Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

11. Het moet stoppen

In de media vind je Troy.

11. Het moet stoppen 

Point Of View: Derek.

Ik loop de schooldeuren binnen terwijl ik mijn gedachten niet van Rosalyn af kan houden. Ik kan niet stoppen met aan haar denken. Vooral niet na die zoen. Alleen ik kan mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. Ze ziet mij niet staan. Natuurlijk ziet ze mij niet staan. Waarom zou ze? Omdat ik knap ben? Ergens weet ik wel dat ik knap ben en ik zou elk meisje kunnen krijgen die ik wil. Elk meisje… maar niet Rosalyn. Maar waarom ging ze dan mee in de zoen? Misschien dacht ze er niet bij na. Misschien was het in het moment. Het was een foutje van haar. Ik voel steek in mij terwijl ik hier over nadenk. Waarom? Waarom betekent zij zoveel voor mij? Waarom zij? Misschien kunnen we nog altijd vrienden worden? Dat is altijd beter dan nu. Want nu haat ze mij. Ik wil haar ook haten. Ik wil niet altijd aan haar denken. Ik wil haar haten zoals zij mij haat. Maar ik kan het niet. Ik zou toch op zijn minst kunnen beginnen met aardig doen. Misschien krijg ik dan iets aardigs terug… Misschien ook niet. Maar het is het proberen waard. Laat ik beginnen bij wat haar het meeste dwars zit. Ik weet wat dat is. Of eigenlijk wie.

