Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

14. Geheimen staan in dagboeken.

14. Geheimen staan in dagboeken.

‘Dus hier woon je?’ Vraagt Derek aan mij en ik knik. ‘Zo zo, een sexy chick die nog rijk is ook.’ Ik kan mijzelf wel in mijn jas verstoppen en er nooit meer uit komen. Het wordt altijd zo ongemakkelijk als hij zoiets zegt! Ik kijk Derek vanuit mijn ooghoeken aan terwijl ik de deur open. Ik zie dat hij terug kijkt en snel kijk ik weer voor me. Als je nog roder kon worden dan ik nu ben… volgens mij kom je dan in The Guinness Book of Records. ‘Word je daar ongemakkelijk van?’ Vraagt hij dan mij. Ik heb nog geen woord gezegd sinds hij de auto heeft stilgezet. ‘Rosalyn wie is daar?’ Vraagt mijn vader. ‘Derek.’ Roep ik terug. ‘Wie is dat?’ Ja, dat is die ene jongen die mij stalkt en irriteert. En hij is een vieze pedo! En een vriend van een nog viezere pedo… en tja, ze hebben een lijstje waar ik ook op sta. En iedereen die daar op staat willen ze graag mee naar bed. Leuk kennis te maken he pap! ‘Niemand.’ Antwoord ik dan terug en Derek kijkt mij quasi geschokt aan waardoor ik met mijn ogen rol. ‘Niet je toekomstige vriendje dus?’ OMG PAP! DANKJE! ‘Nee.’ Zeg ik rustig terwijl ik helemaal niet rustig ben. Ik wil mijn vader een draai om zijn oren geven zoals hij dat altijd zegt! Waarom… WAAROM doet hij dat? Ik zie hoe Derek mij met een opgetrokken wenkbrauw ongelovig aankijkt. En nu ben ik dus weer rood… net toen het weer een beetje begon weg te trekken. ‘Ga jij maar vast naar boven, eerste gang links, laatste deur aan het eind terwijl ik even wat drinken in schenk. Wat wil je?’ ‘Uhm, doe maar wat, cola ofzo.’ Ik knik en loop naar de keuken terwijl Derek de trap op loopt. Ik pak twee glazen uit de kast en open de koelkast. Gelukkig staat er nog een fles cola en ik pak hem op. Voorzichtig draai ik het dopje er af en het komt wat omhoog maar gelukkig spuit het er niet uit. Dan schenk ik het in de glazen en zet de cola weer terug in de koelkast. Even twijfel ik om nog wat koekjes mee te nemen maar besluit dat niet te doen. Ik zou het liefst in de keuken blijven niet naar boven gaan waar Derek en een geschiedenis project op mij wacht… Maar ik moet… Dus pak ik de glazen op en loop naar boven. Dan kom ik bij de deur en ik kijk naar de deurklink, dan kijk ik naar mijn handen. In elk hand draag ik een glas. Hmm, hoe ga ik dit doen. Ik druk het tweede glas in een hand en open op wonderbaarlijke wijze dan toch de deur. Ik voel me trots en loop dan de kamer binnen. Mijn mond valt open als ik zie wat er daar gebeurd. Derek zit op mijn bed. Met in zijn handen mijn… mijn… MIJN DAGBOEK! Ik zet de glazen hard op mijn bureau en hij kijkt mij aan met een grijns. ‘DEREK!’ Gil ik. ‘AAAHHHHH! LEG DAT WEG! NU!’ Zeg ik (nou ja… ik gil het meer.) In dagboeken staan geheimen! Persoonlijke geheimen die niet voor andere mensen geschikt zijn! ‘WAT HEB JE ALLEMAAL AL GELEZEN?’ Vraag ik woest. Ja, ik ben woest. Hoe durft hij? Hoe kon hij? ‘Alles.’ Zegt hij terwijl hij het boekje dichtklapt en weer onder mijn kussen schuift. Ik wil wel gillen! Ik wil hem slaan! Ik wil hem pijn doen. Heel veel pijn. Mijn ogen glijden naar mijn kussen en ik pak het op. Dan begin ik Derek er super hard mee te slaan en dit voelt verschrikkelijk goed. Dan bedenk ik mij dat dit waarschijnlijk niet heel veel pijn doet en begin met mijn vuisten tegen zijn borstkas aan te slaan. ‘Jij! Stomme. Irritante. Achterbakse. Klootzak! Waarom deed je dat?’ Vraag ik door mijn slaan heen. Dan geef ik hem een duw waardoor hij naar achter valt op het bed en begin weer met zijn borstkas te beuken. Ik zie een grijns op Dereks gezicht en kan het niet laten om mijn vuist nu ook tegen zijn gezicht te rammen wat ik dan ook doe. Met plezier. Dan voel ik dat mijn polsen worden vastgepakt. ‘Zo is het wel weer genoeg.’ Zegt Derek nog steeds met een grijns op zijn gezicht. Ik ben dus nog helemaal niet klaar. Die grijns moet van zijn verdomde gezicht. Ik probeer mijn polsen los te rukken maar het lukt niet. Natuurlijk lukt het niet. WAAROM LUKT MIJ NOOIT IETS! Dan geef ik het op en zit stil. Als ik me realiseer hoe ik zit begin ik rood te worden. Daaaaarom heeft hij dus een grijns op zijn gezicht. Ik zit precies met mijn kont op zijn… Ahum… intieme plaats. Met elk been aan een zijde van hem. ‘Het geeft niet hoor, je mag voor altijd zo blijven zitten. En zonder kleren mag ook.’ Zegt Derek dan weer. Hij is nog echt niets veranderd. Helemaal NIETS. Snel ga ik van zijn schoot af en ga aan mijn bureau stoel zitten. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Kill me now please… Nu weet hij dus alles. Alles! Van de eerste dag van school, tot nu. Hij weet wat ik van hem denk, en van Troy. Dat moet vast een ego boost zijn… ‘Nou zullen we maar aan het project beginnen?’ Vraagt Derek aan mij.

