Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

19. Weddenschap?

In de media vind je een liedje dat zich afspeelt in een waterpark dus dat vond ik er wel bij passen :) Nou veel leesplezier met deze 3211 woorden xx

19. Weddenschap?

Point Of View, Rosalyn.

Langzaam rek ik mij uit en gaap ik diep. Ik wrijf in mijn ogen en dan kijk ik goed om mij heen. Dag twee in Italië. Ik kruip nog eens diep in mijn slaapzak als ik nadenk over wat we vandaag gaan doen. Waterpark… uitgaan… waterpark en uitgaan. Dit wordt een hele leuke dag als het gaat hoe ik denk dat het gaat. Geen problemen, rustig aan doen, lekker relaxen… Ja, alles wordt geweldig! Ik rol van het luchtbed af waarna ik verder rol naar Terry haar luchtbed. Daar beuk ik een paar keer tegen aan waar door ze een beetje de lucht in word gevuurd. ‘Lyn. Kap.’ Zegt ze slaperig terwijl ze met haar hand mijn hoofd probeert te vinden en mijn hoofd daarna wegduwt. Ik blijf in haar luchtbed trappen en zie dat ze haar ogen nu open doet. ‘Lyn, ik meen het. Stop.’ Zegt ze als ze in haar ogen wrijft. ‘Rise and shine, schone slaapster! We gaan een leuke dag tegemoet.’ Zeg ik blij. ‘Ja, ja dat weet ik ook wel maar dat is nu nog niet. Dus sshht!’ Ze draait zich weer om en ik kijk op mijn horloge dat bij mijn tas ligt. Als ik zie dat het half tien is besluit ik niet op te geven en desnoods Terry uit bed te trekken. ‘Hallo, hallo, aarde aan Terry. We vertrekken om elf uur!’ ‘Lyn! Dat weet ik!’ Onderbreekt ze mij maar ik besluit gewoon verder te vertellen. ‘Dus aangezien het nu half tien is bedacht ik mij dat het misschien wel tijd werd om…’ Verder kom ik niet want doordat Terry overeind schiet kraakt het luchtbed zo hard dat ik er niet meer bovenuit kom. ‘Half tien? HALF TIEN? Waarom zei je dat niet eerder?’ Roept ze terwijl ze mij door elkaar schud. ‘Ik probeerde het…’ Antwoord ik schouder ophalend. ‘Maar ik moet nog zo… veel… dingen… doen!’ Zegt Terry hulpeloos. Dan ineens draait ze zich met een ruk om. En dat was dus de druppel. BAM! Van schrik krimp ik in elkaar, sluit ik mijn ogen en druk ik mijn vingers in mijn oor. Dan open ik mijn ogen weer en zie ik Terry die grote ogen op heeft. Ook zit ze een stuk lager. Zodra ik het platte luchtbed zie barst ik in lachen uit. ‘OMG! TERRY!’ Zeg ik tussen het lachen door. ‘JE BENT TE ZWAAR VOOR JE LUCHTBED! DIKZAK!’ Ik rol nu weer over de grond maar dan van het lachen. De tranen springen inmiddels ook in mijn ogen. ‘Weet je wel niet hoe raar dat was? En hoe een pijnlijk achterwerk ik nu wel niet heb? En waar moet ik nu slapen?’ Ik probeer net zo serieus te zijn als Terry maar het lukt me niet. Ik kan gewoon niet stoppen met lachen. Je had haar gezicht moeten zien! ‘Jouw gezicht! Zo geweldig!’ Lach ik met de tranen die over mijn wangen rollen. Terry begint ook te lachen en inmiddels heb ik er buikpijn van. Na nog een minuut of vijf zijn we eindelijk uitgelachen en lopen we met ons toilet tasje naar het douche gebouwtje. Daar zijn namelijk ook wasbakken en aan de andere kant van dat gebouw zijn er toiletten. De rechterkant van het gebouw is voor de mannen en de linkerkant is voor ons, de vrouwen. In onze pyjama gooien we wat water in ons gezicht en poetsen onze tanden. Make-up en douchen hoeft niet want we gaan toch zwemmen. Daarom lopen we al snel weer naar de tent waar we natuurlijk Derek, Jules en Troy tegen komen. ‘Hey babe, leuke pyjama.’ Hoor ik Troy zeggen en als ik omkijk zie ik dat hij mij een knip oog geeft. Bloed stijgt naar mijn wangen als ik naar mijn beertjes pyjama kijk. Het is gewoon een prima schattige pyjama. ‘Maar het zou natuurlijk nog leuker zijn als je geen pyjama aan had.’ Gaat Troy verder waardoor nu het bloed helemaal naar mijn haarwortels stijgt. ‘Troy doe normaal zeg!’ Zegt mijn redder in nood genaamd Terry. ‘Dat zeg je toch niet zomaar!’ ‘Ach Terry toch,’ Zucht Troy waarna hij een paar stappen dichter naar Terry loopt. Hij plaatst zijn hand onder Terry haar kin waardoor ze gedwongen wordt om Troy aan te kijken. ‘We weten toch allemaal, dat ik uiteindelijk alles krijg wat ik wil? Ja toch?’ Vraagt hij intimiderend aan Terry die wijselijk haar mond dicht houd. ‘Toch schat?’ Vraagt Troy nog eens. Congratulations! You just leveled up Troy! Player level 100 heb je nu bereikt! ‘Troy laat haar met rust wil je?’ Komt Jules er tussen die Troy zijn hand van Terry afslaat. ‘Kalm aan Jules, ik vroeg haar alleen wat.’ ‘Je weet zelf dat dat niet het enige was wat je deed.’ ‘Oh ja?’ Vraagt Troy. Alweer intimiderend. Ik haat jongens die andere klein maken. Die andere zich klein laten voelen! Troy kijkt neerbuigend naar Jules en Jules staat er een beetje onhandig bij. Maar nog onhandiger… staat Derek erbij. Net als ik trouwens. Terry is inmiddels een paar stappen naar achter verplaatst en ik volg deze discussie nog vanaf dezelfde plek, in dezelfde pyjama met nog steeds hetzelfde rode hoofd. ‘Ja.’ Antwoord Jules dan, maar zijn stem klinkt wat onzeker. ‘Troy, ze hebben gelijk. Je moet echt even normaal doen.’ Springt Derek er nu bij. ‘Oh ik zie alweer hoe het zit. Jullie beschermen allemaal jullie meisje. Jules beschermt Terry en jij, Derek, jij beschermt Rosalyn.’ Wacht wat? ‘Ik ben niet zijn meisje!’ Zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla. ‘Oh, is dat zo?’ Vraagt Troy dan met een opgetrokken wenkbrauw. Ja ja ja Troy probeer maar niet cool te doen. Ik kan ook een wenkbrauw omhoog doen. Dus dat doe ik ook. Arrogant kijk ik hem aan. ‘Ja, dat is zo.’ ‘Hmm, daar leek het anders niet op. Maar in dat geval, kun je dus ook nog steeds mij meisje worden.’ ‘Wat the… Ik ben geen bezit!’ Zeg ik boos. ‘Troy, je maakt de situatie alleen maar erger.’ Zegt Jules dan weer. ‘Het is eigenlijk best wel oneerlijk,’ Gaat Troy verder zonder aandacht te besteden aan Jules. ‘Jullie hebben allemaal een meisje en ik niet. Daar moet eens wat aan veranderen.’ ‘Dan zoek je dus een meisje voor jezelf. Of je gaat naar je vader.’ Zegt Derek met een opgeheven, luide stem. Ik heb mij al zo lang afgevraagd wat ze nu bedoelen met “je vader” is hij een soort god dat hij alles voor Troy klaar heeft liggen. Zo van, oh, wil je dat? Nou ga maar naar je vader. Of… wil je dit soms? Ga maar naar je vader. Alleen veel kans op uitleg heb ik niet want de discussie gaat al weer verder. ‘Ja, ik neem inderdaad een meisje voor mij zelf. Laten we een weddenschap doen,’ Zegt Troy tegen Jules en Derek. ‘Wat voor weddenschap?’ Vraagt Jules achterdochtig. Troy kijkt even bedenkelijk na. ‘Bij het waterpark, we doen daar een wedstijdje. We zien daar wel wat voor wedstrijd.’ ‘Prima, wat krijg je als prijs als je wint?’ Vraagt Derek. ‘Als ik win, mag ik kiezen wie van hen twee,’ Troy wijst naar Terry en mij. ‘Mijn meisje wordt. En als jullie winnen, mogen jullie ze houden.’ Zegt Troy besluitend. WAT! Ik ben toch geen prijs! Wat is dit nou? Mensen handel? WTF! ‘Deal!’ Zegt Derek maar Jules kijkt nog wat bedenkelijk. ‘Mooi, geregeld dus. Ik zie jullie daar wel.’ Zegt Troy en hij loopt weg. ‘Wat the fack! DEREK!’ Roep ik geïrriteerd. ‘Hoe kon je dat nu accepteren?’ ‘Inderdaad! Hoe kon je?’ Valt Terry mij bij. ‘We zijn geen handel waar!’ Zeg ik terwijl ik mijn handen in mijn zij zet. ‘Sorry, jullie hebben gelijk, maar als Troy eenmaal een plan heeft, dan voert hij dat ook uit. Net als deze weddenschap dus.’ Zegt Jules geruststellend. Alhoewel ik het helemaal niet geruststellend vind. ‘En als hij nu wint? Dan wat?’ Vraagt Terry. ‘Maak je geen zorgen. We zullen alles doen om te winnen.’ Zegt Derek nu ook. ‘Maar ga je maar klaar maken want over een half uur moeten we bij de bus staan.’ We knikken nog steeds wat geïrriteerd maar iedereen wat dat er niets meer veranderd kan worden.