Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

23. Fout...

23. Fout...

Point Of View, Rosalyn.

Heel voorzichtig steek ik mijn hoofd voorbij de vrachtauto's. Ik moest het verkeerd gezien hebben. Het moest. Ik werp een blik op het tankstation. Niet veel verder zie ik Troy zijn grote auto staan. Het voelt alsof mijn hart vijf meter de grond in zinkt, de grond in boort. Troy staat er niet bij. Waar is Troy. Oh nee... waar is Troy. Ik probeer nog wat meer rond te kijken maar nergens is een spoor te bekennen van hem. Plots voel een stevige, koude hand rond mijn mond die me naar achter trekt. Een andere koude hand grijpt me bij mijn middel en duwt me ruw tegen de vrachtauto. Ik laat een gil die gesmoord wordt door de hand. Mijn ogen schieten naar de persoon die mij vast heeft. Troy. 'Waar de fuck denk jij naar toe te gaan?' Ik antwoord niet, ik kijk hem alleen aan met grote ogen. Grote ogen vol met angst. De hand rond mijn middel verdwijnt maar al snel voel ik een klap in mijn gezicht. Nog een gil verlaat mijn mond. De hand pakt me weer bij mijn middel, glipt onder mijn shirtje en raakt mijn blote huid waardoor er kippenvel over mijn hele lichaam ontstaat. Weer word ik hard tegen de wagen gedrukt. 'Ik vroeg je wat. Geef antwoord!' Zegt Troy zacht. Zacht, maar vol met woede, haat en lust. De hand rond mijn mond glijdt naar mijn nek en houd me daar stevig beet. 'Geef antwoord!' Zegt hij nu luider. 'Ik...' Mijn stem trilt. 'Ik... ging weg.' Troy rolt met zijn ogen. 'Waar de fuck ging je verdomme naar toe, slet!' Een snik verlaat mijn mond. 'Ik weet... Ik weet het niet!' Gil ik. Weer een hand voor mijn mond. 'Wees verdomme stil. Straks hoort iemand ons nog.' Even kijkt hij om zich heen. 'Jij komt nu mee naar de auto, als ik merk dat je ook maar een poging doet om weg te komen, dan schiet ik op je.' Dreigend haalt hij zijn pistool uit zijn broek en plaatst deze tegen mijn voorhoofd. Nog meer snikken verlaten mijn mond. Ik wil dit niet. Ik wil hier weg. Ik wil... Helaas... ik kan niet weg. Dan slaat Troy zijn arm rond mijn middel en trekt me mee naar de auto, ondertussen met het pistool tegen mijn zij gedrukt.

Niet veel later zit ik weer in de auto op de snelweg. Dit keer, verdrietig. Ik zit voorin, naast Troy. Hij zit relaxed achter het stuur. Hoe kan hij relaxed zijn? Mijn ogen glijden naar zijn hand die hij niet aan zijn stuur heeft. Nee, in zijn linker hand heeft hij nog steeds zijn pistool vast. Hij speelt met zijn pistool, draait er rondjes mee. Vergrendelt hem, ontgrendelt hem, vergrendelt hem, ontgrendelt hem. Een irritatie bij hem, door mij, en ik weet zeker dat hij het pistool niet ongebruikt zal laten. Er zit niets anders op dan me mee laten nemen naar weet ik veel waar. Nooit meer je ouders zien, nooit meer je vrienden zien, nooit meer naar buiten, nooit meer op vakantie, nooit meer de warme zon op je gezicht. Geen uitzicht op een goed leven. Een traan rolt over mijn wang als ik naar buiten kijk. Langzaam glijden mijn ogen naar de hendel van de auto. Ik zou de deur open kunnen doen en naar buiten kunnen springen. Het zou kunnen. Het is verleidelijk. Maar wat doe ik dan? We zijn midden op een snelweg. Troy zal de auto stoppen en achter mij aan komen en dan ben ik nog lang niet jarig. In het ergste geval wordt ik nog overreden door een passerende auto. Geen goed plan. Ik zucht. Er is echt geen uitweg. Weer gaan mijn ogen naar Troy die nu met een liedje mee zit te fluiten. Hoe kon ik niet doorhebben dat hij een... pooier was... is. 'Bevalt het uitzicht schat?' Ik laat mijn hoofd zakken en kijk naar mijn voeten. Ik walg van zijn stem, ik walg ervan als hij tegen mij praat, ik walg ervan als hij me schat noemt. 'Zeker niet.' Een lach ontsnapt uit zijn mond. Tuurlijk, lach maar. Het is natuurlijk allemaal zó grappig dit. Ik voel zijn hand aan de zijkant van mijn gezicht die mijn haar achter mijn oor plaatst. Woest grijp ik zijn pols vast en kijk hem aan. Een scheve grijns vormt zich op zijn gezicht. 'Blijf van me af.' Sis ik hem toe. 'Schatje, dat bepaal ik zelf wel.' Antwoord hij hees en hij plaatst zijn hand op mijn bovenbeen. Boos pak ik zijn hand vast en leg hem op zijn eigen knie. Maar zodra ik hem loslaat gaat zijn hand gewoon weer naar mijn been toe. Ik zucht en sla mijn armen over elkaar. Hier valt niet tegen in te gaan. Ik kijk weer naar buiten waar de lantaarnpalen aan springen. We zijn al iets van twee uur onderweg... Plots beweegt de koude hand op mijn been een stukje naar boven. Verschrikt kijk ik er naar. Nog een stukje. Ik houd mijn adem in. Niet nog een stukje! Alsjeblieft... niet nog een stukje. En ja hoor... nog een stukje omhoog. Zijn hand zit té ver omhoog nu! Een centimeter van mijn intieme delen verwijdert. 'Verdomme Troy! Ik zei raak me niet aan! Blijf dan ook godverdomme met je gore poten van me af!' Schreeuw ik en ik duw zijn koude hand weg. Dit is zo fout. Hij is fout! Alles zal vanaf nu alleen nog maar fout gaan. 'Ik zei, dat bepaal ik zelf wel.' Antwoord Troy. 'Maar goed, voor nu, zal ik van je afblijven. Alleen voor nu, voor heel even.' Voegt hij er met een hese stem achteraan. 'Je bent nu van mij, en dat zal zo blijven schatje. Je komt nooit meer van mij af, je komt nooit meer weg.'

Heeejjj skeetjuhs,

Ik ben terug uit Engeland en heb nu vakantie! JEEEEJ
Dus hier is het, een KLEIN hoofdstuk! JEEEEEEEEEEEJ
Binnenkort komt er een wat groter hoofdstuk, maar ik dacht ik laat jullie niet langer wachten dan "binnenkort".
Dus hier een stukje als het goedmaken van het lang niet schrijven, maar er komt dus een groter stuk aan

Ik hoop dat het een beetje spannend is nog ;p
Geloof me jongens........... het word heel erg... en spannend... en ...... viezug :o jakkes :O

Dus ik zou zeggen, bereid je voor xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
KUUSSSJEEHHSS ♥♥ van ♥♥ mij ♥♥ (natuurlijk, duhh van wie anders ;p)
BYEE♥♥xoxo♥♥