Point Of View, Derek

‘Nou zullen we maar aan het project beginnen?’ Vraag ik aan Rosalyn. Rosalyn, de Rosalyn waarvan ik dacht dat ze mij niet kon uitstaan. Dat ze mij haatte, verachtte. Ik begon haar dagboek te lezen en die gedachten werden bevestigd. Totdat ik aan het einde kwam, ze vertelde steeds vaker aan “Shirley” dat ze mij wel zag zitten. Ik wist wel dat ik dat niet zou mogen lezen, maar ik kon het niet laten. Ik moest weten wat ze dacht. ‘Is goed.’ Antwoord ze dan zachtjes.
De rest van de middag hebben we alleen besproken wie wat zou doen en we zijn aan de slag gegaan. Ik kon het niet laten om af en toe naar Rosalyn te kijken. Dan zag ik haar ook even vanuit haar ooghoek naar mij kijken maar dan keek ze al weer voor zich uit. Verder hebben we ook niet gepraat. Ik denk niet dat ze in de stemming was om te praten. Ik begrijp haar ook wel… Ik heb haar dagboek gewoon gelezen! In dagboeken staan geheimen, dat weet ik ook wel. Dat weet iedereen. Ik begin me wel schuldig te voelen dat ik het gewoon gelezen heb. Natuurlijk voel ik me fijn dat ik weet dat ze mij knap en aantrekkelijk vind, maar ik voel me kut doordat ik haar vertrouwen heb geschonden. Alleen… iets in mij houd mij tegen om dat haar te zeggen. Ik weet zelf ook niet waarom. Ik bedoel ik zou best snappen als ze niet meer tegen mij wilt praten. Misschien is dat het, dat ik nu weet dat ze mij leuk vind. Of vond… want nu ik dat dus gelezen heb… ik zou dat zelf een hele grote afknapper vinden. Nu staan we bij deur, een soort van afscheid te nemen want het project is af. ‘Nou, ehm. Tot morgen.’ ‘Ja, doei.’ Antwoord ze kortaf. ‘Sorry, van…’ Begin ik maar ik word afgekapt. ‘Ja, dat had je eerder moeten bedenken.’ En ze wil de deur dicht doen maar ik zet mijn voet er tussen. ‘Het spijt me echt.’ Zeg ik nog en ik zie dat ze met haar ogen rolt. ‘Ga weg oke?’ ‘Maar je moet weten Rosalyn…’ ‘Nee, ik moet niets weten. Ik haat je. En ga nu weg!’ Ze zegt het rustig en hooghartig. Rustig en niet boos, waardoor het keihard aankomt. En dan slaat ze de deur hard dicht. ‘Je moet weten dat ik jou ook leuk vindt…’ Fluister ik er nog achteraan. Ik kan mijzelf wel voor mijn hoofd slaan! Ik had dat nooit moeten lezen. En het is precies zoals het nu zegt, ze haat me. En ik heb er zelf voor gezorgd.

haaai, SORRRRYYY als dit niet zo een goed hoofdstuk was... ik had er eigenlijk best veel moeite mee om dit hoofdstuk te schrijven :o maar ik hoop dat er toch wat leuks is uitgekomen... en zo niet... SORRY! Maar het word weer beter hoor :x

XXX I LOVE YOU♥