‘Troy!’ Zeg ik terwijl ik mijn hand tegen zijn rug sla. ‘Hey maat. What’s up?’ ‘Wij moeten praten.’ Troy kijkt mij even raar aan maar loopt dan toch mee. Ik loop naar een rustige plek waar niemand is omdat niemand dit mag horen. Dit is al een geheim wat ik weet sinds dat we voor het eerst bij elkaar in de klas zaten, in de eerste. Toen we nog brug piepertjes waren en niemand ons nog kende op deze school. Dat is nu wel anders, iedereen kent ons en aanbid ons. Aan de ene kant wel fijn natuurlijk, maar aan de andere kant… als je even rustig door school wil lopen… dat gaat dus niet met al die schreeuwende meiden. ‘Dus wat is er?’ Vraagt Troy aan mij zodra ik stil sta. ‘Het moet stoppen.’ Vertel ik hem en Troy trekt een wenkbrauw op. ‘Ik hoop niet dat je het hebt over waar ik denk dat je het over hebt.’ ‘Jawel, dat heb ik wel.’ Zeg ik en ik kijk hem doordringend aan. ‘Je weet dat dat niet gaat.’ Ik hoor de irritatie in Troy zijn stem. We hebben dit gesprek al een keer eerder gehad. Een keer maar. Eigenlijk zou ik dit gesprek net zo vaak moeten voeren tot het daadwerkelijk ook echt stopt. ‘Ach man zeik niet. Stop er gewoon mee. Kap met deze business.’ Hij moet nu echt stoppen. Hij heeft een keer eerder een meisje mee genomen naar zijn vader. En die blik die hij in zijn ogen had toen hij naar dat meisje keek, zo kijkt hij nu naar Rosalyn. Daarna heb ik haar niet meer gezien, maar ik weet dondersgoed waar ze is. Het is illegaal natuurlijk, dat weet ik ook wel. Maar mijn vriend verraden? Nee, nooit. Maar als het nu niet anders kan… ‘Waarom zou ik ermee stoppen?’ Vraagt Troy weer aan mij. ‘Het is illegaal.’ ‘Alsof jij nooit iets illegaals doet.’ Vuurt hij meteen weer terug. Dan verschijnt er een scheef lachje op zijn gezicht. ‘Ik weet al waar het over gaat. Is het niet…’ Hij begint te lachen. ‘Het gaat jou om een meisje. Je vindt het niet fijn zeker? Hoe ik naar haar kijk? Hoe ik met mijn ogen haar heerlijke lichaam afspeur? Hoe ik niet kan wachten tot ze nog eens bij mij in bed ligt? Als jij ons niet had onderbroken op mijn feest, dan was ze al van mijn lijstje af geweest.’ Er staat een blik in zijn ogen die erg angstaanjagend is. Een blik die ik ook toen die keer zag dat ik hierover begon. Toen werd ik er bang van, maar nu weet ik wel beter. ‘Je wilt niet dat ik haar iets aan doe zeker? Je wilt dat ik Rosalyn met rust laat.’ Op dat moment zwijg ik. Hij weet precies waar ik het over heb. ‘Je bent zeker bang dat ik haar meeneem naar mij vader, en dat je haar nooit meer ziet? Nou laat ik je vertellen, dat was wel mijn plan. En is misschien ook nog steeds mijn plan. Je mag haar natuurlijk altijd komen bezoeken dan. Dat weet je, maar je zult dan wel achteraan in de rij moeten aansluiten. Er zullen veel mannen voor haar komen. En weet je hoe veel geld dat oplevert?’ Ik voel woede oplaaien. Heel veel woede. ‘Heel veel geld. En natuurlijk zal ik haar eerst moeten uitproberen voordat ik haar kan publiceren aan de buitenwereld.’ Een vieze grijns komt op zijn gezicht tevoorschijn. Ik wil zijn gezicht slaan. Heel hard. Met mijn vuist. Die grijns van zijn gezicht afslaan. Hij moet van haar afblijven. Wie denkt hij dat hij is? Zomaar elk meisje dat hij wil doen meenemen naar die hoerenzaak van zijn vader? Normaal voelde ik mij er al slecht bij als dat gebeurde, vooral schuldig… maar van Rosalyn blijft hij af. ‘Je blijft van haar af.’ Zeg ik woedend terwijl ik mijn vuisten bal. ‘Of anders?’ Vraagt Troy verveeld. Hij weet dat ik hem niets kan maken. Laat ik het zo zeggen, hij heeft contacten. Als ik hem verraad… dan ben ik nog niet jarig. Een tweestrijd met mijzelf dus. Of Troy neemt Rosalyn mee en ik zie haar nooit meer behalve als ik daarvoor moet betalen en ik ben veilig. Of ik ben niet meer veilig en ik weet ook niet of Rosalyn nog veilig is. ‘Ik zou je kunnen aangeven.’ Sis ik tussen mijn tanden door die ik stevig op elkaar bijt. ‘Dat doe je niet.’ Zegt Troy met een lachje in zijn stem. ‘En wat als ik dat nu wel doe?’ ‘Dan kun je je toekomst wel vergeten.’ Mijn armen beginnen te trillen doordat ik mijn spieren aanspan. Ik wilde het niet doen, maar ik kan mijn woede niet meer inhouden. Mijn vuist vliegt omhoog en beland op het gezicht van Troy. Net zodat mijn wijsvinger zijn neus raakt en mijn pink zijn kaak. Zijn neus begint onmiddellijk te bloeden en Troy zet een paar stapjes achteruit. ‘Jij…’ Begint hij maar ik onderbreek hem. ‘Niet ik, jij. Jij blijft van Rosalyn af en waag het niet om de vriendjes van je vader op mij af te sturen.’ Ik geef hem nog een schop tegen zijn knie waardoor hij half op de grond valt. Dan loop ik stampvoetend weg. Terug de drukke gang in. Ik moet Rosalyn vinden. Ik moet haar vinden voor Troy haar vind. The game is on. Niet dat het een spel is, nee veel erger dan dat.

