wat wil je nog meer?’ Ze heeft gelijk, maar ergens kijk ik nog steeds verafschuwend naar de fles. ‘Nou ja, maakt ook niet uit. Laten we gaan eten.’ Zeg ik en we lopen het tentje uit waarna we die voorzichtig dicht ritsen.