Nadat ik elke gang heb doorgespit gaat de bel en nergens, maar dan ook nergens, heb ik het rode haar van Rosalyn gezien. Troy heb ik ook niet meer gezien en ik maak mij zorgen. Er zit helaas nu niets anders op dan naar de les gaan en wachten tot deze dag af is. Dan bedenk ik mij iets en kan ik mijzelf wel voor de tweede keer deze dag voor mijn eigen hoofd slaan. Rosalyn is nog al van het… ontwijken. Ze heeft me al twee keer eerder proberen ontwijken allen dat ging niet zo goed. Ik had haar elke keer weer te pakken. Maar juist nu, lukt dat natuurlijk niet. Fijn! Ik wil op het moment iedereen wel uitschelden. Godver Rosalyn! Ze weet niet dat ze in gevaar is en ik wil het haar vertellen, ik wil haar beschermen. Maar dat alleen niet als ze mij probeert te ontwijken! Troy heeft hierdoor alleen maar voorsprong. Met een ruk open ik de deur en woest storm ik het lokaal binnen. Iedereen kijkt me verschrikt aan, inclusief de docent. Mijn ogen scannen het lokaal af en ik zie Troy naast het raam zitten. Ergens voel ik een opluchting maar die opluchting maakt plaats voor een tien keer zo zware steen die in mijn maag valt. Naast Troy zit een meisje met prachtige rode haren die speels over haar schouder hangen, perfect rood gestifte lippen en kleine blosjes op haar wangen. Mijn ogen kruisen die van Rosalyn en beschaamd laat ze haar hoofd naar beneden hangen en kijkt ze naar de tafel. Troy zit naast Rosalyn. Rosalyn zit naast Troy… Wat ben ik ook stom geweest. Ik had deze les met Rosalyn en met Troy. Ik had gewoon meteen naar het lokaal moeten gaan. Ik trek met een luide knal de deur achter me dicht, kijk de docent even woest aan. Die zegt gelukkig niets. Waarschijnlijk omdat ze denkt dat ik even niets kan hebben. Nou, ik geef haar gelijk. Ik pak de tafel achter Troy en Rosalyn en heel even maken Troy en ik oogcontact. Er zat niets van vriendelijkheid in. Alleen maar haat. Zodra ik zit verschijnt die verdomd vieze grijns weer op Troy zijn gezicht en gaat de docent verder met haar les. Ik observeer alles wat die twee voor mij doen. Ik zie dat terwijl Rosalyn aantekeningen maakt in haar schrift de hand van Troy zich verplaatst naar de been van Rosalyn. Zodra zijn hand haar been raakt kijkt Rosalyn boos naar hem op en veegt zijn hand weg. Ha, net goed. Niet veel later legt Troy weer zijn hand op haar been en weer kijkt Rosalyn boos op. Ik scan ook een soort angst in haar ogen, maar haar boosheid overstemt weer. Dit keer laat de hand alleen liggen en besteed er geen aandacht meer aan. Ik zie hoe Troy zijn hand stukje voor stukje steeds meer omhoog gaan en hoe Rosalyn zich steeds meer aanspant. Dan gaat Troy nog een stukje omhoog met zijn hand waarna er een gilletje ontsnapt uit Rosalyn haar mond. ‘Jij vieze… smeerlap!’ Schreeuwt Rosalyn tegen hem terwijl ze met haar schrift tegen zijn hoofd slaat. Blijkbaar was Troy helemaal boven aangekomen… want zijn grijns is weer te zien en de reactie van Rosalyn laat ook niets onbekend. Heel de klas kijkt hun kant op en alweer inclusief de docent. Woest pakt Rosalyn haar spullen bij een en gaat aan een tafeltje aan de andere kant van de klas zitten. De docent schraapt haar keel en laat het incident voor wat het was. Ik zie dat Terry, die naast Jules zit, aan Rosalyn vraagt wat er was. Rosalyn wuift wat met haar hand en daaruit begrijp ik dat ze het dus niet gaat vertellen. Dat is maar goed ook… Nu ik mij deze les niet meer zorgen hoef te maken over Troy en Rosalyn die naast elkaar zitten, focus ik mij weer op de les. Zolang Rosalyn vandaag uit de buurt blijft van Troy… moet alles goed komen.

WOWOWOW HEFTUUUUGGGG. O M G O M G Troy wat ben jij nou voor klootzak? Echt een of andere vieze... pedofiel! Iedereen kom in mijn team #TroyDoeNormaal!

:O nou wat vonden jullie van het hoofdstuk? Ik heb het eventjes snel getypt want ik moet weer leren aan de toetsweek.

DAAROM WIL IK EVEN ZEGGEN DAT IK HET KOMENDE DAGEN HEEL DRUK HEB MET LEREN VOOR DE TOETSWEEK EN DE TOETSWEEK ZELF. DUS SORRY ALS ER DAN EVEN GEEN UPDATE KOMT MAAR ZODRA DE TOETSWEEK VOORBIJ IS BELOOF IK DAT ER HEEL SNEL EEN UPDATE ZAL KOMEN

I love you :D ♥♥♥♥♥xxx♥♥♥♥♥♥